Carbon print
http://dbpedia.org/resource/Carbon_print an entity of type: Abstraction100002137
Uhlotisk (karbonotisk nebo pigmentový tisk) je historicky nejstarší ušlechtilý fotografický tisk používaný v letech 1890-1900. Jedná se o vymývaný tisk přenesený na papír. Za vynálezce je považován Louis Alphons Poitevin roku 1855, poprvé použila uhlotisk v praxi firma The Autotype Co. o pět let později v Londýně.
rdf:langString
Als Pigmentdrucke werden fotografische Abbildungen bezeichnet, bei denen das Bild durch mineralische oder künstliche Farbpigmente auf einem Trägermaterial erzeugt wird. Diese Farbpigmente sind in der Regel lichtecht und die Bilder somit beständig. Während Pigmentdrucke in der historischen Fotografie durch Auswaschung nicht belichteter Bestandteile erzeugt wurden, werden Pigmentdrucke moderner Art meist durch Tintenstrahldrucker erzeugt.
rdf:langString
Próiseas clóite ghrianghrafaigh ina gcruaítear go difreálach ciseal tanaí geilitín trí thadhall le cló réalta ar pháipéar bróimíde chun íomhá a dhéanamh is féidir a thraschur chuig tacaíocht eile. Bíonn buaine an-mhaith ag clónna dubha is geala (monacrómatacha) a úsáideann carbón mar lí, agus is féidir clónna daite a dhéanamh le 3 chiseal forluite: buí, cian is maigeanta.
rdf:langString
カーボン印画法（carbon printing process）は、1864年に考案された印画法。
rdf:langString
A carbon print is a photographic print with an image consisting of pigmented gelatin, rather than of silver or other metallic particles suspended in a uniform layer of gelatin, as in typical black-and-white prints, or of chromogenic dyes, as in typical photographic color prints. The most recent development in the process was made by the American photographer Charles Berger in 1993 with the introduction of a non-toxic sensitizer that presented none of the health and safety hazards of the toxic (now EU-restricted) dichromate sensitizer.
rdf:langString
La impresión al carbón o al carbono es un antiguo procedimiento fotográfico que consiste en sumergir un tejido o papel en una solución coloidal de dicromato de potasio para obtener su sensibilización a la luz. Esta solución incorpora además carbono, gelatina y colorante. El proceso inicial fue creado por Alphonse Poitevin en 1855. Este proceso se utilizó al estudiar la decoloración de las copias fotográficas y fue patentado en 1864 por Joseph Wilson Swan. El desarrollo de este procedimiento se ha estado utilizando para imprimir copias hasta la llegada de otros sistemas como la impresión ófset.
rdf:langString
Le tirage au charbon est un procédé photographique ancien qui consiste à plonger un tissu ou un papier dans une solution colloïdale de dichromate de potassium pour obtenir sa sensibilisation à la lumière. Cette solution incorpore également du carbone, de la gélatine et du colorant. Le procédé initial a été créé par Alphonse Poitevin en 1855. Ce procédé a été utilisé lors de l'étude de la décoloration des tirages photographiques et a été breveté en 1864 par Joseph Wilson Swan. Le développement de ce procédé a été utilisé pour imprimer des copies jusqu'à l'arrivée d'autres systèmes comme l'impression offset.
rdf:langString
La stampa al carbone è un procedimento storico di stampa fotografica che risale alla seconda metà dell'Ottocento ed è attribuibile ad . La stampa al carbone è una delle prime applicazioni fotografiche dei bicromati (tipicamente bicromato di potassio). Il principio su cui si basa è la proprietà della gelatina, resa sensibile alla luce attraverso il bicromato, di diventare insolubile in acqua dopo una sufficiente esposizione ai raggi ultravioletti. La stampa al carbone è stata commercialmente disponibile fino alla prima metà del XX secolo ed è stata poi progressivamente soppiantata dai più pratici e meno difficoltosi processi all'argento per il bianco e nero, e da quelli cromogenici e dal dye transfer per il colore.
rdf:langString
Kooldruk (carbon printing) is een fototechniek die oorspronkelijk werd gebruikt voor zwart-wit afdrukken gemaakt met lampenzwart. Deze techniek is als eerste beschreven door in 1855. Later is de techniek verder aangepast om ook in kleur te kunnen afdrukken met pigmenten door Louis Ducos du Hauron in 1868. Deze technieken zijn tot in het midden van de twintigste eeuw veel gebruikt. In nummer 70 van het blad KM Kunstenaars Materiaal is een workshop kooldruk in de vorm van beeldverhaal opgenomen.
rdf:langString
Пигме́нтная фотопеча́ть — технология фотопечати, основанная на получении изображения с помощью пигментов, смешанных с желатиной. Благодаря использованию пигментов вместо красителей, фотографии, изготовленные таким способом, отличаются высокой устойчивостью к выцветанию и долговечностью, выгодно отличаясь от хромогенной и даже гидротипной печати.
rdf:langString
rdf:langString
Uhlotisk
rdf:langString
Pigmentdruckverfahren
rdf:langString
Impresión al carbón
rdf:langString
Carbon print
rdf:langString
Carbro
rdf:langString
Tirage au charbon
rdf:langString
Stampa al carbone
rdf:langString
カーボン印画
rdf:langString
Kooldruk
rdf:langString
Пигментная фотопечать
xsd:integer
1986325
xsd:integer
1069239085
rdf:langString
Uhlotisk (karbonotisk nebo pigmentový tisk) je historicky nejstarší ušlechtilý fotografický tisk používaný v letech 1890-1900. Jedná se o vymývaný tisk přenesený na papír. Za vynálezce je považován Louis Alphons Poitevin roku 1855, poprvé použila uhlotisk v praxi firma The Autotype Co. o pět let později v Londýně.
rdf:langString
Als Pigmentdrucke werden fotografische Abbildungen bezeichnet, bei denen das Bild durch mineralische oder künstliche Farbpigmente auf einem Trägermaterial erzeugt wird. Diese Farbpigmente sind in der Regel lichtecht und die Bilder somit beständig. Während Pigmentdrucke in der historischen Fotografie durch Auswaschung nicht belichteter Bestandteile erzeugt wurden, werden Pigmentdrucke moderner Art meist durch Tintenstrahldrucker erzeugt.
rdf:langString
A carbon print is a photographic print with an image consisting of pigmented gelatin, rather than of silver or other metallic particles suspended in a uniform layer of gelatin, as in typical black-and-white prints, or of chromogenic dyes, as in typical photographic color prints. In the original version of the printing process, carbon tissue (a temporary support sheet coated with a layer of gelatin mixed with a pigment—originally carbon black, from which the name derives) is bathed in a potassium dichromate sensitizing solution, dried, then exposed to strong ultraviolet light through a photographic negative, hardening the gelatin in proportion to the amount of light reaching it. The tissue is then developed by treatment with warm water, which dissolves the unhardened gelatin. The resulting pigment image is physically transferred to a final support surface, either directly or indirectly. In an important early 20th century variation of the process, known as carbro (carbon-bromide) printing, contact with a conventional silver bromide paper print, rather than exposure to light, was used to selectively harden the gelatin. A wide variety of colored pigments can be used instead of carbon black. The process can produce images of very high quality which are exceptionally resistant to fading and other deterioration. It was developed in the mid-19th century in response to concerns about the fading of early types of silver-based black-and-white prints, which was already becoming apparent within a relatively few years of their introduction. The most recent development in the process was made by the American photographer Charles Berger in 1993 with the introduction of a non-toxic sensitizer that presented none of the health and safety hazards of the toxic (now EU-restricted) dichromate sensitizer.
rdf:langString
La impresión al carbón o al carbono es un antiguo procedimiento fotográfico que consiste en sumergir un tejido o papel en una solución coloidal de dicromato de potasio para obtener su sensibilización a la luz. Esta solución incorpora además carbono, gelatina y colorante. El proceso inicial fue creado por Alphonse Poitevin en 1855. Este proceso se utilizó al estudiar la decoloración de las copias fotográficas y fue patentado en 1864 por Joseph Wilson Swan. El desarrollo de este procedimiento se ha estado utilizando para imprimir copias hasta la llegada de otros sistemas como la impresión ófset. Está considerado como un tipo de impresión noble. Las copias fotográficas obtenidas poseen tonos oscuros y satinados y presentan gran durabilidad. El papel pigmentado se pone en contacto con un negativo y al exponerlo a la luz la gelatina se solidifica en función de la cantidad de luz recibida. Después vuelve a ponerse en contacto con otro papel impregnado en gelatina insoluble y ambos se sumergen en agua; como consecuencia la gelatina permite la transferencia de la imagen a la otra hoja en forma de relieve.
rdf:langString
Próiseas clóite ghrianghrafaigh ina gcruaítear go difreálach ciseal tanaí geilitín trí thadhall le cló réalta ar pháipéar bróimíde chun íomhá a dhéanamh is féidir a thraschur chuig tacaíocht eile. Bíonn buaine an-mhaith ag clónna dubha is geala (monacrómatacha) a úsáideann carbón mar lí, agus is féidir clónna daite a dhéanamh le 3 chiseal forluite: buí, cian is maigeanta.
rdf:langString
Le tirage au charbon est un procédé photographique ancien qui consiste à plonger un tissu ou un papier dans une solution colloïdale de dichromate de potassium pour obtenir sa sensibilisation à la lumière. Cette solution incorpore également du carbone, de la gélatine et du colorant. Le procédé initial a été créé par Alphonse Poitevin en 1855. Ce procédé a été utilisé lors de l'étude de la décoloration des tirages photographiques et a été breveté en 1864 par Joseph Wilson Swan. Le développement de ce procédé a été utilisé pour imprimer des copies jusqu'à l'arrivée d'autres systèmes comme l'impression offset. Il est considéré comme un type d'impression noble. Les copies photographiques obtenues ont des tons sombres et brillants et sont très durables. Le papier pigmenté est mis en contact avec un négatif et lorsqu'il est exposé à la lumière, la gélatine se solidifie en fonction de la quantité de lumière reçue. Puis il est remis en contact avec un autre papier imprégné de gélatine insoluble et tous deux sont immergés dans l'eau ; par conséquent, la gélatine permet le transfert de l'image sur l'autre feuille sous forme de relief.
rdf:langString
La stampa al carbone è un procedimento storico di stampa fotografica che risale alla seconda metà dell'Ottocento ed è attribuibile ad . La stampa al carbone è una delle prime applicazioni fotografiche dei bicromati (tipicamente bicromato di potassio). Il principio su cui si basa è la proprietà della gelatina, resa sensibile alla luce attraverso il bicromato, di diventare insolubile in acqua dopo una sufficiente esposizione ai raggi ultravioletti. La stampa al carbone è stata commercialmente disponibile fino alla prima metà del XX secolo ed è stata poi progressivamente soppiantata dai più pratici e meno difficoltosi processi all'argento per il bianco e nero, e da quelli cromogenici e dal dye transfer per il colore. L'esposizione viene realizzata per contatto. L'immagine dopo il lavaggio è semplicemente formata da uno strato di gelatina colorata con pigmenti (neri, tipicamente derivati dal carbone per una stampa BN, oppure colorati per stampe a colori). Il processo ha un certo grado di difficoltà tecnica perché richiede il trasferimento (trasporto) dello strato di gelatina diventato insolubile dal primo supporto ad un secondo supporto, trasferimento necessario per evitare successivi distacchi dell'immagine dal foglio originale. Sebbene la fotografia della seconda parte del XX secolo lo abbia quasi dimenticato, soprattutto per la difficoltà di realizzare negativi di grandi dimensioni per la stampa a contatto, oggi esso conosce una nuova fioritura, grazie alle tecnologie digitali che permettono la realizzazioni di negativi di grande formato in maniera relativamente poco costosa. Occorre precisare che oggi si tende ad utilizzare 'stampa al carbone' anche per le stampe ottenute con pigmenti di carbone attraverso una stampante inkjet. Sebbene entrambe le tecniche formino l'immagine attraverso l'uso di pigmenti, si tratta comunque di processi completamente diversi.
rdf:langString
Kooldruk (carbon printing) is een fototechniek die oorspronkelijk werd gebruikt voor zwart-wit afdrukken gemaakt met lampenzwart. Deze techniek is als eerste beschreven door in 1855. Later is de techniek verder aangepast om ook in kleur te kunnen afdrukken met pigmenten door Louis Ducos du Hauron in 1868. Deze technieken zijn tot in het midden van de twintigste eeuw veel gebruikt. Naast gomdruk is de kooldruk een van de meest houdbare druktechnieken. In een fotoarchief met negentiende-eeuws materiaal springen de kooldrukken er nog uit alsof ze gisteren zijn gemaakt. Bij de kooldruk wordt een dikke laag gepigmenteerde gelatine op een vel papier of kunststof aangebracht. Met een dichromaatoplossing wordt het droge pigmentpapier lichtgevoelig gemaakt. Na een tweede droging wordt belicht in contact met een negatief. Daarna brengt men het pigmentpapier onder water in contact met een nieuw vel papier: de uiteindelijke beelddrager. Deze sandwich wordt enige tijd onder lichte druk samengehouden en daarna voorzichtig in warm water gespoeld. De drager van het pigmentpapier komt daarbij los van het, op het andere vel, overgedragen beeld en wordt weggenomen. Na verdere spoeling in warm water wordt het beeld in koud water gehard. De naam kooldruk (carbon print) komt van het gebruikte pigment kool- of lampenzwart, in het Engels carbon black. In nummer 70 van het blad KM Kunstenaars Materiaal is een workshop kooldruk in de vorm van beeldverhaal opgenomen.
rdf:langString
カーボン印画法（carbon printing process）は、1864年に考案された印画法。
rdf:langString
Пигме́нтная фотопеча́ть — технология фотопечати, основанная на получении изображения с помощью пигментов, смешанных с желатиной. Благодаря использованию пигментов вместо красителей, фотографии, изготовленные таким способом, отличаются высокой устойчивостью к выцветанию и долговечностью, выгодно отличаясь от хромогенной и даже гидротипной печати. Основой технологии стала фототипия, изобретённая в 1855 году Альфонсом Пуатвеном в качестве разновидности безрастровой плоской печати. В дальнейшем эта техника была усовершенствована, а в 1868 году приспособлена Дюко дю Ороном для субтрактивной цветной фотографии, где оставалась популярной до середины XX века.
xsd:nonNegativeInteger
15937
