Boris Furlan

rdf:langString Μπορίς Φουρλάν

rdf:langString Ο Μπορίς Φουρλάν (σλοβενικά Boris Furlan, 10 Νοεμβρίου 1894 – 10 Ιουνίου 1957) ήταν Σλοβένος νομικός, φιλόσοφος του δικαίου, μεταφραστής και φιλελεύθερος πολιτικός. Κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου εργάστηκε ως ομιλητής στο «Ράδιο Λονδίνο» και ήταν γνωστός ως «η σλοβενική φωνή του Λονδίνου». Υπηρέτησε ως υπουργός της Γιουγκοσλαβικής εξόριστης κυβέρνησης. Γεννήθηκε σε μια μεσαίας τάξης σλοβενική οικογένεια στην Τεργέστη, τότε μέρος της Αυστροουγγαρίας (σήμερα στην Ιταλία). Πήγε σχολείο σε ιδιωτικά σχολεία σλοβενικής γλώσσας στη Τεργέστη. Ως έφηβος παρακολούθησε ένα εντατικό πρόγραμμα Αγγλικών στο τοπικό σχολείο όπου ήταν μαθητής του Ιρλανδού συγγραφέα Τζέιμς Τζόις . Το 1913 τελείωσε το κρατικό γυμνάσιο της Τεργέστης όπου τα μαθήματα γίνονταν στην γερμανική γλώσσα, πήγε έπειτα στο Πανεπιστήμιο του Παρισιού όπου σπούδασε νομικά. Μετά το διάλειμμα του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, επέστρεψε στην Αυστροουγγαρία και συνέχισε τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης. Τελείωσε τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο της Μπολόνια μετά το τέλος του πρώτου παγκοσμίου πολέμου το 1920 και έλαβε το διδακτορικό του δίπλωμα από το Πανεπιστήμιο του Ζάγκρεμπ. Το 1920 επέστρεψε στην ιδιαίτερη πατρίδα του, την Τεργέστη, που είχε γίνει μέρος του Βασιλείου της Ιταλίας. Εργάστηκε ως βοηθός σε δικηγορικό γραφείο, κάνοντας την πρακτική του το 1925. Το 1926 κατάφερε να πάρει άδεια για να δημοσιεύσει στη σλοβενική γλώσσα, σε νομικό περιοδικό, το Právní vestnik, στο οποίο δημοσίευσε πολυάριθμα κείμενα σχετικά με τη νομική φιλοσοφία και νομική θεωρία. Το περιοδικό είχε καταργήθηκε το 1928 από το φασιστικό καθεστώς. Μεταξύ 1928 και 1930 εργάστηκε ως πολιτικός σύμβουλος του Βίλφαν ο οποίος έγινε ένας από τους ηγέτες του Κογκρέσου των Ευρωπαϊκών Εθνοτήτων. Το 1930, διέφυγε στο Βασίλειο της Γιουγκοσλαβίας όπου έμεινε εκεί ως τα τέλη Μαρτίου του 1941, όταν η Γιουγκοσλαβία υπέγραψε το Τριμερές Σύμφωνο, έφυγε από τη χώρα με τη βοήθεια της βρετανικής υπηρεσίας πληροφοριών με την οποία είχε συνεργασία. Μετά την εισβολή του Άξονα στη Γιουγκοσλαβία και την ιταλική κατοχή της Σλοβενίας, είχε καταδικαστεί σε θάνατο από τις ιταλικές αρχές. Μετά από μια σύντομη παραμονή στην Παλαιστίνη ταξίδεψε στις Ηνωμένες Πολιτείες. Εκεί γνωρίστηκε με άλλους μετανάστες φιλελεύθερους συντηρητικούς Σλοβενίας πολιτικούς. Το 1943 μετακόμισε στο Λονδίνο όπου υπηρέτησε ως υπουργός Παιδείας στην εξόριστη κυβέρνηση της Γιουγκοσλαβίας μεταξύ Ιουνίου και Αυγούστου 1943. Τον Ιούνιο του 1944 έγινε ο ομιλητής του Ράδιο Λονδίνου στην σλοβενική γλώσσα. Το φθινόπωρο του 1944 έγινε Υπουργός Πολιτισμού και Τηλεπικοινωνιών στην προσωρινή εξόριστη Κυβέρνηση. Μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου έγινε ο κοσμήτορας της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Λιουμπλιάνας. Τον Ιούνιο του 1947 είχε συλληφθεί και δικαστεί μαζί με άλλους 31 φιλελεύθερους δημοκρατικούς και αριστερούς διανοούμενους της Σλοβενίας. Κατηγορήθηκε ότι ήταν μέλος μιας μασονικής στοάς στη δεκαετία του 1930 και διατηρούσε επαφές με τους Βρετανούς από τα τέλη της δεκαετίας του 1930. Τον Αύγουστο του 1947 καταδικάστηκε σε θάνατο. Η ποινή του αργότερα μετατράπηκε σε 20 χρόνια καταναγκαστικής εργασίας. Το 1952 μετακόμισε στη μικρή πόλη της Άνω Καρνιόλα για να ξεφύγει από τους καθημερινούς εκφοβισμούς στους οποίους υποβλήθηκε στη σλοβενική πρωτεύουσα. Το Νοέμβριο του 1953, σύμφωνα με αναφορές, δέχτηκε επιθέσεις από πράκτορες της γιουγκοσλαβικής μυστικής αστυνομίας όπου υπέστη σοβαρούς τραυματισμούς. Πέθανε στη Λιουμπλιάνα ή την Ραντοβλίτσα και ενταφιάστηκε στην Λιουμπλιάνα.