Biosocial criminology

rdf:langString Βιοκοινωνική εγκληματολογία

rdf:langString Η βιοκοινωνική εγκληματολογία είναι μια νέα εγκληματολογική κατεύθυνση (όπως λ.χ. η φεμινιστική ή διαχειριστική εγκληματολογία), η οποία επιχειρεί να ερμηνεύσει το έγκλημα και την αντικοινωνική συμπεριφορά θεωρώντας τα ως το αποτέλεσμα της αλληλεπίδρασης τόσο βιολογικών όσο και περιβαλλοντικών παραγόντων. Το γεγονός της του ανθρώπινου γονιδιώματος έδειξε πως οι επιστήμονες έχουν τη δυνατότητα πλέον να μελετούν με μεγαλύτερη ακρίβεια τα βιολογικά αίτια κάθε είδους ανθρώπινης συμπεριφοράς και επομένως και της εγκληματικής. Έτσι οι υποστηρικτές της Βιοκοινωνικής Εγκληματολογίας θεωρούν πως δεν είναι αμελητέοι στην εκδήλωσή της, παράγοντες που ανήκουν στους χώρους της γενετικής, των νευροεπιστημών και των . Έτσι, κατά τη γνώμη τους, η Βιοκοινωνική Εγκληματολογία είναι ένας που επιχειρεί να ερμηνεύσει την εγκληματική συμπεριφορά εξετάζοντας παράλληλα και ισότιμα τόσο βιολογικούς όσο και περιβαλλοντικούς παράγοντες (Beaver K.M.: 2013).Σύμφωνα δε με τους Barnes & Boutwell (2015: 2) η Βιοκοινωνική Εγκληματολογία αποτελεί το χώρο σύγκλισης των απόψεων της εξελικτικής εγκληματολογίας, της βιο-φυσιολογικής εγκληματολογίας, της μοριακής γενετικής, της γενετικής της συμπεριφοράς και της νευρο-εγκληματολογίας.Η συμβολή των βιολογικών παραγόντων στην εκδήλωση της εγκληματικής συμπεριφοράς είχε τονισθεί από τους πρώτους εγκληματολόγους, με πρωτοστατούντα τον . Αυτοί υποστήριξαν αρχικά ότι ορισμένα φυσικά χαρακτηριστικά του ατόμου ήσαν ενδεικτικά της "εγκληματικής φύσης" του. Οι θεωρίες αυτές απορρίφθηκαν στη συνέχεια και από τους ίδιους γιατί θεώρησαν πως θα έπρεπε να λάβουν υπόψη τους και το κοινωνικό περιβάλλον του εγκληματία. Στη διαπίστωση αυτή στηρίχθηκαν οι μετέπειτα αναπτυχθείσες κοινωνιολογικές ερμηνείες της εγκληματικής συμπεριφοράς. Σημειώνεται ότι η νεότερη συζήτηση για το θέμα της συμβολής των βιολογικών παραγόντων στην εκδήλωση της ανθρώπινης, γενικά, συμπεριφοράς ξεκίνησε από το 1970 με την έκδοση του βιβλίου του , Sociobiology. Ο συγγραφέας υποστήριξε την άποψη πως όλοι οι άνθρωποι είναι βιο-κοινωνικοί οργανισμοί των οποίων η συμπεριφορά επηρεάζεται τόσο από τα φυσικά χαρακτηριστικά τους όσο και από τις συνθήκες του περιβάλλοντος μέσα στο οποίο διαβιούν. Μολονότι οι σύγχρονες βιο-κοινωνικές θεωρίες βασίζονται κατά ένα τμήμα τους στην κεντρική ιδέα που ενέπνευσε τις παλαιότερες όσον αφορά (και)την εγκληματική συμπεριφορά, δεν ταυτίζονται ωστόσο απόλυτα με αυτές. Οι σημερινοί οπαδοί της Βιοκοινωνικής Εγκληματολογίας πρεσβεύουν μεν ότι όλα τα άτομα έχουν από τη φύση τους τη δυνατότητα να είναι βίαια και αντικοινωνικά, αλλά ως εξαρτημένα άμεσα από το περιβάλλον τους, μπορούν να εκδηλώσουν τη συμπεριφορά αυτή μόνον όταν συναντήσουν τις συνθήκες που την ευνοούν δηλ. τις κατάλληλες περιβαλλοντικές συνθήκες. Με τον τρόπο αυτό μπορεί να εξηγηθεί κατά τους ίδιους το γιατί ένας μέχρι σήμερα νομοταγής πολίτης εμφανίζει ξαφνικά βίαιη και ποινικά επιλήψιμη συμπεριφορά, ενώ κάποιος άλλος που είχε συνεχείς δοσοληψίες με την ποινική δικαιοσύνη εμφανίζεται για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα να απέχει από κάθε εγκληματική δραστηριότητα. :