Biofilm
http://dbpedia.org/resource/Biofilm an entity of type: Thing
Biofilm je společenstvo mikroorganismů, vázané k určitému povrchu a obklopené polysacharidy, které buňky v biofilmu vylučují. Obecně totiž platí, že povrchy v přírodě vykazují větší koncentraci živin než jejich okolí (např. volný vodní sloupec, roztok). Povrchy jsou nadto velmi rozmanité (může se jednat o povrch neživý stejně dobře jako živý – např. tkáň) a díky statickému náboji umožňují prokaryotním buňkách snadněji adherovat. Polysacharidové pouzdro kolem biofilmu pak společně s proteiny, nukleovými kyselinami a lipidy vytváří kolem shluklých buněk jakousi obalovou vrstvu, nazývanou matrix. Ta biofilmu poskytuje mechanickou stabilitu, zprostředkovává jeho adhezi k povrchu a vytváří polymerickou prostorovou síť, která jednotlivé prokaryotní buňky ukotvuje.
rdf:langString
البيوفيلم (بالإنجليزية Biofilm) هو تكدّس معقّد للكائنات المجهريّة، يتّسم بإفراز نسيج خارج الخليّة محصّن ولاصق. تتميّز البيوفيلمات بخصائص منها :الارتكاز على سطح، التّغايريّة البنياويّة، التّنوّع الوراثي، التّفاعل المعقّد بين الخلايا، EPS نسيج خارج الخليّة متكوّن من موادّ مبلمرة/متماثرة.الكائنات الحيّة الّتي تستطيع العيش كخلايا وحيدة تتواجد بشكلين مختلفين: الأوّل هو المعروف بالخلايا العائمة والحرّة (البلانكتونيّة) حيث أنّ الخلايا يمكن لها العوم والعيش في وسط سائل. أمّا الشّكل الثّاني فهو حالة الالتصاق أن تكون الخلايا مكوّمة بإحكام وملتصقة بشدّة ببعضها البعض وفي غالب الأحيان تلتصق هذه الخلايا بسطح صلب.التّغيّر في السّلوك البكتيري يعود لعدّة عوامل مثل إدراك النّصاب (Quorum Sensing) إضافة إلى آليّات أخرى تختلف ما بين الفصائل.
rdf:langString
Biofilme bestehen aus einer Schleimschicht (einem Film), in der Mischpopulationen von Mikroorganismen (z. B. Bakterien, Algen, Pilze, Protozoen) in Konzentrationen von 1012 Zellen je Milliliter Biofilm und von mehrzelligen Organismen wie Rädertierchen, Fadenwürmern, Milben, Wenigborstern oder Insektenlarven, die sich von den Mikroorganismen ernähren, eingebettet sind. Sie werden im Alltag oft als sich glitschig-weich anfühlende, wasserhaltige Schleimschicht oder Belag wahrgenommen. Andere, umgangssprachliche Bezeichnungen sind Aufwuchs, Kahmhaut oder Sielhaut.
rdf:langString
미생물막(微生物膜, 영어: biofilm)은 미생물의 집합체로, 부착표면에 세포들이 서로 달라붙은 것이다. 생물막(生物膜)이라고도 한다. 이러한 세포들은 종종 스스로 생산한 세포 외 고분자물질의 망 내부에 조밀하게 끼워져 있다. 미생물막 세포 외 고분자물질은 세포 외부의 유전자, 단백질, 다당류로 이루어진 고분자 복합체이다. 미생물막은 생물 또는 무생물의 표면에 형성될 수 있으며, 산업 시설이나 병원 등 환경공학적으로 널리 사용될 수 있다. 미생물막에서 자라는 미생물 균체는 생리학적으로 액체 배양액에 떠 있거나 헤엄치는 부유성 생물의 단일 세포 또는 활성슬러지와는 구별된다. 미생물들은 여러 요소들에 반응하여 미생물막을 형성하는데, 그 예로는 표면의 특정 또는 불특정 부착 부위의 세포의 인식, 영양 신호, 또는 경우에 따라서는 부유성 원생생물 등을 포함하는 고착성 원생생물이 환경에 노출되었을 때가 있다. 미생물막의 박테리아는 영양분을 공유할 수 있으며 건조한 환경, 항생제나 숙주 신체의 면역계와 같은 환경의 유해 요인으로부터 보호 기능을 한다. 미생물막은 일반적으로 자유롭게 헤엄치는 박테리아가 표면에 부착될 때 형성되기 시작한다.
rdf:langString
バイオフィルム（Biofilm）、菌膜（きんまく）とは、固体や液体の表面に付着した微生物が形成する生物膜。
rdf:langString
生物薄膜（英語：biofilm），也称作“生物膜”或“菌膜”，是一些微生物細胞由自身產生的（EPS，主要爲多醣）所包圍而形成，且附著在浸有液體的惰性或生物表面的，具有結構的群落。
rdf:langString
Una biopel·lícula o biofilm és una comunitat estructurada de microorganismes envoltats d'una matriu polimèrica autodesenvolupada i adherida a una superfície vivent o inerta. Així doncs, alguns dels principals trets que caracteritzen als biofilms són: adjunció de superfície, heterogeneïtat estructural, diversitat genètica, interaccions comunitàries complexes i una matriu extracel·lular de substàncies polimèriques. Els mecanismes moleculars que regulen la formació de biofilms varien molt entre una espècie i una altra i inclús entre diferents soques d'una mateixa espècie.
rdf:langString
A biofilm comprises any syntrophic consortium of microorganisms in which cells stick to each other and often also to a surface. These adherent cells become embedded within a slimy extracellular matrix that is composed of extracellular polymeric substances (EPSs). The cells within the biofilm produce the EPS components, which are typically a polymeric conglomeration of extracellular polysaccharides, proteins, lipids and DNA. Because they have three-dimensional structure and represent a community lifestyle for microorganisms, they have been metaphorically described as "cities for microbes".
rdf:langString
La biopelícula o biofilm, tapiz bacteriano o tapete microbiano es un ecosistema microbiano organizado, conformado por una o varias especies de microorganismos asociados a una superficie viva o inerte, con características funcionales y estructuras complejas. Este tipo de conformación microbiana ocurre cuando las células planctónicas se adhieren a una superficie o sustrato, formando una comunidad, que se caracteriza por la excreción de una matriz extracelular adhesiva protectora.
rdf:langString
Biogeruzak edo biofilmak azal batera atxikiturik dauden egitura biologikoak dira, mikrobio ugariz osatuak. Exopolimero baten bidez atxiki ohi dira mikrobioak azal horretara (bizidun baten azala edo bizigabeko azala izan daitekeena). Biogeruza batean bi osagai bereiz daitezke: osagai biziduna (mikrobioz osatua) eta zelulaz kanpoko matrizea (mikrobioek ekoiztutako proteinaz eta polisakaridoz osatua). Biogeruza-masaren %85a matrizeari dagokio. Biofilmak ingurugiro likido batean dauden azal solidoen gainean eratzen dira beti. Ur-soluzioa behar dute agertzeko, edo hezetasun handiko ingurugiroak.
rdf:langString
Un biofilm est une communauté multicellulaire plus ou moins complexe, souvent symbiotique, de micro-organismes (bactéries, microchampignons, microalgues ou protozoaires), adhérant entre eux et à une surface, et marquée par la sécrétion d'une matrice adhésive et protectrice. Il se forme généralement dans l'eau ou en milieu aqueux. Le biofilm est une étape normale ou potentielle du cycle de vie de la plupart des bactéries, qui affichent alors un comportement coopératif et produisent des phénotypes différenciés conduisant à des fonctions spécifiques, parfois en réaction à un stress.
rdf:langString
Biofilm adalah kumpulan sel mikroorganisme, khususnya bakteri, yang melekat di suatu permukaan dan diselimuti oleh pelekat karbohidrat yang dikeluarkan oleh bakteri. Biofilm terbentuk karena mikroorganisme cenderung menciptakan lingkungan mikro dan relung (niche) mereka sendiri. Biofilm memerangkap nutrisi untuk pertumbuhan populasi mikroorganisme dan membantu mencegah lepasnya sel-sel dari permukaan pada sistem yang mengalir. Permukaan sendiri adalah habitat yang penting bagi mikroorganisme karena nutrisi dapat terjerap pada permukaan sehingga kandungan nutrisinya dapat lebih tinggi daripada di dalam larutan. Konsekuensinya, jumlah dan aktivitas mikrob pada permukaan biasanya lebih tinggi daripada di air.
rdf:langString
Un biofilm o biopellicola o microfouling è una aggregazione complessa di microrganismi contraddistinta dalla secrezione di una matrice adesiva e protettiva, e spesso anche da:
* adesione a una superficie, sia di tipo biologico sia inerte (ad esempio rocce e protesi),
* eterogeneità strutturale,
* interazioni biologiche complesse,
* una matrice extracellulare di sostanze polimeriche, spesso di carattere polisaccaridico.
rdf:langString
Een biofilm is een laag micro-organismen omgeven door zelfgeproduceerd slijm vastgehecht aan een oppervlak. De verschillende micro-organismen worden bijeengehouden door een extracellulaire matrix. De extracellulaire matrix kan tot 90 procent van de biomassa van een biofilm omvatten, de rest is bacteriën. Daar een extracellulaire matrix veel water bevat, is een met biofilm bedekte ondergrond gelatineus en glibberig. Nadien vangt de extracellulaire matrix andere bacteriën. Ook die beginnen te vermenigvuldigen en bouwen hun extracellulaire matrix.
rdf:langString
Biofilm (z ang. film – warstwa) zwany także błoną biologiczną (ang. biological membrane) – złożona wielokomórkowa struktura bakterii (i innych organizmów) otoczona warstwą substancji organicznych i nieorganicznych, produkowanych przez te drobnoustroje, wykazująca adhezję zarówno do powierzchni biologicznych, jak i abiotycznych. Błona biologiczna może odkładać się na granicy faz niezależnie od ich rodzaju. Drobnoustroje wolno żyjące nazywane są planktonem. Do najlepiej poznanych mikroorganizmów tworzących biofilm można zaliczyć:
rdf:langString
Os biofilmes são comunidades biológicas com um elevado grau de organização, onde as bactérias formam comunidades estruturadas, coordenadas e funcionais. Estas comunidades biológicas encontram-se embebidas em matrizes poliméricas produzidas por elas próprias. Os biofilmes podem desenvolver-se em qualquer superfície úmida, seja ela biótica ou abiótica. A associação dos organismos em biofilmes constitui uma forma de protecção ao seu desenvolvimento, favorecendo relações simbióticas e permitindo a sobrevivência em ambientes hostis. As bactérias são ubiquitárias, logo, virtualmente, os biofilmes podem formar-se em qualquer superfície e em qualquer ambiente. Podem observar-se biofilmes em condutas de água, permutadores de calor, sanitas, cascos de navio, na pele e mucosas de animais (incluindo o
rdf:langString
Биоплёнка — множество (конгломерат) микроорганизмов, расположенных на какой-либо поверхности, клетки которых прикреплены друг к другу. Обычно клетки погружены в выделяемое ими внеклеточное полимерное вещество (внеклеточный матрикс) — слизь. Развитие биоплёнки, а иногда и саму биоплёнку также называют биообрастанием. Термин «биоплёнка» определяется по-разному, но в целом можно сказать, что биоплёнка — обладающее пространственной и метаболической структурой сообщество (колония) микроорганизмов, расположенных на поверхности раздела сред и погружённых во внеклеточный полимерный матрикс. Обычно биоплёнки образуются в контакте с жидкостями при наличии необходимых для роста веществ. Поверхность, к которой прикреплена биоплёнка, может быть как неживой (камни), так и поверхностью живого организма (
rdf:langString
En biofilm är ett aggregat eller kluster av mikroorganismer, till exempel bakterier, som gemensamt bildar en skyddande film där bakterierna kan samarbeta metaboliskt. Bakterier som bildar en biofilm signalerar mellan varandra för att signalera produktionen av biofilmen, vilket kallas quorum sensing. Signalmolekylerna stimulerar tillverkning av till exempel proteiner och polysackarider som bakterierna sedan pumpar ut utanför cellmembranet. Proteinerna och polysackariderna bildar sedan en extracellulär matris som hjälper bakterierna att både fästa i varandra och till ytan som filmen vidhäftar vid. Signalmolekylerna stimulerar också tillverkning av pili vilket gör att bakterierna kan fästa ytterligare men också att de kan dela plasmider med hjälp av konjugation.
rdf:langString
Біоплі́вка або біофі́льм — складний (найчастіше мультивидовий) шар мікроорганізмів, що характеризується виділенням позаклітинної матриці, яка утримує мікроорганізми разом, виконує захисні функції та допомагає прикріплятися до поверхонь. Біоплівки також звичайно характеризуються прикріпленням до твердої поверхні, структурною різнорідністю, значним генетичним різноманіттям, складними взаємодіями в межах угрупування і позаклітинною матрицею, складеною з полімерних речовин.
rdf:langString
rdf:langString
غشاء حيوي رقيق
rdf:langString
Biofilm
rdf:langString
Biofilm
rdf:langString
Biofilm
rdf:langString
Biofilm
rdf:langString
Biogeruza
rdf:langString
Biopelícula
rdf:langString
Biofilm
rdf:langString
Biofilm
rdf:langString
Biofilm
rdf:langString
バイオフィルム
rdf:langString
미생물막
rdf:langString
Biofilm
rdf:langString
Biofilm
rdf:langString
Biofilme
rdf:langString
Биоплёнка
rdf:langString
生物薄膜
rdf:langString
Biofilm
rdf:langString
Біоплівка
xsd:integer
43946
xsd:integer
1123754343
xsd:date
2021-10-26
rdf:langString
Aggregate of microorganisms in which cells that are frequently embedded within a self-produced matrix of extracellular polymeric substances adhere to each other and/or to a surface.
*A biofilm is a system that can be adapted internally to environmental conditions by its inhabitants.
*The self-produced matrix of extracellular polymeric substances, which is also referred to as slime, is a polymeric conglomeration generally composed of extracellular biopolymers in various structural forms.
rdf:langString
IUPAC definition
xsd:integer
296
rdf:langString
Una biopel·lícula o biofilm és una comunitat estructurada de microorganismes envoltats d'una matriu polimèrica autodesenvolupada i adherida a una superfície vivent o inerta. Així doncs, alguns dels principals trets que caracteritzen als biofilms són: adjunció de superfície, heterogeneïtat estructural, diversitat genètica, interaccions comunitàries complexes i una matriu extracel·lular de substàncies polimèriques. Els mecanismes moleculars que regulen la formació de biofilms varien molt entre una espècie i una altra i inclús entre diferents soques d'una mateixa espècie. Els organismes unicel·lulars senzills exhibeixen per regla general dos models clars de creixement. El primer és el de forma lliure flotant, o planctònica, forma en la qual les cèl·lules floten o neden independentment en algun medi líquid. El segon és un estat cooperatiu en el qual les cèl·lules s'empaqueten fermament unides a l'una a l'altra, creant normalment una superfície sòlida. Aquesta modificació del comportament cel·lular és provocat per molts factors, incloent-hi la percepció de quòrum, així com altres mecanismes que varien entre espècies. Quan una cèl·lula canvia de model de creixement, sofreix un canvi fenotípic en el qual moltes sèries de gens modifiquen la seva regulació.
rdf:langString
Biofilm je společenstvo mikroorganismů, vázané k určitému povrchu a obklopené polysacharidy, které buňky v biofilmu vylučují. Obecně totiž platí, že povrchy v přírodě vykazují větší koncentraci živin než jejich okolí (např. volný vodní sloupec, roztok). Povrchy jsou nadto velmi rozmanité (může se jednat o povrch neživý stejně dobře jako živý – např. tkáň) a díky statickému náboji umožňují prokaryotním buňkách snadněji adherovat. Polysacharidové pouzdro kolem biofilmu pak společně s proteiny, nukleovými kyselinami a lipidy vytváří kolem shluklých buněk jakousi obalovou vrstvu, nazývanou matrix. Ta biofilmu poskytuje mechanickou stabilitu, zprostředkovává jeho adhezi k povrchu a vytváří polymerickou prostorovou síť, která jednotlivé prokaryotní buňky ukotvuje.
rdf:langString
البيوفيلم (بالإنجليزية Biofilm) هو تكدّس معقّد للكائنات المجهريّة، يتّسم بإفراز نسيج خارج الخليّة محصّن ولاصق. تتميّز البيوفيلمات بخصائص منها :الارتكاز على سطح، التّغايريّة البنياويّة، التّنوّع الوراثي، التّفاعل المعقّد بين الخلايا، EPS نسيج خارج الخليّة متكوّن من موادّ مبلمرة/متماثرة.الكائنات الحيّة الّتي تستطيع العيش كخلايا وحيدة تتواجد بشكلين مختلفين: الأوّل هو المعروف بالخلايا العائمة والحرّة (البلانكتونيّة) حيث أنّ الخلايا يمكن لها العوم والعيش في وسط سائل. أمّا الشّكل الثّاني فهو حالة الالتصاق أن تكون الخلايا مكوّمة بإحكام وملتصقة بشدّة ببعضها البعض وفي غالب الأحيان تلتصق هذه الخلايا بسطح صلب.التّغيّر في السّلوك البكتيري يعود لعدّة عوامل مثل إدراك النّصاب (Quorum Sensing) إضافة إلى آليّات أخرى تختلف ما بين الفصائل.
rdf:langString
Biofilme bestehen aus einer Schleimschicht (einem Film), in der Mischpopulationen von Mikroorganismen (z. B. Bakterien, Algen, Pilze, Protozoen) in Konzentrationen von 1012 Zellen je Milliliter Biofilm und von mehrzelligen Organismen wie Rädertierchen, Fadenwürmern, Milben, Wenigborstern oder Insektenlarven, die sich von den Mikroorganismen ernähren, eingebettet sind. Sie werden im Alltag oft als sich glitschig-weich anfühlende, wasserhaltige Schleimschicht oder Belag wahrgenommen. Andere, umgangssprachliche Bezeichnungen sind Aufwuchs, Kahmhaut oder Sielhaut.
rdf:langString
A biofilm comprises any syntrophic consortium of microorganisms in which cells stick to each other and often also to a surface. These adherent cells become embedded within a slimy extracellular matrix that is composed of extracellular polymeric substances (EPSs). The cells within the biofilm produce the EPS components, which are typically a polymeric conglomeration of extracellular polysaccharides, proteins, lipids and DNA. Because they have three-dimensional structure and represent a community lifestyle for microorganisms, they have been metaphorically described as "cities for microbes". Biofilms may form on living or non-living surfaces and can be prevalent in natural, industrial, and hospital settings. They may constitute a microbiome or be a portion of it. The microbial cells growing in a biofilm are physiologically distinct from planktonic cells of the same organism, which, by contrast, are single cells that may float or swim in a liquid medium. Biofilms can form on the teeth of most animals as dental plaque, where they may cause tooth decay and gum disease. Microbes form a biofilm in response to a number of different factors, which may include cellular recognition of specific or non-specific attachment sites on a surface, nutritional cues, or in some cases, by exposure of planktonic cells to sub-inhibitory concentrations of antibiotics. A cell that switches to the biofilm mode of growth undergoes a phenotypic shift in behavior in which large suites of genes are differentially regulated. A biofilm may also be considered a hydrogel, which is a complex polymer that contains many times its dry weight in water. Biofilms are not just bacterial slime layers but biological systems; the bacteria organize themselves into a coordinated functional community. Biofilms can attach to a surface such as a tooth or rock, and may include a single species or a diverse group of microorganisms. Subpopulations of cells within the biofilm differentiate to perform various activities for motility, matrix production, and sporulation, supporting the overall success of the biofilm. The biofilm bacteria can share nutrients and are sheltered from harmful factors in the environment, such as desiccation, antibiotics, and a host body's immune system. A biofilm usually begins to form when a free-swimming bacterium attaches to a surface.
rdf:langString
Biogeruzak edo biofilmak azal batera atxikiturik dauden egitura biologikoak dira, mikrobio ugariz osatuak. Exopolimero baten bidez atxiki ohi dira mikrobioak azal horretara (bizidun baten azala edo bizigabeko azala izan daitekeena). Biogeruza batean bi osagai bereiz daitezke: osagai biziduna (mikrobioz osatua) eta zelulaz kanpoko matrizea (mikrobioek ekoiztutako proteinaz eta polisakaridoz osatua). Biogeruza-masaren %85a matrizeari dagokio. Biogeruza batean ingurugiro desberdinak daude. Bestalde, biogeruzak mikrobioak babesten ditu, egitura horretan zailagoa baita eragile antimikrobiarrak (antibiotikoak, desinfektagarriak...) mikrobio guztietara iristea. Orokorrean, bakterioak bi modutan bizi daitezke: era librean edo planktonikoan, eta egitura baten barruan beste mikrobio gehiagorekin, azal batera itsatsiak (biogeruzan). Biogeruzetan hazten diren bakterioek berezko ezaugarri fisiologikoak dituzte, era librean bizi diren espezie bereko bakterioek ez dituztenak. Arlo klinikoan biogeruzek infekzioen sendaketa zailtzen dute, eragile antimikrobiarren jarduera (antibiotikoak, immunitate-sistemaren fagozitoak...) oztopatzen dutelako. Organismoan, bakterioek larruazalean, mukosetan, hortz-haginetan eta jarritako protesietan, besteak beste, biofilmak eratu ahal izaten dituzte. Ez da arazo makala medikuntzan organismo barruko hainbat tokitan (mukosetan edo jarritako inplante medikoetan, adibidez) biogeruzak eratzea, bertan mikrobioak oso babestuta baitaude antibiotikoen aurrean. Era berean, haginetako bakterio-plaka patogenoak, txantxarra eragiten duena, biogeruzak ere eratzen ditu bertan. Biofilmak ingurugiro likido batean dauden azal solidoen gainean eratzen dira beti. Ur-soluzioa behar dute agertzeko, edo hezetasun handiko ingurugiroak. Merkataritzan eta industrian ere biogeruzek kalte handiak dakartzate. Egitura horiek mantsotu egin dezakete hodietan zeharreko ur edo olio-fluxua, azkartu dezakete hodien korrosioa eta abiarazi egin dezakete ur azpiko objektuen degradazioa (kostaldeko instalazioak edo itsasontzienak ditugu honen adibidea) Era berean, jakina da Legionella pneumophila bakterio beldurgarriak ur-hodietan biogeruzak sortzen dituela aldeko baldintza batzuk dituenean (zikintasuna, materia organikoa, ur epela, ur geldoaren eremuak, etab.)
rdf:langString
La biopelícula o biofilm, tapiz bacteriano o tapete microbiano es un ecosistema microbiano organizado, conformado por una o varias especies de microorganismos asociados a una superficie viva o inerte, con características funcionales y estructuras complejas. Este tipo de conformación microbiana ocurre cuando las células planctónicas se adhieren a una superficie o sustrato, formando una comunidad, que se caracteriza por la excreción de una matriz extracelular adhesiva protectora. El término biofilm es un neologismo introducido en 1995 por , reconocido como fundador del campo de estudio sobre los biofilms. En sus estudios analizan las características de ciertos microorganismos que, adheridos a las superficies, van formando verdaderas comunidades de complejos microbianos que viven, interactúan y funcionan en diferentes ecosistemas. Las biopelículas pueden tener impacto en la salud (simbiosis), en el desarrollo de diversas enfermedades infecciosas produciendo disbiosis, así como en la resistencia a antibióticos. El enfoque multidisciplinario para el estudio de las biopelículas forjó una forma común de pensar sobre las formas en que los microorganismos sobreviven y funcionan en cada medio ambiente, así como en los contextos del área médica, odontológica, industrial, agrícola, ingeniería y en otros tipos. Un biofilm o biopelícula puede contener aproximadamente un 15 % de células y un 85 % de matriz extracelular. Esta matriz generalmente está formada de , que forman canales por donde circulan agua, enzimas, nutrientes, y residuos. Allí las células establecen relaciones y dependencias: viven, cooperan y se comunican a través de señales químicas (percepción de cuórum), que regulan la expresión de genes de manera diferente en las distintas partes de la comunidad, como un tejido en un organismo multicelular. Para adaptarse a un biofilm o biopelícula, las bacterias hacen cambios importantes en su estructura y metabolismo. Los avances en proteómica y genómica han permitido identificar genes y proteínas que se encienden y se apagan a través de las diferentes etapas de desarrollo de la comunidad. La expresión génica de las biopelículas es bastante distinta a la de las células planctónicas, ya que los requerimientos y organizaciones son muy diferentes y es necesaria una sincronización de eventos para vivir en comunidad; bastantes estudios han tratado de dilucidar cuales son los cambios y las ventajas de este tipo de organización respecto a la vida planctónica. Ya que crecen en cualquier superficie en donde se adhieren, las biopelículas están asociadas a la naturaleza crónica de infecciones como las que se presentan en los pulmones de pacientes con fibrosis quística, se ha encontrado que más del 60 % de las infecciones bacterianas, son causadas por biopelículas. Por este motivo, han sido ampliamente estudiadas y se consideran una amenaza clínica contundente ya que son capaces de crecer en catéteres e implementos médicos y quirúrgicos.
rdf:langString
Biofilm adalah kumpulan sel mikroorganisme, khususnya bakteri, yang melekat di suatu permukaan dan diselimuti oleh pelekat karbohidrat yang dikeluarkan oleh bakteri. Biofilm terbentuk karena mikroorganisme cenderung menciptakan lingkungan mikro dan relung (niche) mereka sendiri. Biofilm memerangkap nutrisi untuk pertumbuhan populasi mikroorganisme dan membantu mencegah lepasnya sel-sel dari permukaan pada sistem yang mengalir. Permukaan sendiri adalah habitat yang penting bagi mikroorganisme karena nutrisi dapat terjerap pada permukaan sehingga kandungan nutrisinya dapat lebih tinggi daripada di dalam larutan. Konsekuensinya, jumlah dan aktivitas mikrob pada permukaan biasanya lebih tinggi daripada di air. Hingga tahun 1980-an, mode pertumbuhan dengan biofilm lebih dianggap sebagai sesuatu yang menarik saja dan bukan sebagai suatu studi ilmiah yang serius. Namun, bukti-bukti yang terkumpul kemudian menunjukkan bahwa pembentukan biofilm lebih disukai oleh mikroorganisme, dan hampir semua permukaan yang terkena kontak dengan mikrob dapat mendukung pembentukan biofilm sehingga memengaruhi kehidupan manusia. Atas dasar tersebut, studi mengenai biofilm menjadi lebih intensif. Selain bakteri, mikroorganisme lainnya seperti alga dan khamir (fungi bersel satu) juga dapat membentuk biofilm, tetapi biofilm bakteri adalah yang paling banyak dipelajari dan dirujuk sebagai contoh.
rdf:langString
Un biofilm est une communauté multicellulaire plus ou moins complexe, souvent symbiotique, de micro-organismes (bactéries, microchampignons, microalgues ou protozoaires), adhérant entre eux et à une surface, et marquée par la sécrétion d'une matrice adhésive et protectrice. Il se forme généralement dans l'eau ou en milieu aqueux. Antoni van Leeuwenhoek est le premier savant à observer en 1683 un biofilm naturel multispécifique, la plaque dentaire. C'est sur la base de l’observation de l’ultrastructure de cette plaque et de communautés microbiennes sessiles dans les torrents de montagne, que le microbiologiste John William (Bill) Costerton propose en 1978 la théorie des biofilms, et qu'il invente le terme de biofilm en 1987. Le biofilm est une étape normale ou potentielle du cycle de vie de la plupart des bactéries, qui affichent alors un comportement coopératif et produisent des phénotypes différenciés conduisant à des fonctions spécifiques, parfois en réaction à un stress. Sa structure est hétérogène, souvent sous forme de colonie d'une ou plusieurs espèces de bactéries et d'une matrice extracellulaire composée de substances polymères. La définition d'un biofilm peut légèrement varier : certains auteurs choisissent par exemple d'exclure du terme « biofilm » les communautés bactériennes ne produisant pas leur propre matrice extracellulaire. S'étant jusque-là principalement attachée à étudier les cellules pour elles-mêmes et indépendamment de leur milieu, la microbiologie intègre les récents développements de la notion d'interactions avec le milieu et se tourne maintenant vers les biotopes, et notamment les biofilms, surtout observés comme habitat d'écotone ou comme élément du réseau trophique.
rdf:langString
Un biofilm o biopellicola o microfouling è una aggregazione complessa di microrganismi contraddistinta dalla secrezione di una matrice adesiva e protettiva, e spesso anche da:
* adesione a una superficie, sia di tipo biologico sia inerte (ad esempio rocce e protesi),
* eterogeneità strutturale,
* interazioni biologiche complesse,
* una matrice extracellulare di sostanze polimeriche, spesso di carattere polisaccaridico. Gli organismi unicellulari solitamente mostrano due distinte modalità di comportamento. La prima è la familiare forma fluttuante, o planctonica, nella quale le cellule separate fluttuano o nuotano indipendentemente in un supporto liquido. La seconda è lo stato aggregato, o sessile, in cui le cellule sono strettamente vincolate e fermamente attaccate l'una all'altra e anche, di solito, a una superficie solida. La modifica del comportamento è attivata da un meccanismo di comunicazione chimica che differisce tra le specie. Alcune specie, ad esempio, possono produrre acil-omoseril-lattoni come segnale di "quiescenza", che induce le cellule planctoniche circostanti al cambiamento fenotipico verso lo stato sessile, attraverso una differente espressione dei geni della cellula. Secondo il CDC (Centers for Disease Control and Prevention) di Atlanta, fino all'80% delle infezioni batteriche che colpiscono persone nei paesi occidentali sono causate da biofilm polimicrobici. Pertanto, le infezioni uroginecologiche ricorrenti non dovrebbero più essere considerate come infezioni supportate da un singolo ceppo patogeno, ma come sindromi polimicrobiche caratterizzate da un significativo aumento del carico batterico aerobico, anaerobico e fungino, con un possibile ceppo patogeno dominante.
rdf:langString
미생물막(微生物膜, 영어: biofilm)은 미생물의 집합체로, 부착표면에 세포들이 서로 달라붙은 것이다. 생물막(生物膜)이라고도 한다. 이러한 세포들은 종종 스스로 생산한 세포 외 고분자물질의 망 내부에 조밀하게 끼워져 있다. 미생물막 세포 외 고분자물질은 세포 외부의 유전자, 단백질, 다당류로 이루어진 고분자 복합체이다. 미생물막은 생물 또는 무생물의 표면에 형성될 수 있으며, 산업 시설이나 병원 등 환경공학적으로 널리 사용될 수 있다. 미생물막에서 자라는 미생물 균체는 생리학적으로 액체 배양액에 떠 있거나 헤엄치는 부유성 생물의 단일 세포 또는 활성슬러지와는 구별된다. 미생물들은 여러 요소들에 반응하여 미생물막을 형성하는데, 그 예로는 표면의 특정 또는 불특정 부착 부위의 세포의 인식, 영양 신호, 또는 경우에 따라서는 부유성 원생생물 등을 포함하는 고착성 원생생물이 환경에 노출되었을 때가 있다. 미생물막의 박테리아는 영양분을 공유할 수 있으며 건조한 환경, 항생제나 숙주 신체의 면역계와 같은 환경의 유해 요인으로부터 보호 기능을 한다. 미생물막은 일반적으로 자유롭게 헤엄치는 박테리아가 표면에 부착될 때 형성되기 시작한다.
rdf:langString
Een biofilm is een laag micro-organismen omgeven door zelfgeproduceerd slijm vastgehecht aan een oppervlak. De verschillende micro-organismen worden bijeengehouden door een extracellulaire matrix. De extracellulaire matrix kan tot 90 procent van de biomassa van een biofilm omvatten, de rest is bacteriën. Daar een extracellulaire matrix veel water bevat, is een met biofilm bedekte ondergrond gelatineus en glibberig. Nadien vangt de extracellulaire matrix andere bacteriën. Ook die beginnen te vermenigvuldigen en bouwen hun extracellulaire matrix. Biofilms komen vaak voor in de natuur. Tandplak is daar een voorbeeld van. De bacteriën die in een biofilm leven kunnen totaal andere eigenschappen krijgen dan de vrijlevende micro-organismen. Celdichtheid-afhankelijke genexpressie (quorum sensing) is een van de factoren die daarvoor verantwoordelijk is. Voor de industrie kan biofilmvorming hinderlijk zijn wegens het dichtslibben van leidingen; naast verstoppingen en klontervorming kan dit ook tot corrosie leiden. In de geneeskunde kunnen ze moeilijk bestrijdbare besmettingen veroorzaken; in katheters, maar ook in de luchtpijp van mucoviscidosepatiënten. In voedselproducerende instellingen zoals fabrieken en keukens bemoeilijken ze het schoonmaken. Ook in waterleidingen, waterfilters en ventilatiekanalen komen biofilms voor. Bacteriën in biofilms zijn beter bestand tegen toxische stoffen zoals antibiotica en detergenten. Hoewel men eerst dacht dat dit kwam doordat deze producten moeilijk zouden kunnen doordringen in deze slijmlaag, blijkt dit meestal niet het geval. Lagere groeisnelheden in biofilms, de activatie van stresstolerantiemechanismen en de inductie van een resistent 'biofilm'-fenotype kunnen redenen zijn voor de hogere bestendigheid van biofilmcellen tegen toxische stoffen. Er zijn echter ook positieve kanten aan biofilmvorming: in waterzuiveringsinstallaties wordt verontreinigd water over zandfilters geleid die 'begroeid' zijn met een biofilm die schadelijke organische componenten aan het water onttrekt en afbreekt. Water kan ook gezuiverd worden met een biofilter.
rdf:langString
バイオフィルム（Biofilm）、菌膜（きんまく）とは、固体や液体の表面に付着した微生物が形成する生物膜。
rdf:langString
Biofilm (z ang. film – warstwa) zwany także błoną biologiczną (ang. biological membrane) – złożona wielokomórkowa struktura bakterii (i innych organizmów) otoczona warstwą substancji organicznych i nieorganicznych, produkowanych przez te drobnoustroje, wykazująca adhezję zarówno do powierzchni biologicznych, jak i abiotycznych. Błona biologiczna może odkładać się na granicy faz niezależnie od ich rodzaju. Drobnoustroje wolno żyjące nazywane są planktonem. Do najlepiej poznanych mikroorganizmów tworzących biofilm można zaliczyć:
* ,
* Staphylococcus epidermidis
* Pseudomonas aeruginosa
* Escherichia coli
* Enterococcus faecalis
* Candida albicans
* i wiele innych Błona biologiczna jest strukturą złożoną pod względem architektury, jak i składu gatunkowego. Przyjmuje się, że w środowisku naturalnym nie występują biofilmy składające się z jednego gatunku. Warto też wspomnieć, że spotykano błony zapewniające środowisko życia organizmów z różnych domen. Przyjmuje się, że 95% drobnoustrojów w środowisku za podstawową formę bytowania przyjmuje formę błony biologicznej. Formowanie się matrycy biofilmu ma na celu ochronę mikroorganizmów (tworzących biofilm) przed degradacyjną działalnością czynników środowiskowych, w tym na działanie antybiotyków.Biofilm ma udział w patogenezie chorób przewlekłych, zwłaszcza zakażeń towarzyszących stosowaniu cewników, drenów, zakładaniu implantów.Stanowi poważny problem w zakażeniach wewnątrzszpitalnych.Złożona struktura biofilmu i odmienne cechy fizjologiczne drobnoustrojów go tworzących, tłumaczą po części ich wysoką oporność na działanie różnych czynników bakteriobójczych, w tym oporność na antybiotyki. Zwarta struktura biofilmu jest bardzo trudna do usunięcia, dlatego też mycie i dezynfekcja są ważnymi czynnikami mającymi na celu zapobieganie akumulacji materii mikrobiologicznej. W stomatologii wyróżniamy biofilm wczesny oraz biofilm późny. Różnią się one pod względem zawartości bakterii oraz grubością. Do negatywnych aspektów obecności biofilmów zalicza się również zjawisko , czyli niepożądanego narastania materiału biologicznego na powierzchniach urządzeń. Wskutek tego zjawiska dochodzi między innymi do zmniejszania wydajności wymienników ciepła, zmniejszania efektywności separacji membranowej oraz wzrostu sił tarcia działających na kadłuby okrętów. Obecność biofilmów może również wywierać pozytywne skutki, wynikające ze zdolności niektórych mikroorganizmów do rozkładu szkodliwych związków. Cecha ta wykorzystywana jest w procesie bioremediacji, czyli unieszkodliwianiu zanieczyszczeń obecnych w wodach podziemnych i glebach. Kontrolowaną degradację związków toksycznych prowadzi się również w przeznaczonych do tego celu bioreaktorach. Dzięki obecności biofilmów możliwe jest znaczne zwiększenie wydajności procesów mikrobiologicznych. Wynika to ze znacznie większej gęstości biomasy w porównaniu do mikroorganizmów unoszących się w cieczy oraz z faktu, że znajdujące się na stałym podłożu mikroorganizmy nie są wymywane z urządzenia wraz z przepływającą cieczą. Do tej pory opracowano wiele rozwiązań konstrukcyjnych bioreaktorów, w których dochodzi do zamierzonego narastania biofilmu. Do takich urządzeń zalicza się między innymi złoże biologiczne zraszane, , , czy bioreaktor z wewnętrzną cyrkulacją.
rdf:langString
Os biofilmes são comunidades biológicas com um elevado grau de organização, onde as bactérias formam comunidades estruturadas, coordenadas e funcionais. Estas comunidades biológicas encontram-se embebidas em matrizes poliméricas produzidas por elas próprias. Os biofilmes podem desenvolver-se em qualquer superfície úmida, seja ela biótica ou abiótica. A associação dos organismos em biofilmes constitui uma forma de protecção ao seu desenvolvimento, favorecendo relações simbióticas e permitindo a sobrevivência em ambientes hostis. As bactérias são ubiquitárias, logo, virtualmente, os biofilmes podem formar-se em qualquer superfície e em qualquer ambiente. Podem observar-se biofilmes em condutas de água, permutadores de calor, sanitas, cascos de navio, na pele e mucosas de animais (incluindo o homem), nos dentes, em próteses e em variadíssimas indústrias, desde a indústria química e farmacêutica à alimentar. Algumas espécies bacterianas relevantes no que toca à formação de biofilmes incluem Pseudomonas aeruginosa, Staphylococcus aureus, Streptococcus pneumoniae, Klebsiella pneumoniae e Escherichia coli. Os biofilmes podem ser produzidos a partir de exopolissacarídeos (celulose, carboidrato, gomas, etc.) ou proteínas (gelatina, glúten, etc.), e ser de origem animal, vegetal ou microbiano. Entre as variedades de biofilmes, há uma classe que foi definida como comestíveis e biodegradáveis. Os biofilmes podem ser classificados, quanto sua origem, de duas maneiras: naturais ou sintéticos. Os naturais são formados a partir da aglomeração de microorganismos que estão dispostos em uma superfície coberta por água e unidos devido à secreção de uma substância viscosa, como exemplo o limbo. Já os sintéticos, são feitos a partir de polissacarídeos, como por exemplo, amido e pectina; Ou proteínas, como glúten e gelatina. Biofilmes são responsáveis pela maior parte das interferências causadas por microrganismos em processos tecnológicos. O termo genérico para definir camadas biológicas indesejáveis que se formam em superfícies é biofouling. Esses efeitos em processos industriais incluem: aumento da resistência à troca de calor, aumento do coeficiente de fricção, entupimento de membranas e filtros, a mobilização de metais e de acidez através da ação de biofilmes microbianos sobre resíduos de mineração (drenagem ácida) e a contaminação de alimentos. Quando indesejavelmente instalados em uma planta industrial, os biofilmes contribuem para contaminação de muitas áreas de processo, pois representa fontes de liberação e disseminação de microrganismos que podem deteriorar produtos, causando prejuízos financeiros e retrabalho, situação esta que pode ser prevenida e/ou controlada. No entanto, sua remoção representa um desafio, principalmente no que diz respeito à determinação do tipo e da dosagem adequada de biocida para este fim. Uma grande diversidade de novas tecnologias vem sendo pesquisadas no sentido de reduzir o impacto tanto dos biofilmes quanto das formas de controle do aparecimento de biofilmes. Uma das principais frentes de pesquisa biotecnologica nesse ramo busca biomoleculas que sejam capazes de inibir, eliminar, ou impedir a adesão de bactérias formadoras de biofilmes. Dentre as classes mais promissoras de moléculas propostas com atividade anti-biofilme destacam-se as saponinas, os rhamnolipideos , e alguns alcaloides naturais de plantas ou de animais .
rdf:langString
Биоплёнка — множество (конгломерат) микроорганизмов, расположенных на какой-либо поверхности, клетки которых прикреплены друг к другу. Обычно клетки погружены в выделяемое ими внеклеточное полимерное вещество (внеклеточный матрикс) — слизь. Развитие биоплёнки, а иногда и саму биоплёнку также называют биообрастанием. Термин «биоплёнка» определяется по-разному, но в целом можно сказать, что биоплёнка — обладающее пространственной и метаболической структурой сообщество (колония) микроорганизмов, расположенных на поверхности раздела сред и погружённых во внеклеточный полимерный матрикс. Обычно биоплёнки образуются в контакте с жидкостями при наличии необходимых для роста веществ. Поверхность, к которой прикреплена биоплёнка, может быть как неживой (камни), так и поверхностью живого организма (стенки кишечника, зубы). Считается, что 95-99 % всех микроорганизмов в естественной среде существует в виде биоплёнки. Микроорганизмы образуют биоплёнку под влиянием ряда факторов, включая клеточное распознавание мест прикрепления к поверхности и наличие питательных или агрессивных веществ, кислорода и т. д. В режиме образования биоплёнки клетка меняет своё поведение, что обуславливается регуляцией экспрессии генов. По данным CDC (Centers for Diesease Control and Prevention), Атланта, до 80 % бактериальных инфекций, поражающих людей в западных странах вызваны полимикробными биопленками. Поэтому рецидивирующие урогинекологические инфекции больше не следует рассматривать как инфекции, поддерживаемые одним патогенным штаммом, а как полимикробный синдром, характеризующийся значительным увеличением аэробной, анаэробной и грибковой бактериальной нагрузки с возможным доминирующим патогенным штаммом.
rdf:langString
En biofilm är ett aggregat eller kluster av mikroorganismer, till exempel bakterier, som gemensamt bildar en skyddande film där bakterierna kan samarbeta metaboliskt. Bakterier som bildar en biofilm signalerar mellan varandra för att signalera produktionen av biofilmen, vilket kallas quorum sensing. Signalmolekylerna stimulerar tillverkning av till exempel proteiner och polysackarider som bakterierna sedan pumpar ut utanför cellmembranet. Proteinerna och polysackariderna bildar sedan en extracellulär matris som hjälper bakterierna att både fästa i varandra och till ytan som filmen vidhäftar vid. Signalmolekylerna stimulerar också tillverkning av pili vilket gör att bakterierna kan fästa ytterligare men också att de kan dela plasmider med hjälp av konjugation. Biofilmer bildas ofta på implantat och proteser. Det bildas också vid avloppsinfiltration, där bakterierna i biofilmen bryter ned det organiska materialet. Smittan kommer oftast från patientens egen hud, från vårdpersonalen eller från kranvatten. Biofilm orsakar kroniska infektioner såsom plack, bakteriell endokardit (hos dem med cystisk fibros) och njursten. De vanligaste bakterierna som bildar biofilm är stafylokocker, streptokocker, enterokocker och pseudomonas. Men ofta så ingår det inte bara en art av bakterier i en biofilm utan många olika.
rdf:langString
生物薄膜（英語：biofilm），也称作“生物膜”或“菌膜”，是一些微生物細胞由自身產生的（EPS，主要爲多醣）所包圍而形成，且附著在浸有液體的惰性或生物表面的，具有結構的群落。
rdf:langString
Біоплі́вка або біофі́льм — складний (найчастіше мультивидовий) шар мікроорганізмів, що характеризується виділенням позаклітинної матриці, яка утримує мікроорганізми разом, виконує захисні функції та допомагає прикріплятися до поверхонь. Біоплівки також звичайно характеризуються прикріпленням до твердої поверхні, структурною різнорідністю, значним генетичним різноманіттям, складними взаємодіями в межах угрупування і позаклітинною матрицею, складеною з полімерних речовин. Одноклітинні організми загалом проявляють два чіткі типи поведінки. Перший — вільно плаваючі або планктонні форми, в яких окремі клітини плавають незалежно в деякому рідкому середовищі. Другий — прикріплений стан, при якому клітини щільно упаковані одна з одною і зазвичай прикріплені до твердої поверхні. Зміна в поведінці викликається багатьма чинниками, зокрема відчуттям кворуму, також як і іншими механізмами, які залежать від організму. Коли клітина змінює тип поведінки, вона проходить через зміни фенотипу, при якій багато генів підвищують або зменшують свою експресію.
xsd:nonNegativeInteger
114457
