Belgian combat vehicles of World War II
http://dbpedia.org/resource/Belgian_combat_vehicles_of_World_War_II
Dies ist eine Liste der belgischen Militärfahrzeuge, die während des Zweiten Weltkrieges eingesetzt wurden oder sich in Entwicklung befanden:
rdf:langString
The Belgian Army had approximately 200 combat vehicles at the time of the German invasion in May 1940. The vehicles were distributed among infantry and cavalry divisions for use as support weapons. The Belgian Army viewed their combat vehicles as defensive weapons. The practice of spreading out combat vehicles in so called "penny packets" (also used in the French Army at the same time) left them at a disadvantage against the German invaders, who concentrated their armour into organic units that could act on their own and that outnumbered the opposing vehicles even if units of the same type met.
rdf:langString
Podczas I wojny światowej w sierpniu 1914 porucznik zbudował 2 improwizowane samochody pancerne. Były to samochody ciężarowe Minerva zabudowane płytami pancernymi i uzbrojone w 1 karabin maszynowy Hotchkiss. Jeden z nich został przejęty przez Holendrów pod koniec 1914, kiedy wojska belgijskie wycofały się pod naciskiem sił niemieckich na terytorium Holandii. Używano go do służby granicznej, zaś po zakończeniu wojny został w 1919 zwrócony Belgom. Wiosną 1915 w Paryżu spośród belgijskich ochotników zostały sformowany samodzielny oddział pancerny pod nazwą Corps des Autos-Canons-Mitrailleuses. Wkrótce wysłano go na front rosyjski, gdzie walczył aż do stycznia 1918. W 1920 utworzono w Belgii 1 Pułk Pancerny, złożony z zakupionych we Francji 54 czołgów lekkich FT-17 (część maszyn stanowiły zmo
rdf:langString
rdf:langString
Belgische Militärfahrzeuge des Zweiten Weltkrieges
rdf:langString
Belgian combat vehicles of World War II
rdf:langString
Wojska pancerne Belgii do 1940 roku
xsd:integer
11200927
xsd:integer
1086869223
xsd:date
2013-10-30
rdf:langString
Dies ist eine Liste der belgischen Militärfahrzeuge, die während des Zweiten Weltkrieges eingesetzt wurden oder sich in Entwicklung befanden:
rdf:langString
The Belgian Army had approximately 200 combat vehicles at the time of the German invasion in May 1940. The vehicles were distributed among infantry and cavalry divisions for use as support weapons. The Belgian Army viewed their combat vehicles as defensive weapons. The practice of spreading out combat vehicles in so called "penny packets" (also used in the French Army at the same time) left them at a disadvantage against the German invaders, who concentrated their armour into organic units that could act on their own and that outnumbered the opposing vehicles even if units of the same type met. The Belgian Army had started to motorize its cavalry in 1936, spending 200 million Belgian Francs in the process.
rdf:langString
Podczas I wojny światowej w sierpniu 1914 porucznik zbudował 2 improwizowane samochody pancerne. Były to samochody ciężarowe Minerva zabudowane płytami pancernymi i uzbrojone w 1 karabin maszynowy Hotchkiss. Jeden z nich został przejęty przez Holendrów pod koniec 1914, kiedy wojska belgijskie wycofały się pod naciskiem sił niemieckich na terytorium Holandii. Używano go do służby granicznej, zaś po zakończeniu wojny został w 1919 zwrócony Belgom. Wiosną 1915 w Paryżu spośród belgijskich ochotników zostały sformowany samodzielny oddział pancerny pod nazwą Corps des Autos-Canons-Mitrailleuses. Wkrótce wysłano go na front rosyjski, gdzie walczył aż do stycznia 1918. W 1920 utworzono w Belgii 1 Pułk Pancerny, złożony z zakupionych we Francji 54 czołgów lekkich FT-17 (część maszyn stanowiły zmodernizowane FT-18). W 1934 rozformowano go, zaś czołgi przekazano żandarmerii. Na początku lat 30. XX wieku Belgowie otrzymali z zakładów Forda w Antwerpii 90 samochodów opancerzonych , które były uzbrojone w armaty przeciwpancerne 47 mm. Armia belgijska od 1934 zaczęła otrzymywać dostawy rodzimej produkcji samobieżnych niszczycieli czołgów w wersji B-1. Łącznie wyprodukowano ich 30. W 1936 pojawiły się T-13 w wersji B-2 (ogółem 20 sztuk), zaś w 1937 w wersji B-3 (150 sztuk). Wszystkie niszczyciele były uzbrojone w armaty przeciwpancerne 47 mm. Każda dywizja piechoty otrzymała kompanię złożoną z 12 takich maszyn. W tym samym roku Belgowie zakupili w Wielkiej Brytanii 42 lekkie czołgi Vickers Carden Loyd M 1934 (w Belgii oznaczono je jako T-15). Po 16 maszyn przydzielono do 1 i 2 Dywizji Kawalerii, zaś pozostałe do 1 i 2 Dywizji Ardeńskich Strzelców Górskich (Chasseurs Ardennais). Jednocześnie we Francji zakupiono serię transporterów opancerzonych Renault UE oraz 12 (początkowo zamówiono 25) czołgów lekkich AMC-35 (otrzymały one belgijskie oznaczenie ACG-1). W przypadku tego wariantu były one uzbrojone w armaty przeciwpancerne 47 mm i karabiny maszynowe Hotchkiss 13,2 mm. Czołgi przez dłuższy czas nie były wykorzystywane, gdyż były uważane za broń ofensywną, a Belgia nie chciała podawać w wątpliwość swojej neutralności. Dopiero 1 września 1939, kiedy Niemcy zaatakowały Polskę, został z nich sformowany Samodzielny Szwadron Pancerny Wsparcia Kawalerii (L’escadron independent d’autos blindes du corp de cavalerie). Czołgi nie miały dobrej opinii wśród belgijskich pancerniaków z powodu licznych problemów technicznych.
xsd:nonNegativeInteger
6309