Baltic amber
http://dbpedia.org/resource/Baltic_amber an entity of type: Abstraction100002137
Балтийский янтарь (международное геологическое название «сукцинит») — ископаемая смола, сырьё для изготовления ювелирных украшений
rdf:langString
L'anomenat ambre bàltic o succinita és com es coneix l'ambre que es troba a la regió bàltica, sent aquest l'indret amb el dipòsit d'ambre més gran conegut. El dipòsit data de fa uns 44 milions d'anys (Eocè). S'ha calculat que aquests boscos van crear més de 100.000 tones d'ambre. Com que l'ambre bàltic conté un 8% d'àcid succínic, també se l'anomena succinita. S'han descobert i descrit científicament nombrosos gèneres i espècies de plantes i animals a partir d'inclusions en ambre bàltic. L'ambre bàltic inclou la fauna fòssil més riva en espècies descoberta fins ara.
rdf:langString
Baltský jantar představuje typ mineralizované pryskyřice s vyšším, až 8% podílem kyseliny jantarové, jehož největší naleziště se nachází v Baltském regionu. Odhaduje se, že 90 % světových zásob jantaru se nachází v Kaliningradské oblasti na Sambijském poloostrově. Proces tvorby baltského jantaru je datován v eocénu, přibližně 44 miliónů let nazpět. Odhaduje se, že z třetihorních lesů vzniklo kolem jednoho sta tisíc tun jantaru.
rdf:langString
The Baltic region is home to the largest known deposit of amber, called Baltic amber or succinite. It was produced sometime during the Eocene epoch, but exactly when is controversial. It has been estimated that these forests created more than 100,000 tons of amber. Today, more than 90% of the world's amber comes from Kaliningrad Oblast of Russia. It is a major source of income for the region; the local Kaliningrad Amber Combine extracted 250 tonnes of it in 2014, 400 tonnes in 2015. Because Baltic amber contains from 3 to 8% succinic acid, it is also termed succinite.
rdf:langString
La regiono de la Balta Maro estas hejmo de la plej granda konata kuŝejo de sukceno, nomita balta sukceno aŭ sukcenito. Ĝi datas el 44 milionoj da jaroj (dum la Eoceno). Oni ĉirkaŭkalkulis, ke tiamaj arbaroj okazigis pli ol 100 000 tunojn el sukceno. Aktuale, pli ol 90% de la sukceno de la mondo venas el Kaliningrada provinco de Rusio. Ĝi estas grava enspezofonto por la regiono; nome la loka Kaliningrada Sukcenkombinato elfosis 250 tunojn de tio en 2014, 400 tunojn en 2015. Ĉar la balta sukceno enhavas el 3 ĝis 8% da sukcenata acido, ĝi estas terminigita kiel sukcenito.
rdf:langString
La región báltica es el hogar del mayor depósito conocido de ámbar, llamado ámbar báltico o ámbar del Báltico, donde se concentra cerca del 80 % del ámbar mundial conocido. Su origen data de entre hace 35 y 40 millones de años (abarcando las épocas geológicas Eoceno y Oligoceno temprano). Las minas más importantes están en Kaliningrado (Rusia). Hay otras en Lituania, Letonia, Estonia, Polonia y en otras zonas de Rusia. A veces, fragmentos de ámbar son llevados por las olas a las playas de Dinamarca, Noruega e Inglaterra.
rdf:langString
L' ambre de la Baltique, ou succinite, est une résine végétale fossilisée produite par des conifères de l'époque de l'Éocène, plus précisément, après datation radiométrique par la méthode potassium-argon, durant le Lutétien, il y a environ 44 Ma (millions d'années).
rdf:langString
A região do Báltico é o local do maior depósito conhecido de âmbar, chamado de âmbar do Báltico ou succinite. Data de há 44 milhões de anos, no Eoceno. Estima-se que estas floresta produziram mais de 105 toneladas de âmbar. Visto que o âmbar do Báltico possui cerca de 8% de ácido succínico, tem também o nome de succinite. Numerosas espécies e géneros de plantas e animais foram descobertas e descritas cientificamente a partir de âmbar do Báltico. O âmbar do Báltico inclui a mais rica fauna fóssil de maracujá (em espécies) descoberta até à data.
rdf:langString
Bursztyn bałtycki („bałtyckie złoto”) – odmiana bursztynu, będąca sukcynitem powstałym w eocenie, występująca w rejonie Bałtyku. Jak wszystkie bursztyny jest naturalną substancją organiczną, żywicą kopalną.
rdf:langString
Балтійський бурштин, також відомий як сукциніт (англ. succinite) — різновид бурштину з узбережжя Балтійського моря, поширений переважно в Калінінградській області, також в Польщі та Литві, в значно меншій мірі в інших прибалтійських регіонах. Датується пізнім еоценом (близько 40 мільйонів років). Містить багато викопних членистоногих з еоцену, особливо комах, також рослин, молюсків, нематод, оніхофор тощо, відповідно має велике значення для палеонтології. Є одним з найбільш масово добуваних і найбільш доступних бурштинів. Переважно знаходиться вимитим на березі моря або у мілководді.
rdf:langString
rdf:langString
Baltic amber
rdf:langString
Ambre bàltic
rdf:langString
Baltský jantar
rdf:langString
Balta sukceno
rdf:langString
Ámbar báltico
rdf:langString
Ambre de la Baltique
rdf:langString
Bursztyn bałtycki
rdf:langString
Âmbar do Báltico
rdf:langString
Балтийский янтарь
rdf:langString
Балтійський бурштин
xsd:integer
14286920
xsd:integer
1108455211
rdf:langString
L'anomenat ambre bàltic o succinita és com es coneix l'ambre que es troba a la regió bàltica, sent aquest l'indret amb el dipòsit d'ambre més gran conegut. El dipòsit data de fa uns 44 milions d'anys (Eocè). S'ha calculat que aquests boscos van crear més de 100.000 tones d'ambre. El concepte ambre bàltic és genèric, així doncs l'ambre de les mines de carbó marró de a Saxònia (Alemanya de l'est) s'inclou sota el mateix nom. Abans es pensava que l'ambre de Bitterfeld tenia només uns 20-22 milions d'anys d'antiguitat (Miocè), però una comparació amb els animals atrapats va revelar que molt probablement és ambre bàltic genuí que s'ha redipositat en un dipòsit del Miocè. Altres fonts d'ambre bàltic s'han allistat com procedents de Polònia i Rússia. Com que l'ambre bàltic conté un 8% d'àcid succínic, també se l'anomena succinita. Des dels anys 1850 es pensava que la resina que s'havia convertit en ambre era produïda per l'arbre , però una recerca en els anys 80 va concloure que la resina s'originava a partir de diverses espècies. Més recentment s'ha proposat, sota l'evidència d'anàlisi transformació Fourier espectroscòpia infraroja (FTIR) de l'ambre i de la resina d'arbres actuals, que les coníferes de la família de les esciadopitàcies en són les responsables. L'únic representant viu d'aquesta família és el pi paraigües japonès, Sciadopitys verticillata. S'han descobert i descrit científicament nombrosos gèneres i espècies de plantes i animals a partir d'inclusions en ambre bàltic. L'ambre bàltic inclou la fauna fòssil més riva en espècies descoberta fins ara.
rdf:langString
Baltský jantar představuje typ mineralizované pryskyřice s vyšším, až 8% podílem kyseliny jantarové, jehož největší naleziště se nachází v Baltském regionu. Odhaduje se, že 90 % světových zásob jantaru se nachází v Kaliningradské oblasti na Sambijském poloostrově. Proces tvorby baltského jantaru je datován v eocénu, přibližně 44 miliónů let nazpět. Odhaduje se, že z třetihorních lesů vzniklo kolem jednoho sta tisíc tun jantaru. Název „baltský jantar“ je obecný termín, nevztahující se pouze k Baltskému regionu. Jantar se shodnými vlastnostmi, např. ze saských hnědouhelných dolů v , nese stejné označení. Původně se předpokládalo, že bitterfeldský jantar vznikl v miocénu před 20–22 miliony let. Srovnání živočišných inkluzí však ukázalo, že se velmi pravděpodobně jedná o vlastní baltský jantar, který byl pouze transportován do miocenních . Další naleziště baltského jantaru leží v Polsku a Rusku. Od poloviny 19. století existovala představa, že pryskyřici, jež dávala vzniknout jantaru, produkoval pouze strom . Výzkum z osmdesátých let 20. století ukázal, že se na její tvorbě podílelo více dřevin. Ještě novější analýzy jantaru a pryskyřice z živých stromů pomocí infračervené spektroskopie s Fourierovou transformací (Fourier-transform infrared microspectroscopy, FTIR) vyústily v předpoklad, že za tvorbu pryskyřice byly odpovědné jehličnany z čeledě pajehličníkovité (Sciadopityaceae). Jediným existujícím zástupcem této monotypické čeledě je jehličnatý strom pajehličník přeslenatý (Sciadopitys verticillata).
rdf:langString
The Baltic region is home to the largest known deposit of amber, called Baltic amber or succinite. It was produced sometime during the Eocene epoch, but exactly when is controversial. It has been estimated that these forests created more than 100,000 tons of amber. Today, more than 90% of the world's amber comes from Kaliningrad Oblast of Russia. It is a major source of income for the region; the local Kaliningrad Amber Combine extracted 250 tonnes of it in 2014, 400 tonnes in 2015. "Baltic amber" was formerly thought to include amber from the Bitterfeld brown coal mines in Saxony (Eastern Germany). Bitterfeld amber was previously believed to be only 20–22 million years old (Miocene), but a comparison of the animal inclusions in 2003 suggested that it was possibly Baltic amber that was redeposited in a Miocene deposit. Further study of insect taxa in the ambers has shown Bitterfeld amber to be from the same forest as the Baltic amber forest, but separately deposited from a more southerly section, in a similar manner as Ukrainian Rovno amber. Other sources of Baltic amber have been listed as coming from Poland and Russia. Because Baltic amber contains from 3 to 8% succinic acid, it is also termed succinite.
rdf:langString
La regiono de la Balta Maro estas hejmo de la plej granda konata kuŝejo de sukceno, nomita balta sukceno aŭ sukcenito. Ĝi datas el 44 milionoj da jaroj (dum la Eoceno). Oni ĉirkaŭkalkulis, ke tiamaj arbaroj okazigis pli ol 100 000 tunojn el sukceno. Aktuale, pli ol 90% de la sukceno de la mondo venas el Kaliningrada provinco de Rusio. Ĝi estas grava enspezofonto por la regiono; nome la loka Kaliningrada Sukcenkombinato elfosis 250 tunojn de tio en 2014, 400 tunojn en 2015. Iam oni supozis, ke "balta sukceno" inkludas sukcenon el la minoj de lignitoj de Bitterfeld en Saksio (Orienta Germanio). Oni supozis, ke la sukceno de Bitterfeld estas nur 20–22 milionoj da jaroj aĝa (Mioceno), sed komparo de la animalaj inkludoj en 2003 sugestis, ke temas eble pri balta sukceno kiu estis rekuŝejigita en kuŝsejo de Mioceno. Plua studo de insektotaksonoj en la sukceno montris, ke la sukceno de Bitterfeld estas el la sama arbaro de la balta sukceno, sed aparte kuŝejigita el pli suda sekcio, en simila maniero kiel la sukceno de Rovno. Aliaj fontoj de balta sukceno estis listigita kiel venanta el Pollando kaj Rusip. Ĉar la balta sukceno enhavas el 3 ĝis 8% da sukcenata acido, ĝi estas terminigita kiel sukcenito.
rdf:langString
La región báltica es el hogar del mayor depósito conocido de ámbar, llamado ámbar báltico o ámbar del Báltico, donde se concentra cerca del 80 % del ámbar mundial conocido. Su origen data de entre hace 35 y 40 millones de años (abarcando las épocas geológicas Eoceno y Oligoceno temprano). Las minas más importantes están en Kaliningrado (Rusia). Hay otras en Lituania, Letonia, Estonia, Polonia y en otras zonas de Rusia. A veces, fragmentos de ámbar son llevados por las olas a las playas de Dinamarca, Noruega e Inglaterra. El término «ámbar báltico» es genérico; así, el ámbar de las minas de Bitterfeld en Alemania, que sólo tiene 20 millones de años de antigüedad, se reconoce por el mismo nombre. Ya que el ámbar báltico contiene alrededor de un 8 % de ácido succínico, también se le aplica el término succinita. Se pensó a partir de la década de 1850 que la resina que se convertía en ámbar era producida por el árbol , pero investigaciones realizadas en 1980 concluyeron que la resina se origina a partir de varias especies.
rdf:langString
L' ambre de la Baltique, ou succinite, est une résine végétale fossilisée produite par des conifères de l'époque de l'Éocène, plus précisément, après datation radiométrique par la méthode potassium-argon, durant le Lutétien, il y a environ 44 Ma (millions d'années). Cet ambre est appelé succinite en raison de sa teneur importante en acide succinique (entre 3 et 8 %). Il est le plus utilisé pour la fabrication de bijoux. Ses couleurs vont du jaune au noir en passant par le rouge, le bleu, le blanc. Les rivages de la mer Baltique renferment les gisements d'ambre les plus vastes et les plus connus.
rdf:langString
Bursztyn bałtycki („bałtyckie złoto”) – odmiana bursztynu, będąca sukcynitem powstałym w eocenie, występująca w rejonie Bałtyku. Jak wszystkie bursztyny jest naturalną substancją organiczną, żywicą kopalną. Żywica wydostawała się ze zranień, pęknięć pni i gałęzi drzew, tworząc nacieki, określane mianem sopli lub kropli. Żywica gromadziła się również bezpośrednio pod korą lub wewnątrz pnia, tworząc formy podkorowe. Mówi się o dwóch przyczynach intensywnego żywicowania: po pierwsze, drzewa broniły się, osłaniając zranienia, blokując dostęp wirusom i grzybom pasożytniczym. Po drugie, mogła być to reakcja drzew na zachodzące zmiany klimatu, znaczne wahania temperatury i wyjątkową aktywność wulkaniczną. Żywica przetrwała do naszych czasów w formach dokumentujących sposób jej powstawania i przemieszczania.
rdf:langString
Балтийский янтарь (международное геологическое название «сукцинит») — ископаемая смола, сырьё для изготовления ювелирных украшений
rdf:langString
A região do Báltico é o local do maior depósito conhecido de âmbar, chamado de âmbar do Báltico ou succinite. Data de há 44 milhões de anos, no Eoceno. Estima-se que estas floresta produziram mais de 105 toneladas de âmbar. O termo âmbar do Báltico é genérico, pelo que o âmbar das minas de carvão mineral de , na Saxónia, Alemanha de Leste, também é assim denominado. O âmbar de Bitterfeld anteriormente acreditava-se ter apenas 20 a 22 milhões de anos (Mioceno), mas comparação entre as inclusões de animais revelaram que é provavelmente âmbar do Báltico genuíno redepositado mais tarde. Outras fontes de âmbar do Báltico têm sido listadas como vindo da Polónia e da Rússia. Visto que o âmbar do Báltico possui cerca de 8% de ácido succínico, tem também o nome de succinite. Acreditava-se desde a década de 1850 que a resina que se tornava âmbar era produzido pela árvore da espécie , mas pesquisas na década de 1980 chegaram à conclusão que a resina tem origem em várias espécies. Mais recentemente foi proposto, com base em evidências obtidas por espectroscopia de infravermelho em âmbar e resina de árvores vivas, que as coníferas da família Sciadopityaceae eram as responsáveis. O único representante extante desta família é a família Sciadopitys verticillata. Numerosas espécies e géneros de plantas e animais foram descobertas e descritas cientificamente a partir de âmbar do Báltico. O âmbar do Báltico inclui a mais rica fauna fóssil de maracujá (em espécies) descoberta até à data.
rdf:langString
Балтійський бурштин, також відомий як сукциніт (англ. succinite) — різновид бурштину з узбережжя Балтійського моря, поширений переважно в Калінінградській області, також в Польщі та Литві, в значно меншій мірі в інших прибалтійських регіонах. Датується пізнім еоценом (близько 40 мільйонів років). Містить багато викопних членистоногих з еоцену, особливо комах, також рослин, молюсків, нематод, оніхофор тощо, відповідно має велике значення для палеонтології. Є одним з найбільш масово добуваних і найбільш доступних бурштинів. Переважно знаходиться вимитим на березі моря або у мілководді. Спорідненими різновидами еоценового бурштину, що раніше також називалися балтійським бурштином, є рівненський бурштин (Україна), (Німеччина) та (Данія). Питання зі смоли якого саме виду або видів дерев утворився балтійський бурштин дискутується в науковій літературі, раніше вважалося що це був вид сосни, але останні дані свідчать про те, що це було, принаймні частково, хвойне дерево родини Sciadopityaceae, найближчим сучасним родичем якого є Sciadopitys verticillata з Японії. Назва — від лат. succinum — бурштин або від succus — сік (J.F.A.Breithaupt, 1820). Синонім — бурштин-сукциніт.Ще одне значення — різновид бурштинового ґросуляру з долини Ала (обл. П'ємонт, Італія). (B.Bonvoisin, 1847).
xsd:nonNegativeInteger
22175
