Aulus Didius Gallus Fabricius Veiento
http://dbpedia.org/resource/Aulus_Didius_Gallus_Fabricius_Veiento an entity of type: Person
Aulus Didius Gallus Fabricius Veiento est un sénateur romain de la fin du Ier siècle, exilé sous Néron et trois fois consul suffect en 74 sous Vespasien, 80 sous Titus et 83 sous Domitien, proche conseiller de ce dernier et redouté comme délateur sous son règne.
rdf:langString
Авл Дідій Галл Фабрицій Вейєнтон (лат. Aulus Didius Gallus Fabricius Veiento; ? — після 98) — державний, військовий діяч Римської імперії, триразовий консул-суффект 77, 80 і 83 років, письменник.
rdf:langString
Fabrici Veientó (en llatí Fabricius Veiento) va ser un escriptor i magistrat romà del segle i. Formava part de la gens Fabrícia i portava el cognomen de Veiento. En el regnat de Neró, l'any 62, després de publicar alguns libels contra els patricis i sacerdots, als quals havia donat el nom de Codicilli, va ser acusat davant de l'emperador per Fabi Gemine, que a més a més el va acusar de comprar els honors que tenia. Neró el va desterrar d'Itàlia i va fer cremar els seus llibres.
rdf:langString
Aulus Didius Gallus Fabricius Veiento was a Roman senator who played a major role in the courts of several Roman emperors during the first century AD. For his usefulness, Veiento was rewarded with the office of suffect consul three times.
rdf:langString
Aulus Didius Gallus Fabricius Veiento († nach 98) war ein wortgewandter, geschäftstüchtiger römischer Senator und dreimaliger Konsul des 1. Jahrhunderts n. Chr. Fabricius Veiento war vielleicht ein Sohn oder Enkel des Aulus Didius Gallus und wurde wohl von einem Fabricius Veiento adoptiert. Als Prätor unter Kaiser Nero verspottete er durch Hunderennen den Rennsport. Im Jahr 62 wurde Fabricius Veiento verbannt, weil er, so der Historiker Tacitus,
rdf:langString
Aulo Dídio Galo Fabrício Vejento (em latim: Aulus Didius Gallus Fabricius Veiento) foi um senador romano que teve um papel preponderante durante o reinado de vários imperadores durante o século I. Por seu valor, foi recompensado com três consulados, dos quais apenas a data do segundo, em 80, é conhecida.
rdf:langString
Авл Дидий Галл Фабриций Вейентон (лат. Aulus Didius Gallus Fabricius Veiento) — римский политический деятель второй половины I века. Его отцом или дедом, по всей видимости, был консул-суффект 39 года и наместник Британии . Приемного отца Авла, очевидно, звали Фабриций Вейентон. В правление императора Нерона Авл находился на посту претора. Когда он хотел устроить гонки колесниц, предложенная им плата показалась возницам слишком маленькой. Тогда разгневанный Вейентон выпустил на арену вместо колесниц собак.
rdf:langString
rdf:langString
Fabrici Veientó
rdf:langString
Aulus Didius Gallus Fabricius Veiento
rdf:langString
Aulus Didius Gallus Fabricius Veiento
rdf:langString
Aulus Didius Gallus Fabricius Veiento
rdf:langString
Aulo Dídio Galo Fabrício Vejento
rdf:langString
Авл Дидий Галл Фабриций Вейентон
rdf:langString
Авл Дідій Галл Фабрицій Вейєнтон
xsd:integer
1018844
xsd:integer
1002183105
rdf:langString
ordinary consuls
rdf:langString
suffect consuls
rdf:langString
and Lucius Aelius Lamia Plautius Aelianus
rdf:langString
Caesar Domitianus VII
rdf:langString
Titus Caesar Vespasianus VIII, and
rdf:langString
Suffect consul of the Roman Empire
xsd:integer
80
rdf:langString
Fabrici Veientó (en llatí Fabricius Veiento) va ser un escriptor i magistrat romà del segle i. Formava part de la gens Fabrícia i portava el cognomen de Veiento. En el regnat de Neró, l'any 62, després de publicar alguns libels contra els patricis i sacerdots, als quals havia donat el nom de Codicilli, va ser acusat davant de l'emperador per Fabi Gemine, que a més a més el va acusar de comprar els honors que tenia. Neró el va desterrar d'Itàlia i va fer cremar els seus llibres. Podria ser el mateix Aule Fabrici, que menciona Dió Cassi, del que diu que era pretor en el regnat de Neró, i per tant el nom complet seria Aule Fabrici Veientó. En temps de Domicià era altre cop a Roma i es va destacar com un dels informadors i aduladors més coneguts del tirà. Després va ser amic de Nerva. Aureli Víctor diu que va ser cònsol sota Domicià però el seu nom no apareix als Fasti, ni tampoc ho fa constar cap més autor.
rdf:langString
Aulus Didius Gallus Fabricius Veiento was a Roman senator who played a major role in the courts of several Roman emperors during the first century AD. For his usefulness, Veiento was rewarded with the office of suffect consul three times. Modern authorities have interpreted the nature of Veiento's role in different ways. Older writers, following the insinuations of Cassius Dio and Pliny the Younger, tended to ascribe to Veiento a malevolent role. For example, Ronald Syme summarized his career in this sentence: "Veiento began as a dealer in petty patronage, and he ended as a merchant of honor." William C. McDermott has since provided a more balanced evaluation of this figure. This has led more recent writers to evaluate him as "one of the most interesting of his Domitian's senatorial amici, frequently but erroneously classified as an informer during the so-called reign of terror."
rdf:langString
Aulus Didius Gallus Fabricius Veiento († nach 98) war ein wortgewandter, geschäftstüchtiger römischer Senator und dreimaliger Konsul des 1. Jahrhunderts n. Chr. Fabricius Veiento war vielleicht ein Sohn oder Enkel des Aulus Didius Gallus und wurde wohl von einem Fabricius Veiento adoptiert. Als Prätor unter Kaiser Nero verspottete er durch Hunderennen den Rennsport. Im Jahr 62 wurde Fabricius Veiento verbannt, weil er, so der Historiker Tacitus, „viel Ehrenrühriges gegen Senatoren und Priester in seinen Schriften ausgesagt hatte, denen er den Titel Testamente gegeben hatte. Außerdem behauptete der Ankläger , dass Fabricius Veiento mit Gnadenerweisen des Kaisers und Berechtigungen zur Ämterlaufbahn Handel getrieben habe. Dies war für Nero der Grund, den Vorsitz der Verhandlung zu übernehmen, und da Fabricius Veiento überführt war, verwies er ihn aus Italien und ließ seine Bücher verbrennen, die gesucht und eifrig gelesen wurden, solange man sie sich nur unter Gefahr beschaffen konnte, später ließ die Erlaubnis, sie zu besitzen, sie in Vergessenheit geraten.“ Von Kaiser Vespasian begnadigt, bekleidete Fabricius Veiento unter ihm sein erstes Suffektkonsulat. Unter den Kaisern Titus und Domitian war er noch zweimal Suffektkonsul, in den Jahren 80 und 83. Als comes nahm er im Jahr 83 oder 89 am Germanenkrieg Domitians teil. Bei einem in diesem Rahmen stattfindenden Staatsbesuch in Mainz brachte er ein umfangreiches Weihgeschenk im Tempel der vangionischen Göttin Nemetona dar, was ein Beispiel für die sehr weitreichende Akzeptanz einheimischer Götter durch die römische Verwaltung darstellt. Obwohl Fabricius Veiento dem consilium (Beraterstab) Domitians angehörte, blieb er unter den Kaisern Nerva und Trajan unbehelligt. Fabricius Veiento war Mitglied der Quindecimviri sacris faciundis und sodalis Augustalis (Kaiserpriester).
rdf:langString
Aulus Didius Gallus Fabricius Veiento est un sénateur romain de la fin du Ier siècle, exilé sous Néron et trois fois consul suffect en 74 sous Vespasien, 80 sous Titus et 83 sous Domitien, proche conseiller de ce dernier et redouté comme délateur sous son règne.
rdf:langString
Aulo Dídio Galo Fabrício Vejento (em latim: Aulus Didius Gallus Fabricius Veiento) foi um senador romano que teve um papel preponderante durante o reinado de vários imperadores durante o século I. Por seu valor, foi recompensado com três consulados, dos quais apenas a data do segundo, em 80, é conhecida. Escritores antigos, seguindo as insinuações de Dião Cássio e Plínio, o Velho, tendem a atribuir um papel maligno a Vejento, o que vem sendo re-interpretado pelos historiadores modernos. Ronald Syme, por exemplo, resumiu sua carreira desta forma: "Vejento começou como um mercador de patrocínios mesquinhos e terminou como um comerciante de honra". William C. McDermott também publicou uma avaliação mais equilibrada de Vejento, o que levou autores posteriores a considerá-lo "um dos mais interessantes de seus [de Domiciano] amici senatoriais, frequentemente, mas erroneamente, classificado como um durante o chamado reino do terror".
rdf:langString
Авл Дидий Галл Фабриций Вейентон (лат. Aulus Didius Gallus Fabricius Veiento) — римский политический деятель второй половины I века. Его отцом или дедом, по всей видимости, был консул-суффект 39 года и наместник Британии . Приемного отца Авла, очевидно, звали Фабриций Вейентон. В правление императора Нерона Авл находился на посту претора. Когда он хотел устроить гонки колесниц, предложенная им плата показалась возницам слишком маленькой. Тогда разгневанный Вейентон выпустил на арену вместо колесниц собак. В 62 году Авл был изгнан из Италии по приказу Нерона за то, что написал книгу, в которой подвергал нападкам сенаторов и жрецов, названную им «Завещанием». Обвинитель Вейентона Туллий Гемин указал также и на то, что тот продавал право на занятие высших государственных должностей. В результате разбирательство его дела взял на себя сам государь. По его приказу труд Вейентона был сожжён. При императоре Веспасиане, по всей видимости, Вейентон получил прощение. Около 74 года он был назначен консулом-суффектом. Вейентон занимал эту должность ещё два раза — в 80 и 83 году. Он сопровождал Домициана во время германского похода. Посетив Могонциак, Вейентон принес жертву в храме богини вангионов Неметоны, что представляет собой яркий пример широкого признания местных богов со стороны римской администрации. Он был близким советником Домициана и, по некоторым сведениям, одним из его тайных доносчиков. В 97 году, когда Плиний Младший стремился предать суду доносчиков правления Домициана, большинство сенаторов выступило за всеобщую амнистию. Вейентон участвовал в защите Публиция Церта, обвиняемого в доносительстве. В целом, он сохранил своё положение и при Нерве, и при Траяне. Вейентон входил в состав жреческих коллегий квиндецемвиров священнодействий, августалов и флавиалов.
rdf:langString
Авл Дідій Галл Фабрицій Вейєнтон (лат. Aulus Didius Gallus Fabricius Veiento; ? — після 98) — державний, військовий діяч Римської імперії, триразовий консул-суффект 77, 80 і 83 років, письменник.
xsd:nonNegativeInteger
13874