Arnold Strippel

rdf:langString Arnold Strippel

rdf:langString Arnold Strippel (ur. 2 czerwca 1911 w Unshausen, zm. 1 maja 1994 we Frankfurcie nad Menem) – zbrodniarz hitlerowski, jeden z funkcjonariuszy SS pełniących służbę w obozach koncentracyjnych i SS-Obersturmführer. W 1934 rozpoczął swoja karierę obozową w Sachsenburgu. W 1937 został przeniesiony do Buchenwaldu, gdzie po krótkim czasie objął stanowisko oficera raportowego (Rapportführera). Strippel był w Buchenwaldzie prawdziwym postrachem więźniów. Uczestniczył między innymi 9 listopada 1939 w rozstrzelaniu 21 więźniów żydowskich w odwecie za nieudany zamach na Hitlera, który miał miejsce dzień wcześniej w Monachium. Od marca do października 1941 był Stabscharführerem (pisarzem sztabowym) w Natzweiler-Struthof. W październiku 1941 Strippel został skierowany do obozu na Majdanku, gdzie był zastępcą kierownika obozu (Schutzhaftlagerführera) Antona Thumanna. Brał tu udział w licznych egzekucjach więźniów i jeńców radzieckich. Jego ulubionymi sposobami tortur były: bicie za pomocą pałki czy bicza więźniów rozciągniętych na specjalnym koźle oraz wieszanie ich za nadgarstki na gałęziach drzew. Po krótkim pobycie w obozie Ravensbrück, w czerwcu 1943 Strippel został komendantem obozu pracy (Zwangsarbeiterlager) w Peenemünde (KZ-Arbeitslager Karlshagen II - Raketen-Serienproduktion). W październiku 1943 przeniesiono go do obozu Herzogenbusch, gdzie pełnił funkcję Schutzhaftlagerführera. Od maja 1944 był zastępcą komendanta Neuengamme Maxa Pauly i jednocześnie komendantem podobozów Neuengamme. Również tu Strippel należał do najbardziej okrutnych strażników SS. Jego najsłynniejszą zbrodnią w kompleksie obozowym Neuengamme było kierowanie w kwietniu 1945 w podobozie Bullenhuser Damm zabójstwem 20 dzieci, na których pseudoeksperymenty medyczne przeprowadzał lekarz SS . Zginęło wówczas również 28 więźniów Neuengamme. Strippel był organizatorem całej zbrodni, wykonawcą Alfred Trzebinski. Po zakończeniu wojny początkowo ukrywał się, ale w 1948 został rozpoznany przez byłego więźnia Buchenwaldu, którego torturował. Strippela aresztowała policja zachodnioniemiecka, a jego proces rozpoczął się 31 maja 1949 we Frankfurcie nad Menem. Postawiono mu zarzut zamordowania 21 więźniów żydowskich w Buchenwaldzie i maltretowania wielu innych. Skazano go na 21-krotne dożywocie i dodatkowe 10 lat pozbawienia wolności. 21 kwietnia 1969 Strippel opuścił więzienie w Butzbach i pięć miesięcy później rozpoczął się kolejny proces w związku z jego zbrodniami w Buchenwaldzie. Tym razem sąd we Frankfurcie stwierdził, iż Strippel osobiście nie rozstrzelał żadnego z 21 więźniów żydowskich, za co został on skazany na 21-krotne dożywocie. Sąd uchylił więc wyrok z 1949 i wymierzył mu karę 5 lat pozbawienia wolności, którą Strippel odbył już wcześniej w Batzbach. Dodatkowo otrzymał on 121 500 marek tytułem odszkodowania za zbyt długi pobyt w więzieniu. Następnie żył nieniepokojony do 1975, kiedy został aresztowany i osądzony w trzecim procesie załogi Majdanka. Za udział w zamordowaniu 41 jeńców radzieckich Strippel został skazany na 3 i pół roku więzienia. W grudniu 1983 prokurator w Hamburgu skierował przeciwko niemu do sądu akt oskarżenia w związku z morderstwem w Bullenhuser Damm. Uznano jednak, że Strippel nie był zdolny do stawiennictwa przed sądem i postępowanie umorzono.