Arabic prosody
http://dbpedia.org/resource/Arabic_prosody
علم العَروض هو علم يعرف به صحيح أوزان الشعر العربي من فاسدها وما يعتريها من الزحافات والعلل. هو ميزان الشعر، به يعرف مكسوره من موزونه، كما أن النحو معيار الكلام به يعرف معربه من ملحونه. ويرجع الفضل في إنشائه إلى العالم الخليل بن أحمد الفراهيدي البصري الأزدي والذي كان إمامًا في علوم العربية، وأنه هو الذي استنبط علم العروض وأخرجه إلى الوجود وحصر أقسامه في خمس دوائر يستخرج منها خمسة عشر بحرًا، ثم زاد الأخفش بحرًا واحدًا وسماه الخبب. و ويعرف علم العروض بأنه علم بمعرفة أوزان الشعر العربي، أو هو علم أوزان الشعر الموافق لأشعار العرب، التي اشتهرت عنهم وصحت بالرواية من الطرق الموثوق بها، وبهذا العلم يعرف المستقيم والمنكسر من أشعار العرب والصحيح من السقيم، والمعتل من السليم.
rdf:langString
La métrica árabe ('ilm al-'arûḍ, en árabe original علم العروض), es la disciplina que estudia y enseña cómo hacer versos, estrofas y poemas en lengua arábiga.
rdf:langString
Ару́з или Ару́д — квантитативная система стихосложения, основанная на чередовании долгих и кратких слогов, возникшая в арабской поэзии, и получившая распространение в персидской и тюркской поэзии. Теорию аруза разработал в VIII веке арабский филолог Халил ибн Ахмед аль-Фарахиди аль-Басри. Все поэтические памятники классических арабской и персидской литератур написаны в этой системе. Первым произведением в тюркоязычной поэзии, написанным арузом, считается поэма Юсуфа Хасс Хаджиба Баласагуни «Кутадгу билиг» («Знание, дарующее счастье»), созданная в XI веке.
rdf:langString
ʿArūḍ (Arabic: اَلْعَرُوض, al-ʿarūḍ) is the study of poetic meters, which identifies the meter of a poem and determines whether the meter is sound or broken in lines of the poem. It is often called the Science of Poetry (Arabic: عِلْم اَلشِّعْر, ʿilm aš-šiʿr). Its laws were laid down by Al-Khalīl ibn Aḥmad al-Farāhīdī (d. 786), an early Arab lexicographer and philologist. In his book Al-ʿArḍ (Arabic: العرض), which is no longer extant, he described 15 types of meter. Later Al-Akhfash al-Akbar described a 16th meter, the mutadārik.
rdf:langString
La métrique arabe, dite « science du mètre » ( 'ilm al-'arûḍ - en arabe : علم العروض) ou « science de la poésie » ( 'ʿilm aš-šiʿr - en arabe : عِلْم اَلشِّعْر), est la discipline qui étudie les règles de la métrique arabe. Au sens large, elle inclut également les règles des rimes (arabe : علم القوافي), mais celles-ci sont généralement traitées à part.
rdf:langString
Ару́з — у тюркомовній, арабській та перській класичних літературах — система квантитативного віршування, базована на чергуванні довгих та коротких складів. Першим твором у тюркомовній поезії, написаним арузом, вважається поема Ю. Хас Хаджипа «Книга, що дарує щастя» (XI ст.). Хоча аруз уже існував в арабській та перській ліриці, був систематизований віршознавцем із Басри Халілом-інб-Ахмадом аль-Фарагіді, який установив п'ятнадцять його різновидів, що згодом доповнилися ще чотирма (хаджас, раджас, мутакариб та інші).
rdf:langString
rdf:langString
عروض
rdf:langString
Arabic prosody
rdf:langString
Métrica árabe
rdf:langString
Métrique arabe
rdf:langString
Аруз
rdf:langString
Аруз
xsd:integer
21774994
xsd:integer
1119325776
rdf:langString
علم العَروض هو علم يعرف به صحيح أوزان الشعر العربي من فاسدها وما يعتريها من الزحافات والعلل. هو ميزان الشعر، به يعرف مكسوره من موزونه، كما أن النحو معيار الكلام به يعرف معربه من ملحونه. ويرجع الفضل في إنشائه إلى العالم الخليل بن أحمد الفراهيدي البصري الأزدي والذي كان إمامًا في علوم العربية، وأنه هو الذي استنبط علم العروض وأخرجه إلى الوجود وحصر أقسامه في خمس دوائر يستخرج منها خمسة عشر بحرًا، ثم زاد الأخفش بحرًا واحدًا وسماه الخبب. و ويعرف علم العروض بأنه علم بمعرفة أوزان الشعر العربي، أو هو علم أوزان الشعر الموافق لأشعار العرب، التي اشتهرت عنهم وصحت بالرواية من الطرق الموثوق بها، وبهذا العلم يعرف المستقيم والمنكسر من أشعار العرب والصحيح من السقيم، والمعتل من السليم.
rdf:langString
ʿArūḍ (Arabic: اَلْعَرُوض, al-ʿarūḍ) is the study of poetic meters, which identifies the meter of a poem and determines whether the meter is sound or broken in lines of the poem. It is often called the Science of Poetry (Arabic: عِلْم اَلشِّعْر, ʿilm aš-šiʿr). Its laws were laid down by Al-Khalīl ibn Aḥmad al-Farāhīdī (d. 786), an early Arab lexicographer and philologist. In his book Al-ʿArḍ (Arabic: العرض), which is no longer extant, he described 15 types of meter. Later Al-Akhfash al-Akbar described a 16th meter, the mutadārik. Following al-Khalil, the Arab prosodists scan poetry not in terms of syllables but in terms of vowelled and unvowelled letters, which were combined into larger units known as watid or watad "peg" (pl. awtād) and sabab "cord" (pl. asbāb). These larger units make up feet (rukn, pl. arkān). Western prosodists, on the other hand, usually analyse the meters in terms of syllables, which can be long (–), short (u) and anceps (x), that is, a syllable which can be optionally long or short. Certain meters also have biceps positions where a pair of short syllables can optionally be replaced by a long one. The great majority (85-90%) of early classical Arabic poetry is composed in just four meters: the ṭawīl (which is the most common), the kāmil, the wāfir and the basīṭ. Rhyme is an important part of classical Arabic poetry. Almost all Arabic poetry is composed in couplets and the same rhyme is used in the second half of each couplet throughout the poem.
rdf:langString
La métrica árabe ('ilm al-'arûḍ, en árabe original علم العروض), es la disciplina que estudia y enseña cómo hacer versos, estrofas y poemas en lengua arábiga.
rdf:langString
La métrique arabe, dite « science du mètre » ( 'ilm al-'arûḍ - en arabe : علم العروض) ou « science de la poésie » ( 'ʿilm aš-šiʿr - en arabe : عِلْم اَلشِّعْر), est la discipline qui étudie les règles de la métrique arabe. Au sens large, elle inclut également les règles des rimes (arabe : علم القوافي), mais celles-ci sont généralement traitées à part. La poésie, en tant que nazm, s'oppose à la prose, nathr (arabe : نثر), dont la racine est liée à l'idée d'éparpillement. Cette distinction nazm / nathr, ordre / dispersion, poésie / prose, est une dichotomie fondamentale discutée dans toute la critique classique pour chercher à définir la poésie, et reflète une définition cumulative du discours poétique ainsi formulée par Suyûtî : le discours ordinaire, en prose, quand il subit des contraintes d'ordre rythmique, devient « manzûm », « ordonné », et on est donc en présence de nazm. En se voyant ajouter des rimes et un mètre, le nazm devient shiʿr, poésie. Théorisée au VIIIe siècle par le philologue Al-Khalil Ibn Ahmad, la métrique arabe est traditionnellement définie comme l’ensemble des règles qui permettent de distinguer les vers bien mesurés des vers fautifs. Les règles en ont été rédigées par Khalil ibn Ahmad, qui décrivit quinze types de mètres dans son livre Al-ʿArḍ (en arabe : العرض), à présent perdu. Par la suite, Al-Akhfash al-Akbar décrivit un seizième mètre, le mutadārik. Le terme 'arûḍ semble être une création d’Al-Khalil. Certains pensent qu’il viendrait du verbe 'araḍa : exposer. La poésie serait ainsi exposée à l’analyse de cette science qui en détermine les composants et offre un label d’admissibilité. D’autres pensent qu’il s’agit d’une généralisation du terme technique désignant le dernier pied du premier hémistiche.
rdf:langString
Ару́з или Ару́д — квантитативная система стихосложения, основанная на чередовании долгих и кратких слогов, возникшая в арабской поэзии, и получившая распространение в персидской и тюркской поэзии. Теорию аруза разработал в VIII веке арабский филолог Халил ибн Ахмед аль-Фарахиди аль-Басри. Все поэтические памятники классических арабской и персидской литератур написаны в этой системе. Первым произведением в тюркоязычной поэзии, написанным арузом, считается поэма Юсуфа Хасс Хаджиба Баласагуни «Кутадгу билиг» («Знание, дарующее счастье»), созданная в XI веке.
rdf:langString
Ару́з — у тюркомовній, арабській та перській класичних літературах — система квантитативного віршування, базована на чергуванні довгих та коротких складів. Першим твором у тюркомовній поезії, написаним арузом, вважається поема Ю. Хас Хаджипа «Книга, що дарує щастя» (XI ст.). Хоча аруз уже існував в арабській та перській ліриці, був систематизований віршознавцем із Басри Халілом-інб-Ахмадом аль-Фарагіді, який установив п'ятнадцять його різновидів, що згодом доповнилися ще чотирма (хаджас, раджас, мутакариб та інші). Нині східна поезія нараховує близько шістдесяти різновидів аруза, до якого зверталися Алішер Навої, Махтумкулі, Фуркат та інші. Вивченням аруза займався А. Кримський («Арабская литература в очерках и образцах», 1911).
xsd:nonNegativeInteger
23685