Antipope Paschal (687)
http://dbpedia.org/resource/Antipope_Paschal_(687) an entity of type: Thing
Ο Πασχάλης ήταν ένας αντίπαπας της Ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας κατά την διάρκεια του έτους 687. Αντιτάχθηκε στον Πάπα Σέργιο Α΄ και τον Αντίπαπα Θεόδωρο.
rdf:langString
Paschal was a rival with Theodore for Pope following the death of Pope Conon (21 September 687), and thus is considered an antipope of the Roman Catholic church.
rdf:langString
Pascual fue un antipapa que gobernó en el 687, elegido como contraposición a otro antipapa, Teodoro. Pascual llegó a ser por breve tiempo antipapa del papa Sergio I, ante quien finalmente cedió su puesto.
rdf:langString
Anti-Paus Paskalis adalah Anti-Paus pada tahun 687. Ia merupakan salah satu kandidat Tahta Suci pada waktu itu setelah kematian Paus Conon, bersama-sama dengan Paus Sergius I dan Anti-Paus Theodorus. Paus Sergius I menjadi paus yang sah yang bertahta sejak tahun 687 hingga 701.
* l
* b
* s
rdf:langString
Pasquale (VII secolo – 692) è stato antipapa nel 687.
rdf:langString
パスカリス(生没年不詳)は、ローマ教皇であるコノンとセルギウス1世の対立教皇である(在位:687年)。
rdf:langString
Paschalis (zm. w 692) – antypapież w roku 687.
rdf:langString
Paschalis, romersk ärkediakon, död 692, var motpåve från 21 september till 15 december 687. Han var motpåve mot motpåven Theodorus och den legitime påven Sergius I. Då påve Konon avled den 21 september 687 efter elva månaders pontifikat, intog två fraktioner Lateranpalatset och utnämnde varsin kandidat, Theodorus och Paschalis. Denna förvirrade situation blev inom kort ohållbar, och en tredje kandidat utnämndes till rättmätig påve, Sergius I. Theodorus avsade sig sina anspråk på påvestolen, medan Paschalis tvingades till lydnad till den nye påven, avsattes som ärkediakon och spärrades in i ett kloster.
rdf:langString
Пасхалій (антипапа) (лат. Paschalis; 692, Рим) — римський архідиякон, був обраний папою Римським 21 вересня 687 року, однак 15 грудня 687 року зрікся престолу після виборів папи, на яких переміг Сергій I. Пізніше був поміщений до монастиря, у якому помер у 692 році. Його суперником був також Теодор (антипапа).
rdf:langString
Paschalis I. († 692) war von September bis Dezember 687 (nach anderer Interpretation bis 692) Gegenpapst. Nach dem kurzen Pontifikat von Papst Konon, der am 21. September 687 gestorben war, gab es zwei potentielle Nachfolger. Der eine, Theodor II., war bereits vor Konons Pontifikat, nach dem Tod von Johannes V., von einer römischen Militärpartei zum (Gegen-)Papst erhoben, wenige Wochen später jedoch zu Gunsten Konons fallengelassen worden. Nach dessen Tod meldete er erneut seinen „Anspruch“ auf den Petersthron an.
rdf:langString
Pascal est un antipape en 687, en concurrence avec le pape Serge Ier. Après la mort de Conon le 21 septembre 687, une faction élit l'archidiacre Pascal ; une autre l'archiprêtre Théodore. Les partisans de celui-ci se rendent maîtres de l'intérieur du palais du Latran ; leurs adversaires en occupent tout l'extérieur. Le tumulte croît et menace de devenir sanglant. Le clergé, les magistrats et le peuple fixent alors leur choix sur le prêtre Sergius, qu'ils conduisirent en triomphe au palais de Latran. Les portes s'ouvrent devant eux. Théodore reconnaît l'autorité du nouveau Pontife mais Pascal ne veut pas céder.
rdf:langString
Paschalis I († 692) was een tegenpaus. Na het korte pontificaat van paus Conon (686-687) waren er twee mogelijke opvolgers: Theodorus II en Paschalis. Theodorus had een jaar eerder al bijna de troon van Petrus beklommen, maar was toen uiteindelijk gepasseerd ten faveure van Conon. Theodorus was de kandidaat van de burgers van Rome. Na de dood van Conon maakt hij opnieuw aanspraak. Paschalis zocht de steun van de exarch van Ravenna. Hij zou die steun gekocht hebben voor 100 pond goud. De exarch instrueerde zijn vertegenwoordigers in Rome daarop om Paschalis te steunen. Cursief: tegenpaus
rdf:langString
Pascoal foi um antipapa entre 687 e 692. Homem de grande inteligência e formidável oratória, conseguiu desencaminhar muitos fiéis que o apoiaram na esperança de conquistar com sua elevação, grande influência junto da Igreja. Pascoal rivalizou com Teodoro a obtenção do papado após a morte do pontífice Cónon em 21 de setembro de 687, e, portanto, é considerado um antipapa da Católica Romana Igreja.
rdf:langString
Пасхалий (умер в 692) — антипапа. Путём подкупа пытался стать папой римским в декабре 687 года. Не преуспел, но продолжал интриговать, чтобы добиться своей цели. В результате по обвинению в колдовстве был сослан в монастырь, где и умер в 692 году, так и не признав себя виновным. Соперником Теодора выступил архидиакон Пасхалий, воспользовавшийся не слишком чистыми средствами. Еще до смерти Конона он за 100 фунтов золота подкупил экзарха Равенны Иоанна Платина, чтобы тот приказал своим подчиненным в Риме голосовать за Пасхалия.
rdf:langString
rdf:langString
Paschalis I. (Gegenpapst)
rdf:langString
Αντίπαπας Πασχάλης
rdf:langString
Antipope Paschal (687)
rdf:langString
Pascual (antipapa)
rdf:langString
Anti-Paus Paskalis
rdf:langString
Pascal (antipape)
rdf:langString
Antipapa Pasquale
rdf:langString
パスカリス (対立教皇)
rdf:langString
Paschalis (antypapież)
rdf:langString
Tegenpaus Paschalis I
rdf:langString
Antipapa Pascoal I
rdf:langString
Пасхалий (антипапа)
rdf:langString
Paschalis (motpåve)
rdf:langString
Пасхалій (антипапа)
rdf:langString
Paschal
rdf:langString
Paschal
xsd:integer
1351177
xsd:integer
1122330476
rdf:langString
Antipope
rdf:langString
Catholicism
rdf:langString
Christianity
rdf:langString
Biography
rdf:langString
Sergius I
xsd:date
0687-12-15
xsd:date
0687-09-21
rdf:langString
Antipope
rdf:langString
Ο Πασχάλης ήταν ένας αντίπαπας της Ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας κατά την διάρκεια του έτους 687. Αντιτάχθηκε στον Πάπα Σέργιο Α΄ και τον Αντίπαπα Θεόδωρο.
rdf:langString
Paschalis I. († 692) war von September bis Dezember 687 (nach anderer Interpretation bis 692) Gegenpapst. Nach dem kurzen Pontifikat von Papst Konon, der am 21. September 687 gestorben war, gab es zwei potentielle Nachfolger. Der eine, Theodor II., war bereits vor Konons Pontifikat, nach dem Tod von Johannes V., von einer römischen Militärpartei zum (Gegen-)Papst erhoben, wenige Wochen später jedoch zu Gunsten Konons fallengelassen worden. Nach dessen Tod meldete er erneut seinen „Anspruch“ auf den Petersthron an. Gegen Theodor trat der Archidiakon Paschalis mit nicht ganz sauberen Mitteln an. Er bestach – bereits vor Konons Tod – den Exarchen von Ravenna, Johannes Platys, mit 100 Pfund Gold, so dass dieser seinen Beamten in Rom befahl, für Paschalis zu stimmen. Doch die Partei Theodors war schneller und besetzte kurzerhand die inneren Gemächer des Laterans, während Paschalis und seine Anhänger sich in den äußeren aufhalten mussten. Da keiner der beiden Kandidaten nachgeben wollte, besann man sich, wie bei der Wahl Konons, auf einen dritten Kandidaten und beide Fraktionen erhoben am 15. Dezember 687 den Titularpriester von St. Susanna, Sergius, zum Nachfolger für Papst Konon. Der neue Papst hatte die Unterstützung der römischen Bevölkerung, die den Lateran stürmte und die Besetzer hinauswarf. Während Theodor seine Niederlage akzeptierte und Sergius’ Wahl anerkannte, beharrte Paschalis auf seinem Anspruch. Er versuchte, den Exarchen von Ravenna nach Rom zu holen, wofür er ihm weitere 100 Goldpfund versprach. Tatsächlich erschien der kaiserliche Statthalter auch in Rom, sprach sich aber nun für Sergius aus und ließ Paschalis fallen. (Die 100 Pfund Gold zahlte ihm nun Sergius.) Vollkommen hilf- und mittellos erkannte Paschalis dennoch Sergius’ Wahl nicht an und intrigierte gegen ihn, bis er als Diakon abgesetzt, der Zauberei angeklagt und in ein Kloster verbannt wurde. Dort starb er 692, bis zuletzt auf seinem Anspruch auf die Nachfolge Konons beharrend. Gegenpapst war Paschalis eigentlich nur wenige Monate; da er jedoch niemals seinen Anspruch aufgab oder zurücktrat, kann ihm auch ein mehrjähriges Pontifikat (687–692) zugeschrieben werden. Es ist auch möglich, ihm den Papsttitel ganz abzusprechen, da seine Amtseinführung unvollständig war.
rdf:langString
Paschal was a rival with Theodore for Pope following the death of Pope Conon (21 September 687), and thus is considered an antipope of the Roman Catholic church.
rdf:langString
Pascual fue un antipapa que gobernó en el 687, elegido como contraposición a otro antipapa, Teodoro. Pascual llegó a ser por breve tiempo antipapa del papa Sergio I, ante quien finalmente cedió su puesto.
rdf:langString
Pascal est un antipape en 687, en concurrence avec le pape Serge Ier. Après la mort de Conon le 21 septembre 687, une faction élit l'archidiacre Pascal ; une autre l'archiprêtre Théodore. Les partisans de celui-ci se rendent maîtres de l'intérieur du palais du Latran ; leurs adversaires en occupent tout l'extérieur. Le tumulte croît et menace de devenir sanglant. Le clergé, les magistrats et le peuple fixent alors leur choix sur le prêtre Sergius, qu'ils conduisirent en triomphe au palais de Latran. Les portes s'ouvrent devant eux. Théodore reconnaît l'autorité du nouveau Pontife mais Pascal ne veut pas céder. Pascal est dégradé et confiné dans un monastère où il meurt en 692.
rdf:langString
Anti-Paus Paskalis adalah Anti-Paus pada tahun 687. Ia merupakan salah satu kandidat Tahta Suci pada waktu itu setelah kematian Paus Conon, bersama-sama dengan Paus Sergius I dan Anti-Paus Theodorus. Paus Sergius I menjadi paus yang sah yang bertahta sejak tahun 687 hingga 701.
* l
* b
* s
rdf:langString
Pasquale (VII secolo – 692) è stato antipapa nel 687.
rdf:langString
パスカリス(生没年不詳)は、ローマ教皇であるコノンとセルギウス1世の対立教皇である(在位:687年)。
rdf:langString
Paschalis (zm. w 692) – antypapież w roku 687.
rdf:langString
Paschalis I († 692) was een tegenpaus. Na het korte pontificaat van paus Conon (686-687) waren er twee mogelijke opvolgers: Theodorus II en Paschalis. Theodorus had een jaar eerder al bijna de troon van Petrus beklommen, maar was toen uiteindelijk gepasseerd ten faveure van Conon. Theodorus was de kandidaat van de burgers van Rome. Na de dood van Conon maakt hij opnieuw aanspraak. Paschalis zocht de steun van de exarch van Ravenna. Hij zou die steun gekocht hebben voor 100 pond goud. De exarch instrueerde zijn vertegenwoordigers in Rome daarop om Paschalis te steunen. Theodorus wist echter het initiatief te krijgen door zijn intrek te nemen in het . Paschalis kon nog wel de buitenste vertrekken innemen. Omdat geen van beiden zich wilden schikken, gingen beide fracties op zoek naar een compromis. In december 687 kozen zij Sergius I als opvolger van Conon. Theodorus legde zich bij zijn nederlaag neer, maar Paschalis wilde van geen wijken weten. Hij deed een beroep op de exarch die ook daadwerkelijk in Rome verscheen. Volgens de overlevering betaalde de nieuwe paus hem echter de 100 pond goud terug, waarop de exarch zich achter Sergius schaarde. Desondanks bleef Paschalis zich tegen Sergius verzetten. Uiteindelijk werd hij aangeklaagd wegens tovenarij en verbannen naar een klooster. Tot aan zijn dood in 692 bleef hij zichzelf als de legitieme paus beschouwen. Pausen van de Rooms-Katholieke Kerk Cursief: tegenpaus
rdf:langString
Пасхалий (умер в 692) — антипапа. Путём подкупа пытался стать папой римским в декабре 687 года. Не преуспел, но продолжал интриговать, чтобы добиться своей цели. В результате по обвинению в колдовстве был сослан в монастырь, где и умер в 692 году, так и не признав себя виновным. После короткого понтификата папы Конона, который скончался 21 сентября 687 года, существовало два потенциальных преемника. Один из них, Теодор II, после смерти Иоанна V и до понтификата Конона, уже был поддержан римской военной партией как кандидат в (анти)папы, но несколько недель спустя ему было отказано в поддержке в пользу Конона. После его смерти он снова стал претендентом на престол Святого Петра. Соперником Теодора выступил архидиакон Пасхалий, воспользовавшийся не слишком чистыми средствами. Еще до смерти Конона он за 100 фунтов золота подкупил экзарха Равенны Иоанна Платина, чтобы тот приказал своим подчиненным в Риме голосовать за Пасхалия. Но партия Теодора была быстрее, действуя внутри Латеранского дворца, в то время как Пасхалий и его сторонники были вынуждены действовать за его пределами. Поскольку ни один из кандидатов не хотел уступать, как и на выборах Конона, вспомнили о третьем кандидате, и 15 декабря 687 года обе фракции поддержали кардинала церкви Санта-Сусанна Сергия, который и сменил папу римского Конона. Новый папа получил поддержку жителей Рима, которые взяли штурмом Латеранский дворец и выгнали захватчиков. В то время как Теодор признал свое поражение и принял избрание Сергия, Пасхалий настаивал на своих притязаниях. Он пытался доставить экзарха Равенны в Рим, пообещав ему за это еще 100 фунтов золота. На деле императорский наместник даже прибыл в Рим, но на этот раз поддержал Сергия и отверг Пасхалия (100 фунтов золота на этот раз заплатил ему Сергий). Совершенно беспомощный и нищий, Пасхалий так и не признал избрание Сергия и продолжал интриги против него, пока не был лишен сана диакона, обвинен в колдовстве и сослан в монастырь. Там он и скончался в 692 году, до последнего настаивая на своих притязаниях наследовать Конону. Антипапой Пасхалий пробыл всего несколько месяцев; тем не менее, поскольку он никогда не отказывался от своих притязаний и настаивал на своем, ему можно приписать и многолетний понтификат (687—692). Можно также вообще не рассматривать его как папу, так как его интронизация была неполной.
rdf:langString
Paschalis, romersk ärkediakon, död 692, var motpåve från 21 september till 15 december 687. Han var motpåve mot motpåven Theodorus och den legitime påven Sergius I. Då påve Konon avled den 21 september 687 efter elva månaders pontifikat, intog två fraktioner Lateranpalatset och utnämnde varsin kandidat, Theodorus och Paschalis. Denna förvirrade situation blev inom kort ohållbar, och en tredje kandidat utnämndes till rättmätig påve, Sergius I. Theodorus avsade sig sina anspråk på påvestolen, medan Paschalis tvingades till lydnad till den nye påven, avsattes som ärkediakon och spärrades in i ett kloster.
rdf:langString
Pascoal foi um antipapa entre 687 e 692. Homem de grande inteligência e formidável oratória, conseguiu desencaminhar muitos fiéis que o apoiaram na esperança de conquistar com sua elevação, grande influência junto da Igreja. Pascoal rivalizou com Teodoro a obtenção do papado após a morte do pontífice Cónon em 21 de setembro de 687, e, portanto, é considerado um antipapa da Católica Romana Igreja. Antes de disputar a eleição, Pascal era um arcediago. De acordo com o Liber Pontificalis os partidários de Pascoal e do arcipreste Teodoro se posicionaram em partes distintas do Palácio do Latrão, e como nenhuma das duas facções estavam dispostas a ceder para a outra eles foram trancados em um combate para o controle de toda a basílica. Enquanto isso, representantes da guarnição, a maioria do clero e os cidadãos reuniram-se no palácio imperial e, finalmente, elegeram Sérgio I, um padre da igreja de Santa Susana como sucessor de Conon. Resolvida a sucessão em torno de Sérgio, eles o trouxeram para o Latrão e forçando o acesso, o levaram caminho adentro. Apesar de parecer a aderir aos partidários do Papa Sérgio, Pascoal enviou mensageiros ao exarca de Ravenna (687-702) prometendo ouro em troca do apoio militar. O exarca chegou, exigiu o ouro, suas tropas saquearam a velha Basílica de São Pedro, mas partiram após a consagração de Sérgio I, em 15 de dezembro de 687. Pascal acabou confinado a um mosteiro sob a acusação de bruxaria.
rdf:langString
Пасхалій (антипапа) (лат. Paschalis; 692, Рим) — римський архідиякон, був обраний папою Римським 21 вересня 687 року, однак 15 грудня 687 року зрікся престолу після виборів папи, на яких переміг Сергій I. Пізніше був поміщений до монастиря, у якому помер у 692 році. Його суперником був також Теодор (антипапа).
rdf:langString
Theodore
rdf:langString
Roman claimant:
rdf:langString
Rival claimant:
rdf:langString
Sergius I
xsd:nonNegativeInteger
2629