Anglo-Catholicism
http://dbpedia.org/resource/Anglo-Catholicism an entity of type: WikicatAnglicanOrganizations
Le terme d'anglo-catholicisme désigne des personnes, des communautés, des idées et des pratiques qui, tout en existant au sein de l'anglicanisme, insistent sur la continuité avec la tradition catholique. En effet, depuis la Réforme en Angleterre au XVIe siècle, certains anglicans se sont toujours considérés comme étant très proches de la doctrine et des pratiques du catholicisme, à l'intérieur de la composante « High Church » (Haute Église) de l'anglicanisme. Cependant, l'anglo-catholicisme actuel, considéré comme une branche distincte au sein de l'anglicanisme, s'est développé à l'époque victorienne, sous l'influence des idées du Mouvement d'Oxford.
rdf:langString
Anglo-Katolikisme, Katolikisme Anglikan, atau Anglikanisme Katolik meliputi orang-orang, kepercayaan dan praktek dalam Anglikanisme yang memakai warisan dan identitas Katolik pada berbagai gereja Anglikan. Istilah Anglo-Katolik dicetuskan pada awal abad ke-19.
rdf:langString
アングロ・カトリック（英語: Anglo-Catholicism）は、英国国教会カトリック、カトリック聖公会主義などとも呼ばれ、英国国教会におけるさまざまなカトリックの遺産と独自性を強調する聖公会内の人々、信念、実践から成り立っている。 アングロ・カトリックという用語は19世紀初頭に造られたが[3]、聖公会でカトリック的性質を強調する運動はそれ以前にも存在していた。アングロ・カトリック主義の歴史に特に影響を与えたのは、17世紀のカロライン・ディバイン（Caroline Divines）と呼ばれた神学者たちで、17世紀と18世紀のジャコバイト臣従宣誓拒否運動、1833年にオックスフォード大学で始まったオックスフォード運動で、 このため「カトリックの復活」として知られる英国国教会歴史の期間を呈した。 少数のアングロカトリック教徒は、聖公会内の教皇派と呼ばれていて、ローマカトリック教会と関係がないにもかかわらず、教皇首位説の下にいると考えている。そうしたアングロ・カトリック主義者は、特にイングランドでは、第2バチカン公会議以降の新しいミサ儀式に従ってミサを祝うことが多く、ローマカトリック教会へ復帰することを求めている。 さらに、教皇ベネディクト16世が作成した元英国国教会信者ための個人的儀式に出るメンバーは、非公式に「アングロカトリック主義者」と呼ばれることもある。
rdf:langString
Anglokatolicism är en rörelse inom den anglikanska kyrkan. Den strävar efter kyrkans katolicitet i betydelsen dess världsvidhet och gemensamma arv. Anglokatoliker delar den romersk-katolska tron på prästämbetets sakramentala natur och mässans offerkaraktär.
rdf:langString
الآنغلو كاثوليكية، أو الكاثوليكية الأنغليكانية، أو الأنغليكانية الكاثويكية، هو مصطلح يدل على الناس والمعتقدات والممارسات في الأنغليكانية، التي تعزز الإرث الكاثوليكي والهوية الكاثوليكية لكنائس أنغليكانية عديدة. اعتُمد مصطلح الآنغلو كاثوليكية في أوائل القرن التاسع عشر، ولكن الحركات التي تؤكد على الطبيعة الكاثوليكية للأنغليكانية كانت موجودة من قبل. كانت حركة متألّهي كارولين ذات أثر في تاريخ الكاثوليكية الأنغليكانية في القرن السابع عشر، ثم حلّت محلها حركة أوكسفورد التي بدأت في جامعة أوكسفورد عام 1833 وأعلنت عن نفسها في فترة من التاريخ الأنغليكاني كانت تعرف بالإحياء الكاثوليكي.
rdf:langString
Anglo-Catholicism comprises beliefs and practices that emphasise the Catholic heritage and identity of the various Anglican churches. The term was coined in the early 19th century, although movements emphasising the Catholic nature of Anglicanism already existed. Particularly influential in the history of Anglo-Catholicism were the Caroline Divines of the 17th century, the Jacobite Nonjuring schism of the 17th and 18th centuries, and the Oxford Movement, which began at the University of Oxford in 1833 and ushered in a period of Anglican history known as the "Catholic Revival".
rdf:langString
Anglo-katolikismo, precipe en la 19-a jarcento, estis difinita la Alta Eklezio apartenanta al la Anglikana Komunio kiu, kvankam recitante la samajn kredojn de la Malalta Eklezio, konsideras la vorton “katoliko” de la kristanaj fundamentaj kredoj ne nur kiel simpla plej antikva sinonimo de universala, sed kiel la nomo de la Eklezio de Kristo al kiu apartenas la Katolika eklezio, la Ortodoksa eklezio kaj la aliaj eklezioj kiuj konservas la apostolan posteulecon.
rdf:langString
El anglocatolicismo, catolicismo anglicano o anglicanismo católico se refiere a personas, creencias y prácticas al interior del anglicanismo que subrayan la herencia e identidad católicas de las varias iglesias anglicanas. Una minoría de anglocatólicos, a veces llamados peyorativamente papistas anglicanos, se considera bajo la supremacía papal incluso si no están en comunión con la Iglesia católica romana. Estos anglocatólicos, especialmente en Inglaterra, a menudo celebran la misa según el rito romano contemporáneo y buscan la reunión con la Iglesia católica romana.
rdf:langString
Der Anglokatholizismus (auch als High Church oder Puseyismus bekannt) ist eine Strömung innerhalb der Church of England, die den Anglikanismus katholisch, d. h. sakramental und in bruchloser Tradition mit der Alten Kirche, interpretiert. Das schließt das katholische Eucharistie- und Amtsverständnis ein und wird in einer entsprechenden Liturgiegestalt sichtbar.Während des 19. Jahrhunderts löste eine Gruppe von Geistlichen an der Universität von Oxford eine Bewegung aus, die eine Rückbesinnung auf die katholischen Elemente der anglikanischen Kirche anstrebte (vgl. Edward Bouverie Pusey).
rdf:langString
Per anglo-cattolicesimo, soprattutto nel XIX secolo, si è denominata l'alta chiesa appartenente alla Comunione anglicana, che, pur recitando gli stessi credi della chiesa bassa, tratta la parola cattolico nel credo non solo come un mero sinonimo più antico di universale, ma come il nome della Chiesa di Cristo alla quale appartiene insieme con la Chiesa cattolica e la Chiesa ortodossa. La chiesa anglo-cattolica non riconosce il papa come suo capo, ma l'arcivescovo di Canterbury.
rdf:langString
Anglo-katholicisme (Engels: Anglo-Catholicism) is een stroming binnen de Anglicaanse gemeenschap (in het bijzonder binnen de Kerk van Engeland) die het anglicanisme in continuïteit ziet met het katholicisme, d.w.z. sacramenteel en ononderbroken in de traditie staande met de vroege kerk. Dit komt duidelijk naar voren in de hoogkerkelijke opvattingen van anglo-katholieken met betrekking tot de eucharistie, de liturgie en kerkelijke hiërarchie. Binnen het anglo-katholicisme bestaat ook een evangelische sub-stroming.
rdf:langString
O termo anglo-catolicismo descreve pessoas, grupos, ideias, costumes e práticas dentro da Comunhão Anglicana que enfatizam a continuidade com a tradição católica. O anglicanismo, sendo embora uma única Igreja, está na prática dividido em três ramos: os "anglicanos da Alta Igreja", também chamados anglo-católicos, os "anglicanos da Baixa Igreja" e os "anglicanos da Igreja Ampla", que caem no meio das duas correntes (e que hoje provavelmente são a maioria dos anglicanos ao redor do mundo). Embora todos os elementos da Comunhão Anglicana recitem os mesmos credos, os anglicanos da Baixa Igreja tratam a palavra católico no credo como um mero sinónimo antigo para universal, ao passo que os anglicanos da Alta Igreja a tratam como o nome da Igreja de Cristo à qual pertencem eles, a Igreja Católica
rdf:langString
Anglokatolicyzm – prąd wewnątrz Kościoła anglikańskiego, zainicjowany przez L. Andrewsa. Skłania się on ku zmienianiu stosunków z Kościołem katolickim poprzez ponowne przyjęcie:
* pewnych dogmatów;
* nauczania teologicznego;
* określonych, właściwych dla Kościoła katolickiego elementów liturgii. Wkrótce przywódcy ruchu podzielili się:
* jedni wybrali drogę przejścia do Kościoła rzymskokatolickiego (kardynał J.H. Newman);
* inni opowiedzieli się za wiernością tradycji anglikańskiej (E. Pusey).
rdf:langString
Англокатолицизм (англ. Anglo-Catholicism), англіканський католицизм (англ. Anglican Catholicism) або католицьке англіканство (англ. Catholic Anglicanism) — поняття, котрими описують людей, переконання і практики в рамках англіканства, які підкреслюють католицьку спадщину та ідентичність різноманітних англіканських церков. Окрім того, члени особистих ординаріатів для колишніх англікан, створених папою Бенедиктом XVI, іноді неофіційно називаються «англіканськими католиками».
rdf:langString
Термины англокатолицизм (Anglo-Catholicism), англиканский католицизм (Anglican Catholicism) и католическое англиканство (Catholic Anglicanism) относятся к людям, убеждениям и практикам в рамках англиканства, которые подчёркивают католическое наследие и идентичность различных англиканских церквей. Кроме того, члены личных ординариатов для бывших англикан, созданных Папой Бенедиктом XVI, иногда неофициально называются «англиканскими католиками».
rdf:langString
rdf:langString
Anglo-Catholicism
rdf:langString
أنغلو كاثوليكية
rdf:langString
Anglokatholizismus
rdf:langString
Anglo-katolikismo
rdf:langString
Anglocatolicismo
rdf:langString
Anglo-Katolikisme
rdf:langString
Anglo-catholicisme
rdf:langString
Anglo-cattolicesimo
rdf:langString
アングロ・カトリック
rdf:langString
Anglo-katholicisme
rdf:langString
Anglokatolicyzm
rdf:langString
Англокатолицизм
rdf:langString
Anglocatolicismo
rdf:langString
Anglokatolicism
rdf:langString
盎格魯大公主義
rdf:langString
Англокатолицизм
xsd:integer
59949
xsd:integer
1117022171
rdf:langString
الآنغلو كاثوليكية، أو الكاثوليكية الأنغليكانية، أو الأنغليكانية الكاثويكية، هو مصطلح يدل على الناس والمعتقدات والممارسات في الأنغليكانية، التي تعزز الإرث الكاثوليكي والهوية الكاثوليكية لكنائس أنغليكانية عديدة. اعتُمد مصطلح الآنغلو كاثوليكية في أوائل القرن التاسع عشر، ولكن الحركات التي تؤكد على الطبيعة الكاثوليكية للأنغليكانية كانت موجودة من قبل. كانت حركة متألّهي كارولين ذات أثر في تاريخ الكاثوليكية الأنغليكانية في القرن السابع عشر، ثم حلّت محلها حركة أوكسفورد التي بدأت في جامعة أوكسفورد عام 1833 وأعلنت عن نفسها في فترة من التاريخ الأنغليكاني كانت تعرف بالإحياء الكاثوليكي. وكانت ظائفة من الأنغليكان الكاثوليكيين، تسمَّى أحيانًا بالبابويين الأنغليكان، تعدّ نفسها تحت الحكم البابوي وإن لم تكن على وفاق مع الكنيسة الكاثوليكية الرومانية. كان هؤلاء الأنغليكان الكاثوليكيون لا سيما في إنكلترا يحتفلون بالقداس الجماعي حسب الطقس الروماني الكاثوليكي، وكانوا مهتمين بالتوحد من جديد مع الكنيسة الرومانية الكاثوليكية. بالإضافة إلى هذا، كان يُسمّى بعض الأعضاء الذين أرسلهم البابا بينيديكت السادس عشر إلى الأنغليكان باسم «الكاثوليكيون الأنغليكان».
rdf:langString
Der Anglokatholizismus (auch als High Church oder Puseyismus bekannt) ist eine Strömung innerhalb der Church of England, die den Anglikanismus katholisch, d. h. sakramental und in bruchloser Tradition mit der Alten Kirche, interpretiert. Das schließt das katholische Eucharistie- und Amtsverständnis ein und wird in einer entsprechenden Liturgiegestalt sichtbar.Während des 19. Jahrhunderts löste eine Gruppe von Geistlichen an der Universität von Oxford eine Bewegung aus, die eine Rückbesinnung auf die katholischen Elemente der anglikanischen Kirche anstrebte (vgl. Edward Bouverie Pusey). Seine größte Bedeutung erlangte der Anglo-Katholizismus um die Mitte des 19. Jahrhunderts. Nach der Konversion John Henry Newmans und anderer Anglo-Katholiken zur Römisch-Katholischen Kirche nahm sein Einfluss ab, ist aber bis heute wirksam. Das Gegenstück zum Anglo-Katholizismus ist die Low Church, die strikt protestantisch-calvinistische Positionen vertritt.
rdf:langString
Anglo-Catholicism comprises beliefs and practices that emphasise the Catholic heritage and identity of the various Anglican churches. The term was coined in the early 19th century, although movements emphasising the Catholic nature of Anglicanism already existed. Particularly influential in the history of Anglo-Catholicism were the Caroline Divines of the 17th century, the Jacobite Nonjuring schism of the 17th and 18th centuries, and the Oxford Movement, which began at the University of Oxford in 1833 and ushered in a period of Anglican history known as the "Catholic Revival". A minority of Anglo-Catholics, sometimes called Anglican Papalists, consider themselves under papal supremacy even though they are not in communion with the Roman Catholic Church. Such Anglo-Catholics, especially in England, often celebrate Mass according to the Mass of Paul VI and are concerned with seeking reunion with the Roman Catholic Church. Members of the Roman Catholic Church's personal ordinariates for former Anglicans created by Pope Benedict XVI are sometimes unofficially referred to as "Anglican Catholics".
rdf:langString
Anglo-katolikismo, precipe en la 19-a jarcento, estis difinita la Alta Eklezio apartenanta al la Anglikana Komunio kiu, kvankam recitante la samajn kredojn de la Malalta Eklezio, konsideras la vorton “katoliko” de la kristanaj fundamentaj kredoj ne nur kiel simpla plej antikva sinonimo de universala, sed kiel la nomo de la Eklezio de Kristo al kiu apartenas la Katolika eklezio, la Ortodoksa eklezio kaj la aliaj eklezioj kiuj konservas la apostolan posteulecon. La anglo-katolikoj konfesas dogmojn kaj religian ritaron similajn al tiuj de la roma katolikismo. La similaj elementoj etendiĝas ĝis la sep sakramentoj, la transsubstancigo (kontraŭa al la [[konsubstancigo, devoteco al Dipatrino kaj al la sanktuloj, la preskribo por la ordinaraj "pastroj" – difinitaj "patroj" – de la liturgiaj vestoj uzataj en la celebroj kaj foje la priskribo de ilia eŭkaristia celebro kiel Meso. La precipa fonto de diverseco, rilate la roman katolikismon, estas la statuto, povo, kaj influo de la episkopo de Romo. La disvolviĝo de la anglokatolika alo de anglikanismo okazis precipe en la 19-a jarcento kaj estas forte asociita al la Movado de Oksfordo. Du ĝiaj epigonoj, John Henry Newman kaj , ambaŭ anglikanaj patroj, konkludis sian religian evoluon kuniginte al la katolika eklezio, el kiu ili estis levitaj al kardinala digneco.
rdf:langString
El anglocatolicismo, catolicismo anglicano o anglicanismo católico se refiere a personas, creencias y prácticas al interior del anglicanismo que subrayan la herencia e identidad católicas de las varias iglesias anglicanas. El término anglocatólico surgió a principios del siglo XIX, a pesar de que ya habían existido movimientos que subrayaban la naturaleza católica del anglicanismo. Particularmente influyentes en la historia del anglocatolicismo fueron los divinos carolinos del siglo XVII y los líderes del movimiento de Oxford, que comenzó en la Universidad de Oxford en 1833 y marcó el inicio de un periodo de la historia anglicana conocido como el «». Una minoría de anglocatólicos, a veces llamados peyorativamente papistas anglicanos, se considera bajo la supremacía papal incluso si no están en comunión con la Iglesia católica romana. Estos anglocatólicos, especialmente en Inglaterra, a menudo celebran la misa según el rito romano contemporáneo y buscan la reunión con la Iglesia católica romana. Asimismo, los miembros de los ordinariatos personales para anglicanos creados por el papa Benedicto XVI a veces son llamados informalmente «católicos anglicanos».
rdf:langString
Le terme d'anglo-catholicisme désigne des personnes, des communautés, des idées et des pratiques qui, tout en existant au sein de l'anglicanisme, insistent sur la continuité avec la tradition catholique. En effet, depuis la Réforme en Angleterre au XVIe siècle, certains anglicans se sont toujours considérés comme étant très proches de la doctrine et des pratiques du catholicisme, à l'intérieur de la composante « High Church » (Haute Église) de l'anglicanisme. Cependant, l'anglo-catholicisme actuel, considéré comme une branche distincte au sein de l'anglicanisme, s'est développé à l'époque victorienne, sous l'influence des idées du Mouvement d'Oxford.
rdf:langString
Anglo-Katolikisme, Katolikisme Anglikan, atau Anglikanisme Katolik meliputi orang-orang, kepercayaan dan praktek dalam Anglikanisme yang memakai warisan dan identitas Katolik pada berbagai gereja Anglikan. Istilah Anglo-Katolik dicetuskan pada awal abad ke-19.
rdf:langString
Per anglo-cattolicesimo, soprattutto nel XIX secolo, si è denominata l'alta chiesa appartenente alla Comunione anglicana, che, pur recitando gli stessi credi della chiesa bassa, tratta la parola cattolico nel credo non solo come un mero sinonimo più antico di universale, ma come il nome della Chiesa di Cristo alla quale appartiene insieme con la Chiesa cattolica e la Chiesa ortodossa. La chiesa anglo-cattolica non riconosce il papa come suo capo, ma l'arcivescovo di Canterbury. Gli anglo-cattolici hanno dogmi e rituali religiosi simili al cattolicesimo romano. Gli elementi simili comprendono la fede in sette sacramenti, la transustanziazione (opposta alla consustanziazione), la devozione alla Madonna e ai santi, la descrizione del clero ordinario come "preti" - chiamati "padri" - i vestiti liturgici usati nelle celebrazioni e talvolta anche la descrizione della loro celebrazione eucaristica come messa. Tuttavia i sacerdoti anglo-cattolici non sono tenuti a vivere il celibato, quindi possono sposarsi, sia prima sia dopo essere diventati sacerdoti. I sacerdoti coniugati anglicani, come quelli anglo-cattolici, possono convertirsi al cattolicesimo entrando nella Chiesa cattolica romana secondo quanto stabilito da Benedetto XVI nella costituzione apostolica Anglicanorum Coetibus. Il rito dell'ordinazione anglicano è infatti considerato non valido dalla Chiesa cattolica romana, pertanto i sacerdoti anglicani necessitano di una nuova ordinazione. La principale fonte di diversità col cattolicesimo romano è lo statuto, potere e influenza del vescovo di Roma. Lo sviluppo dell'ala anglo-cattolica dell'anglicanesimo avvenne soprattutto nel XIX secolo ed è fortemente associato al Movimento di Oxford. Due dei suoi luminari maggiori, John Henry Newman e Henry Edward Manning, entrambi preti anglicani, finirono per riunirsi alla Chiesa cattolica romana, diventando cardinali.
rdf:langString
アングロ・カトリック（英語: Anglo-Catholicism）は、英国国教会カトリック、カトリック聖公会主義などとも呼ばれ、英国国教会におけるさまざまなカトリックの遺産と独自性を強調する聖公会内の人々、信念、実践から成り立っている。 アングロ・カトリックという用語は19世紀初頭に造られたが[3]、聖公会でカトリック的性質を強調する運動はそれ以前にも存在していた。アングロ・カトリック主義の歴史に特に影響を与えたのは、17世紀のカロライン・ディバイン（Caroline Divines）と呼ばれた神学者たちで、17世紀と18世紀のジャコバイト臣従宣誓拒否運動、1833年にオックスフォード大学で始まったオックスフォード運動で、 このため「カトリックの復活」として知られる英国国教会歴史の期間を呈した。 少数のアングロカトリック教徒は、聖公会内の教皇派と呼ばれていて、ローマカトリック教会と関係がないにもかかわらず、教皇首位説の下にいると考えている。そうしたアングロ・カトリック主義者は、特にイングランドでは、第2バチカン公会議以降の新しいミサ儀式に従ってミサを祝うことが多く、ローマカトリック教会へ復帰することを求めている。 さらに、教皇ベネディクト16世が作成した元英国国教会信者ための個人的儀式に出るメンバーは、非公式に「アングロカトリック主義者」と呼ばれることもある。
rdf:langString
Anglo-katholicisme (Engels: Anglo-Catholicism) is een stroming binnen de Anglicaanse gemeenschap (in het bijzonder binnen de Kerk van Engeland) die het anglicanisme in continuïteit ziet met het katholicisme, d.w.z. sacramenteel en ononderbroken in de traditie staande met de vroege kerk. Dit komt duidelijk naar voren in de hoogkerkelijke opvattingen van anglo-katholieken met betrekking tot de eucharistie, de liturgie en kerkelijke hiërarchie. De term "Anglo-Catholic" raakte in de negentiende eeuw in zwang onder anglicaanse geestelijken in Engeland die streefden naar het herstel van de traditionele liturgie. Onder hen bevond zich Edward Bouverie Pusey (1800-1882) die streefde naar een katholieke revival binnen de Kerk van Engeland. Zij werden gezien als de opvolgers van de Tractarians. Pusey werd de informele leider van de anglo-katholieken (die ook bekend stonden als Puseyists). In het midden van de negentiende eeuw gingen een aantal vooraanstaande anglo-katholieken over tot de Rooms-Katholieke Kerk, w.o. John Henry Newman. Aan het einde van de negentiende eeuw viel de anglo-katholieke beweging uiteen in een conservatieve groep en een liberale groep die het katholicisme wilden verzoenen met modernistische opvattingen. Naast de laagkerkelijke evangelische anglicanen, liberale protestanten en een grote mindergroep (Broad Church) vormen de anglo-katholieken binnen de anglicaanse gemeenschap een van de constituerende groepen. Met name binnen de Kerk van Engeland, de Episcopaalse Kerk (Verenigde Staten) en de zijn de anglo-katholieken sterk vertegenwoordigd. Verscheidende aartsbisschoppen van Canterbury worden gerekend tot het anglo-katholicisme, de vorige aartsbisschop, Rowan Williams (*1950), geldt als een prominente vertegenwoordiger van deze stroming. Binnen het anglo-katholicisme bestaat ook een evangelische sub-stroming.
rdf:langString
Anglokatolicyzm – prąd wewnątrz Kościoła anglikańskiego, zainicjowany przez L. Andrewsa. Skłania się on ku zmienianiu stosunków z Kościołem katolickim poprzez ponowne przyjęcie:
* pewnych dogmatów;
* nauczania teologicznego;
* określonych, właściwych dla Kościoła katolickiego elementów liturgii. Jako kierunek w teologii anglikańskiej anglokatolicyzm wiąże się z działalnością intelektualistów oksfordzkich (ruch oksfordzki), skupionych przy miejscowym uniwersytecie w pierwszej połowie XIX w. W kręgach tych dominowała literatura mistyczna oraz pisma starochrześcijańskie. Bardzo wyraźnie przeciwstawiali się tendencjom liberalistycznym i racjonalistycznym. Znalazło to wyraz w traktatach (Tracts for the Times), które nadały anglokatolicyzmowi nazwę traktarianizmu. Główną tematyką tych pism jest ostrzeganie przed niebezpieczeństwem dekadencji duchowej, jaka zagraża Kościołowi anglikańskiemu przez zbyt bliski i ryzykowny związek tego Kościoła z władzą świecką oraz zbyt małą troskę o doktrynalną czystość wyznawanej wiary. W ten sposób jednocześnie promowano pewien rodzaj „drugiej reformy”, ukierunkowanej na znalezienie złotego środka między rzymskim katolicyzmem a anglikanizmem. Wkrótce przywódcy ruchu podzielili się:
* jedni wybrali drogę przejścia do Kościoła rzymskokatolickiego (kardynał J.H. Newman);
* inni opowiedzieli się za wiernością tradycji anglikańskiej (E. Pusey). Anglokatolicy zostali mniejszością, jednak dzięki wpływowi znakomitych członków, takich jak lord Ch.L. Halifax i T.S. Eliot stali się bardzo ważnym ośrodkiem, ożywiającym życie duchowe i eklezjalne. Ma to miejsce również w naszych czasach, kiedy to ich pozycja umacnia się dzięki prowadzonemu dialogowi ekumenicznemu.
rdf:langString
Anglokatolicism är en rörelse inom den anglikanska kyrkan. Den strävar efter kyrkans katolicitet i betydelsen dess världsvidhet och gemensamma arv. Anglokatoliker delar den romersk-katolska tron på prästämbetets sakramentala natur och mässans offerkaraktär.
rdf:langString
O termo anglo-catolicismo descreve pessoas, grupos, ideias, costumes e práticas dentro da Comunhão Anglicana que enfatizam a continuidade com a tradição católica. O anglicanismo, sendo embora uma única Igreja, está na prática dividido em três ramos: os "anglicanos da Alta Igreja", também chamados anglo-católicos, os "anglicanos da Baixa Igreja" e os "anglicanos da Igreja Ampla", que caem no meio das duas correntes (e que hoje provavelmente são a maioria dos anglicanos ao redor do mundo). Embora todos os elementos da Comunhão Anglicana recitem os mesmos credos, os anglicanos da Baixa Igreja tratam a palavra católico no credo como um mero sinónimo antigo para universal, ao passo que os anglicanos da Alta Igreja a tratam como o nome da Igreja de Cristo à qual pertencem eles, a Igreja Católica Romana, as Igrejas Ortodoxas e outras igrejas da Sucessão Apostólica. O anglo-catolicismo tem crenças e pratica rituais religiosos semelhantes às da Igreja Católica Romana. Os elementos semelhantes incluem na celebração de sete sacramentos, a devoção à Virgem Maria e aos santos (dulia, porém não hiperdulia), a descrição do seu clero ordenado como padres e madres, a criação de ordens religiosas, o uso de vestes eucarísticas (como a casula e a dalmática) em lugar de apenas estola e alva, e a descrição das suas celebrações eucarísticas como Missa. Além disso, enfatizam a crença na real presença de Cristo na Eucaristia (tida pelo anglicanos em geral como mistério que se crê sem ser possível explicar; alguns anglo-católicos até mesmo defendem correntes como a da transubstanciação). Enxergam a crença e aderência aos 39 artigos de religião como fato histórico, e não como realidade contemporânea. Preferem o Quadrilátero de Lambeth como declaração suficiente de fé. Usam, assim como os demais anglicanos, o Livro de Oração Comum em sua liturgia. A sua principal divergência em relação aos católicos romanos reside no estatuto, poder e influência do Bispo de Roma, pois a estrutura da Comunhão Anglicana assemelha-se mais à da Igreja Ortodoxa, com uma autoridade dispersa em que o Arcebispo de Cantuária é tido como "símbolo de unidade" e "primeiro entre iguais". Anglicanos refletem teologicamente segundo o "Tripé de Hooker": Bíblia, Tradição e razão. Enquanto os protestantes dão mais valor às Escrituras e latitudinários à razão, anglo-católicos ressaltam o valor da Tradição, com especial ênfase nos sete concílios ecumênicos da Igreja. Após o Concílio Vaticano II, com a simplificação da prática litúrgica da Igreja Católica Romana, é muito difícil para um observador leigo perceber a diferença entre uma igreja romana e a maioria das igrejas anglicanas. Nesse aspecto, igrejas anglo-católicas se sobressaem por preservarem uma identidade litúrgica que é até mesmo mais formal que uma missa romana contemporânea, e que se assemelha esteticamente à missa tridentina. Um observador mais atencioso, contudo, consegue distinguir certas diferenças entre católicos tradicionalistas e anglo-católicos. Há diferenças sutis nas vestes e atos litúrgicos, bem como entre o Missal Romano e o Livro de Oração Comum Anglicano. Tais diferenças refletem peculiaridades do cristianismo nas Ilhas Britânicas que predatam à Reforma protestante, e até mesmo a submissão da Igreja Celta à Missão Romana do século VII. Além disso, teologicamente, o anglicanismo tem se liberalizado mais rapidamente que outras denominações e até em regiões onde é tido como conservador, comparativamente o é muito menos que outras igrejas locais. O desenvolvimento da ala anglo-católica do anglicanismo teve lugar principalmente no século XIX e está fortemente associado ao Movimento de Oxford. Dois dos seus líderes, John Henry Newman e Henry Edward Manning, ambos ordenados clérigos anglicanos, acabaram por aderir à Igreja Católica e por se tornarem Cardeais. Embora o termo catolicismo seja geralmente usado para designar apenas a Igreja Católica Apostólica Romana, muitos anglicanos (e outras igrejas protestantes) usam-no para se referirem também a si próprios, como parte da Igreja Católica geral (e não apenas Romana). Na verdade, algumas igrejas anglicanas, como a Catedral de St. Patrick em Dublin ou a "Catedral Nacional" da Igreja da Irlanda (anglicana), referem-se a si próprias como parte da "Comunhão Católica" e como "Igrejas Católicas" em anúncios dentro e em torno delas. Em 2009, devido à constituição apostólica Anglicanorum Coetibus, do Papa Bento XVI, os anglicanos que quisessem entrar " na plena comunhão com a Igreja Católica" seriam organizados em ordinariatos pessoais. Devido a este facto histórico, vários grupos anglo-católicos, querendo juntar-se à Igreja Católica, solicitaram à Congregação para a Doutrina da Fé para serem ingressados em ordinariatos pessoais.
rdf:langString
Англокатолицизм (англ. Anglo-Catholicism), англіканський католицизм (англ. Anglican Catholicism) або католицьке англіканство (англ. Catholic Anglicanism) — поняття, котрими описують людей, переконання і практики в рамках англіканства, які підкреслюють католицьку спадщину та ідентичність різноманітних англіканських церков. Термін «англокатолицький» (англ. Anglo-Catholic) виник на початку XIX століття, хоча рухи, які підкреслювали католицьку природу англіканства, існували раніше. Особливо впливовими в історії англокатолицизму були каролінські богослови XVII століття, а потім лідери оксфордського руху, який почався з Оксфордського університету в 1833 і відкрив період англіканської історії, відомий як «католицьке відродження». Меншість англокатоликів, яких іноді називають англіканськими папістами, вважають, що вони є під верховенством папи Римського, навіть якщо не перебувають у євхаристійному спілкуванні з Римо-католицькою церквою. Такі англо-католики, особливо в Англії, часто служать месу згідно з сучасним римо-католицьким обрядом і шукають способи возз'єднання з Римо-католицькою церквою. Окрім того, члени особистих ординаріатів для колишніх англікан, створених папою Бенедиктом XVI, іноді неофіційно називаються «англіканськими католиками».
rdf:langString
Термины англокатолицизм (Anglo-Catholicism), англиканский католицизм (Anglican Catholicism) и католическое англиканство (Catholic Anglicanism) относятся к людям, убеждениям и практикам в рамках англиканства, которые подчёркивают католическое наследие и идентичность различных англиканских церквей. Термин «англо-католический» (anglo-Catholic) был придуман в начале XIX века, хотя движения, подчеркивающие католическую природу англиканства, уже существовали. Особенно влиятельными в истории англокатолицизма были каролинские богословы XVII века, а затем лидеры оксфордского движения, начавшегося в Оксфордском университете в 1833 году и открывшего период англиканской истории, известный как «католическое возрождение». Меньшинство англо-католиков, иногда называемых англиканскими папистами, считают себя находящимися под папским господством, даже если они не находятся в общении с Римско-католической церковью. Такие англо-католики, особенно в Англии, часто служат мессу в соответствии с современным римско-католическим обрядом и обеспокоены поиском воссоединения с Римско-католической церковью. Кроме того, члены личных ординариатов для бывших англикан, созданных Папой Бенедиктом XVI, иногда неофициально называются «англиканскими католиками».
xsd:nonNegativeInteger
43948
