And the Wife Shall Revere Her Husband
http://dbpedia.org/resource/And_the_Wife_Shall_Revere_Her_Husband an entity of type: Thing
And the Wife Shall Revere Her Husband (Greek: Η δε γυνή να φοβήται τον άνδρα) is a 1965 Greek comedy film. The film won the best director award in 1st Chicago International Film Festival.
rdf:langString
Το Η δε γυνή να φοβήται τον άνδρα (Α/Μ) ( ή Η γυνή να φοβήται τον άνδρα) είναι ελληνική κωμική, αισθηματική, κινηματογραφική ταινία, του 1965, σε σενάριο και σκηνοθεσία Γεώργιου Τζαβέλλα και σε παραγωγή Δαμασκηνός - Μιχαηλίδης, με πρωταγωνιστές τους Μάρω Κοντού και Γιώργο Κωνσταντίνου. Είναι μια από τις πιο επιτυχημένες ταινίες στην ιστορία του , με πλήθος αναφορών στη ζωή και στα προβλήματα της μικροαστικής τάξης στις αρχές της δεκαετίας του 1960. Η ταινία είναι κινηματογραφική μεταφορά της ομώνυμης θετρικής παράστασης που είχε πρωταγωνιστή τον Βασίλη Λογοθετίδη.
rdf:langString
Et la femme craindra son mari (Η δε γυνή να φοβήται τον άνδρα (I de giní na fovítai ton ándra)') est un film grec réalisé par Yorgos Tsavellas et sorti en 1965. Dernier film de Tsavellas, il remporta le prix de la mise en scène au Festival international du film de Chicago de 1965. Le film est l'adaptation cinématographique de la pièce de théâtre écrite par le réalisateur lui-même en 1960 et montée avec le plus grand comique grec de théâtre d'alors dans le rôle-titre : Vassilis Logothetidis. Le film a été comparé aux meilleures comédies italiennes des années 1960.
rdf:langString
rdf:langString
And the Wife Shall Revere Her Husband
rdf:langString
Η δε γυνή να φοβήται τον άνδρα
rdf:langString
Et la femme craindra son mari
rdf:langString
Η δε γυνή να φοβήται τον άντρα
rdf:langString
And the Wife Shall Revere Her Husband
rdf:langString
Η δε γυνή να φοβήται τον άντρα
rdf:langString
And the Wife Shall Revere Her Husband
xsd:integer
41171580
xsd:integer
1099807141
<second>
6300.0
rdf:langString
George Tzavellas
rdf:langString
Το Η δε γυνή να φοβήται τον άνδρα (Α/Μ) ( ή Η γυνή να φοβήται τον άνδρα) είναι ελληνική κωμική, αισθηματική, κινηματογραφική ταινία, του 1965, σε σενάριο και σκηνοθεσία Γεώργιου Τζαβέλλα και σε παραγωγή Δαμασκηνός - Μιχαηλίδης, με πρωταγωνιστές τους Μάρω Κοντού και Γιώργο Κωνσταντίνου. Είναι μια από τις πιο επιτυχημένες ταινίες στην ιστορία του , με πλήθος αναφορών στη ζωή και στα προβλήματα της μικροαστικής τάξης στις αρχές της δεκαετίας του 1960. Η ταινία είναι κινηματογραφική μεταφορά της ομώνυμης θετρικής παράστασης που είχε πρωταγωνιστή τον Βασίλη Λογοθετίδη. Η ταινία θίγει, αρχικά, το πρόβλημα της μεταλλασσόμενης Αθήνας. Μαζί με αυτό, όμως, άμεσα και ξεκάθαρα, παρουσιάζει τα προβλήματα των ανθρωπίνων σχέσεων και τις δυσκολίες της καθημερινότητας. Το ζευγάρι του Γιώργου Τζαβέλλα είναι χαρακτηριστικό της εποχής και των νέων ηθών, που ξεπερνάει με αγώνα τις δυσκολίες της συμβίωσης και το πετυχαίνει. Ο Γιώργος Κωνσταντίνου, στο ρόλο του Αντωνάκη αλλά και η Μάρω Κοντού, στο ρόλο της Ελένης, πλάθουν δύο θαυμάσιους ρόλους. Επίσης, είναι η τελευταία ταινία που σκηνοθέτησε ο σπουδαίος Έλληνας σκηνοθέτης, Γιώργος Τζαβέλλας. Ενώ και η ερμηνεία του Γιώργου Κωνσταντίνου, στο ρόλο του Αντώνη Κοκοβίκου, θεωρείται μια από τις καλύτερες του.
rdf:langString
And the Wife Shall Revere Her Husband (Greek: Η δε γυνή να φοβήται τον άνδρα) is a 1965 Greek comedy film. The film won the best director award in 1st Chicago International Film Festival.
rdf:langString
Et la femme craindra son mari (Η δε γυνή να φοβήται τον άνδρα (I de giní na fovítai ton ándra)') est un film grec réalisé par Yorgos Tsavellas et sorti en 1965. Dernier film de Tsavellas, il remporta le prix de la mise en scène au Festival international du film de Chicago de 1965. Le film est l'adaptation cinématographique de la pièce de théâtre écrite par le réalisateur lui-même en 1960 et montée avec le plus grand comique grec de théâtre d'alors dans le rôle-titre : Vassilis Logothetidis. Le film a été comparé aux meilleures comédies italiennes des années 1960. Tsavellas y met à nouveau en scène Pláka, alors quartier populaire d'Athènes. Dans la première partie du film, le temps semble s'être arrêté aux années 1950, mais ensuite, cette période s'efface peu à peu face à la modernité et la maison où les personnages principaux et leurs voisins ont vécu plus ou moins en bonne entente est démolie pour être remplacée par un immeuble. Le vieux joueur d'orgue de barbarie dont le passage rythmait le début du film passe encore dans la rue, mais il ne joue plus que pour les touristes. La constatation de la disparition d'un monde est aussi celle du réalisateur qui arrêta sa carrière, refusant les évolutions du cinéma grec des années 1960.
<minute>
105.0
xsd:nonNegativeInteger
3125
xsd:double
6300.0