Anacoluthon
http://dbpedia.org/resource/Anacoluthon an entity of type: Disease
Vyšinutí z větné vazby neboli anakolut je jazykovědný termín označující jev, kdy další část věty nenavazuje syntakticky správně na část předcházející, například: Chlapci ráno, když přišli do školy, byla jim zima. V literárním jazyku se také někdy jedná o spojování vět podle smyslu: Zkažený koberec – byla by větší škoda. (Ignát Herrmann)
rdf:langString
L'anacolut és una figura retòrica que consisteix en la manca de coherència sintàctica en la construcció d'un període. És un recurs usat a la poesia per causar estranyesa i remarcar que es tracta d'un registre literari. En la modalitat del solecisme (oblit d'una part de la frase) és un dels errors comuns en l'aprenentatge de l'escriptura formal.
rdf:langString
En retoriko, la anakoluto estas vortfiguro subita rompo de gramatika strukturo, ŝanĝo de unu sintakso al alia.
rdf:langString
El anacoluto o solecismo es un cambio repentino en la construcción de la frase que produce una inconsistencia, como si se hubiera cambiado la estructura sintáctica a mitad de la frase. Es habitual e inconsciente como parte del habla informal, pero en algunos casos se utiliza intencionalmente, como figura retórica. En este caso suele denominarse reticencia, y consiste en dejar incompleta una frase o no acabar de aclarar una especie, dando a entender el sentido de lo que no se dice.
rdf:langString
破格構文（はかくこうぶん、英語：anacoluthon）とは修辞技法の一種で、ざっと「1つの文の中での構文の変化」と定義されるもの。とくに、文がある構造から別の構造に急に変わる時に、破格構文は作られる。 Agreements entered into when one state of facts exists — are they to be maintained regardless of changing conditions?（それらの協定はある情勢の時に提出された……それらは状況の変化にかかわらず維持されるべきか?）-- ジョン・ディーフェンベーカー（John Diefenbaker）。 破格構文の解釈・使われ方は分野によって異なる。
* 文法的には、誤りである。
* 修辞学では、興奮、困惑または不精を表す文彩である。
* 詩学（Poetics）では、時に「劇的独白」（Dramatic monologue）や「詩劇（韻文劇）」（verse drama）の中で用いられる。
* 散文では、ジェイムズ・ジョイスの作品のような「意識の流れ」に使われることが多い。なぜならそれが会話体の人間の思考の特徴だからである。
rdf:langString
Een anakoloet is een zin die is opgebouwd uit twee (of meer) tegenstrijdige zinspatronen. De zin die daardoor ontstaat, is ongrammaticaal.
rdf:langString
Анаколу́ф (др.-греч. ἀνακόλουθον — «непоследовательность») — риторическая фигура, солецизм, состоящая в неправильном грамматическом согласовании слов в предложении, допущенная по недосмотру или как стилистический приём (стилистическая ошибка) для придания характерности речи какого-либо персонажа. Анаколуф по своей природе носит выделительный характер на фоне грамматически правильной речи. Анаколуфу близка синтаксическая заумь (текст, построенный на систематическом нарушении синтаксических правил) и эрратив (текст, построенный на нарушении орфографических правил).
rdf:langString
Anakolut, från grekiskans anakolouthon, från an-: 'inte' + akolouthos: 'följande', är en osammanhängande konstruktion, ofta ogrammatisk. Den består ofta av sammanblandningar av två syntaktiska mönster, och sällan passar slutet ihop med början. Anakoluten används ofta i oreflekterat talspråk.
rdf:langString
Анаколу́ф (дав.-гр. ανακόλουθον — «непослідовний, неузгоджений») — синтаксична конструкція, що не відповідає загальноприйнятим нормам, полягає в граматичній неузгодженості членів речення. Як стилістична фігура вживається для характеристики мови персонажів, зокрема — для комічного ефекту, як у комедії М. Куліша «Мина Мазайло», в якій розкривається однойменний персонаж: «Жодна гімназистка не хотіла гуляти — Мазайло! За репетитора не брали — Мазайло! На службу не приймали — Мазайло! Од кохання відмовлялися — Мазайло! А він знову: „Вам чого? — питаю“».
rdf:langString
Als Anakoluth (das, jünger auch der; von altgriechisch ἀνακολουθία anakolouthía, deutsch ‚Mangel an Zusammenhang‘, speziell bei Grammatikern ein „Satz, dessen Ende dem Anfang grammatisch nicht entspricht“; lateinisch anacoluthon, deutsch Satzbruch, auch Anakoluthon, Anakoluthie) bezeichnet man einen Bruch des Satzbaus oder auch Abbruch bei einem einmal begonnenen Satz. Man fängt einen Satz an, besinnt sich neu und fährt in einer Weise fort, die dem begonnenen Satz nicht entspricht, oder bricht ihn auch ab. Beispielsweise kann die grammatische Beziehung der Satzglieder gestört sein, oder ein neu hereinbrechender Gedanke stört die Folgerichtigkeit des Satzes; oft wird einfach umgeplant.
rdf:langString
An anacoluthon (/ænəkəˈljuːθɒn/; from the Greek anakolouthon, from an-: "not" and ἀκόλουθος akólouthos: "following") is an unexpected discontinuity in the expression of ideas within a sentence, leading to a form of words in which there is logical incoherence of thought. Anacolutha are often sentences interrupted midway, where there is a change in the syntactical structure of the sentence and of intended meaning following the interruption.
rdf:langString
Anakoluto hitza latinetik dator, anacoluthon, eta hau grezieratik, ανακόλουθον, euskaraz “jarraipenik eza” esan nahi du. Hitzezko figura erretorikoa da eta elipsian oinarritzen da. Praktikan esaldiaren koherentzia sintaktikoan galtzean datza. Hizlariak edo idazleak bere pentsamendua jarraitzen du eta, ondorioz, diskurtsoa aldatu egiten du. Ahozko hizkuntzan oso ohikoa da, adibidez “hotza egiten du, arraioa, irekiko dut atea”, baina baita literaturan ere. Bertsolaritzan ohikoa da baita ere. Ikus dezagun Xenpelarren bertso hauetan, esaterako:
rdf:langString
Une anacoluthe (ou anacoluthon) est une rupture dans la construction syntaxique d'une phrase. Il peut s'agir soit d'une maladresse involontaire de style, soit d'une figure de style utilisée délibérément pour prendre des libertés avec la logique et la syntaxe afin de sortir des constructions habituelles du discours écrit ou parlé. Toute anacoluthe, volontaire ou non, produit une perturbation de la compréhension immédiate. En tant que faute de construction de la phrase, l'anacoluthe se caractérise par une rupture logique dans le propos, une ambiguïté involontaire sans bénéfice stylistique.
rdf:langString
L'anacoluto (dal greco anakóluthon [schêma], "privo di un seguito"), detto anche tema sospeso, è una figura retorica in cui non è rispettata la coesione tra le varie parti della frase. È una rottura della regolarità sintattica della frase presente soprattutto nella lingua parlata, una vera e propria sgrammaticatura che consiste nel cominciare un periodo in un modo e finirlo diversamente spesso cambiando soggetto o introducendo un soggetto che resta poi senza verbo. Nella scrittura è un effetto della mimesi del parlato. Può essere inconsapevole, come nel caso della scrittura dei semicolti, oppure consapevole, come è il caso della scrittura dotta o colta, che se ne serve come strumento di ricerca di espressività.
rdf:langString
Anakolut (gr. ἀνακόλουθον anakólouthon „pozbawiony związku, nielogiczny” od ἀν- an- „bez” i ἀκόλουθος akólouthos „następujący”) – błąd składniowy zniekształcający budowę zdania w taki sposób, że zanika związek logiczny między jego członami. Inaczej mówiąc, jest to wypowiedź zorganizowana składniowo tak, że jej poszczególne człony kłócą się z porządkiem logicznym zdania i są niepoprawne pod względem gramatycznym.
rdf:langString
Anacoluto é uma figura de linguagem que, segundo a retórica clássica, consiste numa irregularidade gramatical na estrutura de uma frase, como se o locutor começasse uma frase e houvesse uma mudança de rumo no pensamento — por exemplo, mediante o desrespeito das regras de concordância verbal ou da sintaxe. Exemplo: "O homem, chamar-lhe mito não passa de anacoluto" (Carlos Drummond de Andrade).
rdf:langString
rdf:langString
Anacolut
rdf:langString
Vyšinutí z větné vazby
rdf:langString
Anakoluth
rdf:langString
Anakoluto
rdf:langString
Anacoluthon
rdf:langString
Anacoluto
rdf:langString
Anakoluto
rdf:langString
Anacoluthe
rdf:langString
Anacoluto
rdf:langString
破格構文
rdf:langString
Anakoloet
rdf:langString
Anakolut
rdf:langString
Anacoluto
rdf:langString
Анаколуф
rdf:langString
Анаколуф
rdf:langString
Anakolut
xsd:integer
254294
xsd:integer
1095875892
rdf:langString
Vyšinutí z větné vazby neboli anakolut je jazykovědný termín označující jev, kdy další část věty nenavazuje syntakticky správně na část předcházející, například: Chlapci ráno, když přišli do školy, byla jim zima. V literárním jazyku se také někdy jedná o spojování vět podle smyslu: Zkažený koberec – byla by větší škoda. (Ignát Herrmann)
rdf:langString
L'anacolut és una figura retòrica que consisteix en la manca de coherència sintàctica en la construcció d'un període. És un recurs usat a la poesia per causar estranyesa i remarcar que es tracta d'un registre literari. En la modalitat del solecisme (oblit d'una part de la frase) és un dels errors comuns en l'aprenentatge de l'escriptura formal.
rdf:langString
Als Anakoluth (das, jünger auch der; von altgriechisch ἀνακολουθία anakolouthía, deutsch ‚Mangel an Zusammenhang‘, speziell bei Grammatikern ein „Satz, dessen Ende dem Anfang grammatisch nicht entspricht“; lateinisch anacoluthon, deutsch Satzbruch, auch Anakoluthon, Anakoluthie) bezeichnet man einen Bruch des Satzbaus oder auch Abbruch bei einem einmal begonnenen Satz. Man fängt einen Satz an, besinnt sich neu und fährt in einer Weise fort, die dem begonnenen Satz nicht entspricht, oder bricht ihn auch ab. Beispielsweise kann die grammatische Beziehung der Satzglieder gestört sein, oder ein neu hereinbrechender Gedanke stört die Folgerichtigkeit des Satzes; oft wird einfach umgeplant. Das Anakoluth tritt insbesondere in mündlichen Äußerungen auf, kann aber auch als Stilmittel (rhetorische Figur) eingesetzt werden.
rdf:langString
An anacoluthon (/ænəkəˈljuːθɒn/; from the Greek anakolouthon, from an-: "not" and ἀκόλουθος akólouthos: "following") is an unexpected discontinuity in the expression of ideas within a sentence, leading to a form of words in which there is logical incoherence of thought. Anacolutha are often sentences interrupted midway, where there is a change in the syntactical structure of the sentence and of intended meaning following the interruption. An example is the Italian proverb "The good stuff – think about it." This proverb urges people to make the best choice. When anacoluthon occurs unintentionally, it is considered to be an error in sentence structure and results in incoherent nonsense. However, it can be used as a rhetorical technique to challenge the reader to think more deeply or in "stream of consciousness" literature to represent the disjointed nature of associative thought. Anacolutha are very common in informal speech, where a speaker might start to say one thing, then break off and abruptly and incoherently continue, expressing a completely different line of thought. When such speech is reported in writing, a dash (—) is often included at the point of discontinuity. The listener is expected to ignore the first part of the sentence, although in some cases it might contribute to the overall meaning in an impressionistic sense.
rdf:langString
En retoriko, la anakoluto estas vortfiguro subita rompo de gramatika strukturo, ŝanĝo de unu sintakso al alia.
rdf:langString
El anacoluto o solecismo es un cambio repentino en la construcción de la frase que produce una inconsistencia, como si se hubiera cambiado la estructura sintáctica a mitad de la frase. Es habitual e inconsciente como parte del habla informal, pero en algunos casos se utiliza intencionalmente, como figura retórica. En este caso suele denominarse reticencia, y consiste en dejar incompleta una frase o no acabar de aclarar una especie, dando a entender el sentido de lo que no se dice.
rdf:langString
Anakoluto hitza latinetik dator, anacoluthon, eta hau grezieratik, ανακόλουθον, euskaraz “jarraipenik eza” esan nahi du. Hitzezko figura erretorikoa da eta elipsian oinarritzen da. Praktikan esaldiaren koherentzia sintaktikoan galtzean datza. Hizlariak edo idazleak bere pentsamendua jarraitzen du eta, ondorioz, diskurtsoa aldatu egiten du. Ahozko hizkuntzan oso ohikoa da, adibidez “hotza egiten du, arraioa, irekiko dut atea”, baina baita literaturan ere. Bertsolaritzan ohikoa da baita ere. Ikus dezagun Xenpelarren bertso hauetan, esaterako: Iya guriak egin du,badegu zeñek agindu,ez oraindik umildu:alkarrengana bildu,gerra nai duben guziya,berari kendu biziya! Itxuraz, azkeneko bi lerro besteekin ez dute ezer ikusirik baina, oinarrian, pentsamendu beraren jarraipena da.Batzuetan anakolutoa osatu gabeko esaldi bezala ager daiteke: “Zu ez zara izango…?”. Horretan, nahiz eta esaldia ez osatu, modu batez erantzuna lerro antean gelditzen da.Prosan batez ere erabiltzen da eguneroko hizkuntza erreproduzitu nahi denean, barruko pentsamenduen imitazioaz.
rdf:langString
Une anacoluthe (ou anacoluthon) est une rupture dans la construction syntaxique d'une phrase. Il peut s'agir soit d'une maladresse involontaire de style, soit d'une figure de style utilisée délibérément pour prendre des libertés avec la logique et la syntaxe afin de sortir des constructions habituelles du discours écrit ou parlé. Toute anacoluthe, volontaire ou non, produit une perturbation de la compréhension immédiate. En tant que faute de construction de la phrase, l'anacoluthe se caractérise par une rupture logique dans le propos, une ambiguïté involontaire sans bénéfice stylistique. En tant qu'audace de style, l'anacoluthe peut se justifier par une formulation inattendue mais puissante. Ce procédé est alors surtout l'apanage de la poésie ou d'un ouvrage à prétention poétique s'autorisant des licences, c'est-à-dire des libertés dans la manière d'écrire ou de versifier. Si l'on se réfère aux anciens ouvrages d'érudition rhétorique, la conception de l'anacoluthe a été loin de faire l'unanimité au cours du temps. Certains exemples font référence à des termes de figure admis par les uns ou omis par les autres.
rdf:langString
破格構文（はかくこうぶん、英語：anacoluthon）とは修辞技法の一種で、ざっと「1つの文の中での構文の変化」と定義されるもの。とくに、文がある構造から別の構造に急に変わる時に、破格構文は作られる。 Agreements entered into when one state of facts exists — are they to be maintained regardless of changing conditions?（それらの協定はある情勢の時に提出された……それらは状況の変化にかかわらず維持されるべきか?）-- ジョン・ディーフェンベーカー（John Diefenbaker）。 破格構文の解釈・使われ方は分野によって異なる。
* 文法的には、誤りである。
* 修辞学では、興奮、困惑または不精を表す文彩である。
* 詩学（Poetics）では、時に「劇的独白」（Dramatic monologue）や「詩劇（韻文劇）」（verse drama）の中で用いられる。
* 散文では、ジェイムズ・ジョイスの作品のような「意識の流れ」に使われることが多い。なぜならそれが会話体の人間の思考の特徴だからである。
rdf:langString
L'anacoluto (dal greco anakóluthon [schêma], "privo di un seguito"), detto anche tema sospeso, è una figura retorica in cui non è rispettata la coesione tra le varie parti della frase. È una rottura della regolarità sintattica della frase presente soprattutto nella lingua parlata, una vera e propria sgrammaticatura che consiste nel cominciare un periodo in un modo e finirlo diversamente spesso cambiando soggetto o introducendo un soggetto che resta poi senza verbo. Nella scrittura è un effetto della mimesi del parlato. Può essere inconsapevole, come nel caso della scrittura dei semicolti, oppure consapevole, come è il caso della scrittura dotta o colta, che se ne serve come strumento di ricerca di espressività. Anticamente era noto con l'espressione latina nominativus pendens.
rdf:langString
Een anakoloet is een zin die is opgebouwd uit twee (of meer) tegenstrijdige zinspatronen. De zin die daardoor ontstaat, is ongrammaticaal.
rdf:langString
Anakolut (gr. ἀνακόλουθον anakólouthon „pozbawiony związku, nielogiczny” od ἀν- an- „bez” i ἀκόλουθος akólouthos „następujący”) – błąd składniowy zniekształcający budowę zdania w taki sposób, że zanika związek logiczny między jego członami. Inaczej mówiąc, jest to wypowiedź zorganizowana składniowo tak, że jej poszczególne człony kłócą się z porządkiem logicznym zdania i są niepoprawne pod względem gramatycznym. Najczęstszym przypadkiem anakolutu jest połączenie imiesłowowego równoważnika zdania (z imiesłowem przysłówkowym współczesnym lub uprzednim) ze zdaniem głównym zawierającym inny podmiot (na przykład idąc do pracy, padał śnieg; otwierając okno, zatrzasnęły się drzwi; jadąc na rowerze, spadła mi czapka; przyszedłszy do domu, deszcz przestał padać). Zdania anakolutyczne są czasami wprowadzane celowo, jako środek stylistyczny, do utworów literackich, aby stworzyć wrażenie mowy potocznej lub w innych celach artystycznych. Z formalnego punktu widzenia anakolutami są także zdania z wyrażeniami typu ogólnie rzecz biorąc, krótko mówiąc, prawdę powiedziawszy (w przypadku tego ostatniego błędne może być użycie imiesłowu uprzedniego powiedziawszy zamiast współczesnego powiadając lub, lepiej, mówiąc), jeżeli podmiot zdania głównego jest inny niż autor wypowiedzi (co zwykle ma miejsce). Konstrukcje te są jednak aprobowane normatywnie na mocy uzusu językowego (mimo że zasada tożsamości podmiotów przeważnie nie jest w nich spełniona).
rdf:langString
Anacoluto é uma figura de linguagem que, segundo a retórica clássica, consiste numa irregularidade gramatical na estrutura de uma frase, como se o locutor começasse uma frase e houvesse uma mudança de rumo no pensamento — por exemplo, mediante o desrespeito das regras de concordância verbal ou da sintaxe. Sintaticamente, pode-se definir anacoluto (ou tópico pendente) como a quebra da estrutura sintática da frase pela inserção de um sintagma ou pela mudança abrupta de uma determinada construção sintática. Isso ocorre quando o falante explicita o tópico ou assunto da sua fala para depois prosseguir com uma construção normal. Exemplo: "O homem, chamar-lhe mito não passa de anacoluto" (Carlos Drummond de Andrade).
rdf:langString
Анаколу́ф (др.-греч. ἀνακόλουθον — «непоследовательность») — риторическая фигура, солецизм, состоящая в неправильном грамматическом согласовании слов в предложении, допущенная по недосмотру или как стилистический приём (стилистическая ошибка) для придания характерности речи какого-либо персонажа. Анаколуф по своей природе носит выделительный характер на фоне грамматически правильной речи. Анаколуфу близка синтаксическая заумь (текст, построенный на систематическом нарушении синтаксических правил) и эрратив (текст, построенный на нарушении орфографических правил).
rdf:langString
Anakolut, från grekiskans anakolouthon, från an-: 'inte' + akolouthos: 'följande', är en osammanhängande konstruktion, ofta ogrammatisk. Den består ofta av sammanblandningar av två syntaktiska mönster, och sällan passar slutet ihop med början. Anakoluten används ofta i oreflekterat talspråk.
rdf:langString
Анаколу́ф (дав.-гр. ανακόλουθον — «непослідовний, неузгоджений») — синтаксична конструкція, що не відповідає загальноприйнятим нормам, полягає в граматичній неузгодженості членів речення. Як стилістична фігура вживається для характеристики мови персонажів, зокрема — для комічного ефекту, як у комедії М. Куліша «Мина Мазайло», в якій розкривається однойменний персонаж: «Жодна гімназистка не хотіла гуляти — Мазайло! За репетитора не брали — Мазайло! На службу не приймали — Мазайло! Од кохання відмовлялися — Мазайло! А він знову: „Вам чого? — питаю“».
xsd:nonNegativeInteger
6504