Aldo Nadi

rdf:langString Aldo Nadi

rdf:langString Aldo Nadi (ur. 29 kwietnia 1899 w Livorno, zm. 10 listopada 1965 w Los Angeles) – włoski szermierz, wielokrotny medalista olimpijski z Antwerpii. Brat Nedo. Jego trenerem był ojciec, nauczyciel szermierki. Podczas igrzysk w Antwerpii (1920) Włosi nie mieli sobie równych w każdej broni i w drużynie zdobyli komplet złotych medali. W zwycięskich składach znajdowali się obaj bracia Nadi. Aldo dołożył także srebro w szabli (zwyciężył jego starszy brat). Po igrzyskach przeszedł na zawodowstwo (kilkukrotny zawodowy mistrz Włoch), po którym nie uczestniczył już w igrzyskach. Aldo Nadi znany był także ze swoich pozasportowych pojedynków. Po igrzyskach w Antwerpii obraził innego włoskiego mistrza olimpijskiego – sztangistę Filippo Bottino. Zmierzyli się w bezpośrednim pojedynku, Nadi dysponował szpicrutą, zaś Bottino drewnianą belką. Pojedynek bardzo szybko się zakończył, zwyciężył Nadi, który wytrącił belkę z ręki oponenta. W innym pojedynku poważnie zranił dziennikarza, który go wyśmiewał. Wyzwał także na pojedynek innego znamienitego szermierza, którym był Edoardo Mangiarotti. Uważał bowiem, że Mangiarotti jest faworyzowany przez Włoski Narodowy Komitet Olimpijski. Z powodu kontuzji Nadi zaproponował konkurentowi pojedynek na pistolety, jednak bardziej utytułowany Mangiarotti odmówił. W 1935 wyemigrował do Stanów Zjednoczonych. Do 1943 mieszkał w Nowym Jorku, w którym prowadził szkołę szermierczą. Resztę życia spędził w Los Angeles, w którym kontynuował naukę szermierki, ponadto był angażowany przy wielu filmach jako nauczyciel tejże (przygotowywał m.in. Tyrone'a Powera). Zagrał także kilka epizodycznych ról filmowych, m.in. w filmie Mieć i nie mieć. Napisał autobiografię The Living Sword: A Fencer's Autobiography, opublikowaną trzydzieści lat po jego śmierci.