Active learning
http://dbpedia.org/resource/Active_learning an entity of type: Thing
Ikaskuntza aktiboa ikasleak berak bere ikaskuntza-prozesua zuzendu eta aurrera eramatea bultzatzen duen metodologia da, ikasleari bilaketa eta ikerketa eskatzen dizkioten ebazkizunak planteatuz. izan zen ikaskuntza aktiboa proposatu eta aldeztu zuen lehenetarikoa.
rdf:langString
La pédagogie active a pour objectif de rendre l'élève acteur de ses apprentissages. Si la pédagogie active est traduite dans le monde scientifique par le terme d'Active learning, l'expression dans le monde francophone peut également désigner les méthodes actives portées par des pédagogues comme Célestin Freinet et Maria Montessori.
rdf:langString
アクティブ・ラーニング（英:Active learning、日:主体的、対話的で深い学習）は、学修者主体の学習手法の一つであり、学修者が能動的（アクティブ）に学修（ラーニング）に参加する学習法の総称である。教育行政用語としてのアクティブ・ラーニングと、教育学術用語としてのアクティブラーニングは重なる部分も大きいが、異なる部分もあるため注意を要する。本稿は主に前者を念頭に解説する。
rdf:langString
L'attivismo pedagogico è un metodo educativo che ebbe origine alla fine del XIX secolo, prevalentemente ad opera del filosofo statunitense John Dewey. L'influenza di Dewey nella , americana ed europea, è stata paragonata a quella di Jean-Jacques Rousseau nell'Ottocento.
rdf:langString
التعلم النشط (بالإنجليزية: Active learning) هو مصطلح شامل لمجموعة من أساليب التدريس التي تركز على إلقاء مسؤولية التعلم على المتعلم أو الطالب. انتشر هذا المصطلح في ثمانينات القرن العشرين إلا أنه أصبح شائعا في التسعينيات بسبب تقرير كلا من بونويل وإيسون إلى جمعية دراسات التعليم العالي الأميركية عام 1991 والتي عرض أساليب مختلفة لتشجيع تطبيق التعلم النشط. ويَعتبر ماير أن التعلم النشط هو مبدأ انبثق عن نظريات الأقدم.
rdf:langString
L'Ensenyament orientat a l'acció respon a un enfocament didàctic integral que pressuposa específicament l'activitat de l'alumne. L'organització del procés d'aprenentatge troba la seva orientació en els “productes de l'acció” acordats entre el docent i els alumnes. El resultat d'aquest procés d'aprenentatge ha de ser un equilibri entre “el cap, el cor i la mà” (Johann Heinrich Pestalozzi, 1746-1827), és a dir l'aprenentatge cognitiu, afectiu i psicomotriu. No es tracta d'un model, sinó simplement d'un concepte didàctic.
rdf:langString
Handlungsorientierter Unterricht ist ein ganzheitlich beanspruchender, schüleraktiver Unterricht, in dem die zwischen dem Lehrer und den Schülern vereinbarten Handlungsprodukte die Organisation des Unterrichtsprozesses bestimmen. Dabei sollen „Kopf, Herz und Hand“ (Johann Heinrich Pestalozzi, 1746–1827), also kognitives, affektives und psychomotorisches Lernen der Schüler in ein ausgewogenes Verhältnis zueinander gebracht werden. Es handelt sich nicht um ein didaktisches Modell, sondern lediglich um ein didaktisch-methodisches Konzept.
rdf:langString
Active learning is "a method of learning in which students are actively or experientially involved in the learning process and where there are different levels of active learning, depending on student involvement." states that "students participate [in active learning] when they are doing something besides passively listening." According to Hanson and Moser (2003) using active teaching techniques in the classroom create better academic outcomes for students. Scheyvens, Griffin, Jocoy, Liu, & Bradford (2008) further noted that “by utilizing learning strategies that can include small-group work, role-play and simulations, data collection and analysis, active learning is purported to increase student interest and motivation and to build students ‘critical thinking, problem-solving and social
rdf:langString
La Enseñanza orientada a la acción responde a un enfoque didáctico integral que presupone específicamente la actividad del alumno. La organización del proceso de aprendizaje encuentra su orientación en los “productos de la acción” acordados entre el docente y los alumnos. El resultado de este proceso de aprendizaje debe ser un equilibrio entre “la cabeza, el corazón y la mano” (Johann Heinrich Pestalozzi, 1746-1827), vale decir el aprendizaje cognitivo, afectivo y psicomotriz. No se trata de un modelo, sino simplemente de un concepto didáctico.
rdf:langString
Pembelajaran aktif (bahasa Inggris: active learning) yang secara harfiah dapat diartikan sebagai konsep pembelajaran yang melibatkan siswa secara aktif baik fisik, psikis maupun emosinya dalam proses pembelajaran. Keaktifan dan keterampilan siswa dalam proses pembelajaran tidak hanya keterlibatan dalam bentuk fisik seperti duduk melingkar, mengerjakan atau melakukan sesuatu, akan tetapi dapat juga dalam bentuk proses analisis, analogi, komparasi, penghayatan, yang kesemuanya itu keterlibatan siswa dalam hal psikis dan emosi.
rdf:langString
능동적 학습(Active Learning)은 학습과정에서 학생의 참여를 그 무엇보다도 강조하는 개념으로 수동적 학습(Passive Learning)과 대비되는 개념이다. 벤저민 블룸의 교육학습 분류체계에서는 지식(Knowledge), 이해(Comprehension), 응용(Application), 분석(Analysis), 종합(Synthesis), 그리고 평가(Evaluation)로 인식 및 학습수준을 나누고 있는데,
* 지식 단계 : 이해를 필요로 하지 않는 사실, 용어, 기본 개념, 대답 등을 숙지하는 단계 ex. 사과의 종류 세가지를 말하시오
* 이해 단계 : 구성, 비교, 번역, 해석, 묘사, 주관념의 진술 등으로 사실이나 관념에 대한 이해를 보여주는 단계 ex. 대구사과와 아오모리사과의 구분되는 특징을 비교를 통해 서술하시오
* 응용 단계 : 획득한 지식, 사실, 기술, 규칙 등을 활용하여 새로운 상황에서 발생한 문제를 해결하는 단계 ex. 비타민 C의 결핍으로 발생하는 질병인 괴혈병을 사과로 예방할 수 있을까?
* 분석 단계 : 정보검증을 통해 각 구성부분들의 연결상태나 인과관계를 파악하여 추론이나 일반화를 위한 근거를 찾는 단계
rdf:langString
Metodologia ativa de aprendizagem é um processo amplo e possui como principal característica a inserção do aluno/estudante como agente principal responsável pela sua aprendizagem, comprometendo-se com seu aprendizado. A metodologia ativa é uma ferramenta excelente para facilitar o aprendizado de adultos, ou seja, andragogia. Já que na educação de adultos, segundo o pensamento freireano, a aprendizagem é impulsionada pela superação de desafios, a resolução de problemas e a construção de novos conhecimentos a partir daquilo que os indivíduos já conhecem. Atualmente, uma das formas de metodologias ativas mais utilizadas é o ensino híbrido.
rdf:langString
Активное обучение — представляет собой такую организацию и ведение учебного процесса, которая направлена на всемерную активизацию учебно-познавательной деятельности обучающихся посредством широкого, желательно комплексного, использования как педагогических (дидактических), так и организационно-управленческих средств (В. Н. Кругликов, 1998).
rdf:langString
rdf:langString
تعلم نشط
rdf:langString
Ensenyament orientat a l'acció
rdf:langString
Handlungsorientierter Unterricht
rdf:langString
Active learning
rdf:langString
Enseñanza orientada a la acción
rdf:langString
Ikaskuntza aktibo
rdf:langString
Pembelajaran aktif
rdf:langString
Attivismo pedagogico
rdf:langString
Pédagogies actives
rdf:langString
능동적 학습
rdf:langString
アクティブ・ラーニング
rdf:langString
Metodologia ativa
rdf:langString
Активное обучение
xsd:integer
445239
xsd:integer
1116861871
rdf:langString
L'Ensenyament orientat a l'acció respon a un enfocament didàctic integral que pressuposa específicament l'activitat de l'alumne. L'organització del procés d'aprenentatge troba la seva orientació en els “productes de l'acció” acordats entre el docent i els alumnes. El resultat d'aquest procés d'aprenentatge ha de ser un equilibri entre “el cap, el cor i la mà” (Johann Heinrich Pestalozzi, 1746-1827), és a dir l'aprenentatge cognitiu, afectiu i psicomotriu. No es tracta d'un model, sinó simplement d'un concepte didàctic. L'ensenyament orientat a l'acció parteix regularment d'una situació concreta que ha de ser exercitada (primer pas), per després deduir una regla general o explicar un principi general (procediment inductiu). El concepte oposat és el cognitivisme, que primer explica el principi, després les lleis que el regeixen o el context, i finalment analitza casos particulars a manera d'exercici o exemple. Aquest concepte és essencialment producte de la didàctica del constructivisme (pedagogia), que parteix del supòsit que les persones perceben la realitat amb els seus òrgans sensorials; totes les persones construeixen la realitat a partir del que han anat percebent al llarg de la seva vida. D'això es dedueix que les percepcions de les persones són subjectives i individuals, i per tant diferents entre si. Per aquest motiu en l'Ensenyament Orientat a l'Acció es pensa que no té sentit imposar-li una certa representació de la realitat a una altra persona, tal com es practica en altres enfocaments de l'ensenyament. En el seu lloc, l'aprenent ha de ser recolzat en la construcció de la seva pròpia representació, generant-li possibilitats per la contrastació de la seva representació i la realitat.
rdf:langString
التعلم النشط (بالإنجليزية: Active learning) هو مصطلح شامل لمجموعة من أساليب التدريس التي تركز على إلقاء مسؤولية التعلم على المتعلم أو الطالب. انتشر هذا المصطلح في ثمانينات القرن العشرين إلا أنه أصبح شائعا في التسعينيات بسبب تقرير كلا من بونويل وإيسون إلى جمعية دراسات التعليم العالي الأميركية عام 1991 والتي عرض أساليب مختلفة لتشجيع تطبيق التعلم النشط. ويَعتبر ماير أن التعلم النشط هو مبدأ انبثق عن نظريات الأقدم. والمبدأ يعتمد على فكرة أن المشاركة النشطة للمتعلم في مواد التعلم يجعله قادرا على استرجاع المعلومات بشكل أفضل. وعارض بعض المؤلفين المعروفين هذه الفكرة لعدم وجود أي إثباتات لها. واقترح ماير أن يكون المتعلم نشط إدراكيا (بالإنجليزية: cognitively active) وليس نشط سلوكيا (بالإنجليزية: behaviorally active).
rdf:langString
Active learning is "a method of learning in which students are actively or experientially involved in the learning process and where there are different levels of active learning, depending on student involvement." states that "students participate [in active learning] when they are doing something besides passively listening." According to Hanson and Moser (2003) using active teaching techniques in the classroom create better academic outcomes for students. Scheyvens, Griffin, Jocoy, Liu, & Bradford (2008) further noted that “by utilizing learning strategies that can include small-group work, role-play and simulations, data collection and analysis, active learning is purported to increase student interest and motivation and to build students ‘critical thinking, problem-solving and social skills”. In a report from the Association for the Study of Higher Education (ASHE), authors discuss a variety of methodologies for promoting active learning. They cite literature that indicates students must do more than just listen in order to learn. They must read, write, discuss, and be engaged in solving problems. This process relates to the three learning domains referred to as knowledge, skills and attitudes (KSA). This taxonomy of learning behaviors can be thought of as "the goals of the learning process." In particular, students must engage in such higher-order thinking tasks as analysis, synthesis, and evaluation.
rdf:langString
Handlungsorientierter Unterricht ist ein ganzheitlich beanspruchender, schüleraktiver Unterricht, in dem die zwischen dem Lehrer und den Schülern vereinbarten Handlungsprodukte die Organisation des Unterrichtsprozesses bestimmen. Dabei sollen „Kopf, Herz und Hand“ (Johann Heinrich Pestalozzi, 1746–1827), also kognitives, affektives und psychomotorisches Lernen der Schüler in ein ausgewogenes Verhältnis zueinander gebracht werden. Es handelt sich nicht um ein didaktisches Modell, sondern lediglich um ein didaktisch-methodisches Konzept. Handlungsorientierter Unterricht geht in der Regel von einer konkreten Situation zur Übung aus (Erster Schritt), um daraus (Zweiter Schritt) eine allgemeine Gesetzmäßigkeit abzuleiten oder ein allgemeines Prinzip zu erklären (induktives Vorgehen). Das Gegenkonzept ist das Instruktionslernen. Es erklärt zuerst das Prinzip, die Gesetzmäßigkeit oder den Zusammenhang, um dann Einzelfälle in Form von Übungen oder Beispielen zu behandeln (deduktives Vorgehen). Das Konzept ist im Wesentlichen der konstruktivistischen Didaktik zuzuordnen. Diese postuliert, dass Menschen die äußere Realität nur mit Hilfe ihrer Sinnesorgane wahrnehmen können und dass jeder Mensch seine Realitätsvorstellung aus den Wahrnehmungen im Laufe seines Lebens konstruiert. Dadurch ergibt sich zunächst, dass die Vorstellungen interindividuell verschieden sein können. Für die (handlungsorientierte) Didaktik besonders relevant ist die Schlussfolgerung, dass es kein sinnvolles Ziel sein kann, eine bestimmte Vorstellung von der „Realität“ in einem anderen Menschen zu verankern, wie es mittlerweile überholte Formen der Instruktion versuchen. Stattdessen muss der Lernende bei der Konstruktion seiner Vorstellung unterstützt werden, indem man ihm Möglichkeiten zur Prüfung der eigenen Vorstellungen an der Realität eröffnet.
rdf:langString
La Enseñanza orientada a la acción responde a un enfoque didáctico integral que presupone específicamente la actividad del alumno. La organización del proceso de aprendizaje encuentra su orientación en los “productos de la acción” acordados entre el docente y los alumnos. El resultado de este proceso de aprendizaje debe ser un equilibrio entre “la cabeza, el corazón y la mano” (Johann Heinrich Pestalozzi, 1746-1827), vale decir el aprendizaje cognitivo, afectivo y psicomotriz. No se trata de un modelo, sino simplemente de un concepto didáctico. La enseñanza orientada a la acción parte, por lo regular, de una situación concreta que debe ser ejercitada (primer paso), para luego deducir una regla general o explicar un principio general (procedimiento inductivo). El concepto opuesto es el Cognoscitivismo, que primero explica el principio, luego las leyes que lo rigen o el contexto, y finalmente analiza casos particulares a modo de ejercicio o ejemplo. Este concepto es esencialmente producto de la didáctica del Constructivismo (pedagogía), que parte del supuesto de que las personas perciben la realidad con sus órganos sensoriales; todas las personas construyen la realidad a partir de lo que han ido percibiendo a lo largo de su vida. De esto se deduce que las percepciones de las personas son subjetivas e individuales, y por lo tanto distintas entre sí. De ahí que en la Enseñanza orientada a la acción se piensa que no tiene sentido imponerle una cierta representación de la realidad a otra persona, tal como se práctica en otros enfoques de la enseñanza. En su lugar, el aprendiz debe ser apoyado en la construcción de su propia representación, generándole posibilidades para la contrastación de su representación y la realidad.
rdf:langString
Ikaskuntza aktiboa ikasleak berak bere ikaskuntza-prozesua zuzendu eta aurrera eramatea bultzatzen duen metodologia da, ikasleari bilaketa eta ikerketa eskatzen dizkioten ebazkizunak planteatuz. izan zen ikaskuntza aktiboa proposatu eta aldeztu zuen lehenetarikoa.
rdf:langString
La pédagogie active a pour objectif de rendre l'élève acteur de ses apprentissages. Si la pédagogie active est traduite dans le monde scientifique par le terme d'Active learning, l'expression dans le monde francophone peut également désigner les méthodes actives portées par des pédagogues comme Célestin Freinet et Maria Montessori.
rdf:langString
Pembelajaran aktif (bahasa Inggris: active learning) yang secara harfiah dapat diartikan sebagai konsep pembelajaran yang melibatkan siswa secara aktif baik fisik, psikis maupun emosinya dalam proses pembelajaran. Keaktifan dan keterampilan siswa dalam proses pembelajaran tidak hanya keterlibatan dalam bentuk fisik seperti duduk melingkar, mengerjakan atau melakukan sesuatu, akan tetapi dapat juga dalam bentuk proses analisis, analogi, komparasi, penghayatan, yang kesemuanya itu keterlibatan siswa dalam hal psikis dan emosi. Siswa dalam hal ini terlibat dalam proses mengkomparasikan materi pembelajaran yang disampaikan oleh guru dengan pengalaman atau kesan yang sama pada waktu dan tempat yang berbeda. Melalui komparasi siswa membentuk pemahaman atau kebermaknaan terhadap materi yang disampaikan oleh guru. Menurut Jean Piaget, proses pembelajaran adalah proses aktif, hal ini karena pengetahuan terbentuk dalam subyek belajar. Sehingga untuk membantu perkembangan anak, perlunya diciptakan kondisi belajar yang memungkinkan anak belajar sendiri, misalnya melakukan percobaan, mengajukan pertanyaan, maupun membandingkan penemuan sendiri dengan penemuan temannya.
rdf:langString
アクティブ・ラーニング（英:Active learning、日:主体的、対話的で深い学習）は、学修者主体の学習手法の一つであり、学修者が能動的（アクティブ）に学修（ラーニング）に参加する学習法の総称である。教育行政用語としてのアクティブ・ラーニングと、教育学術用語としてのアクティブラーニングは重なる部分も大きいが、異なる部分もあるため注意を要する。本稿は主に前者を念頭に解説する。
rdf:langString
능동적 학습(Active Learning)은 학습과정에서 학생의 참여를 그 무엇보다도 강조하는 개념으로 수동적 학습(Passive Learning)과 대비되는 개념이다. 벤저민 블룸의 교육학습 분류체계에서는 지식(Knowledge), 이해(Comprehension), 응용(Application), 분석(Analysis), 종합(Synthesis), 그리고 평가(Evaluation)로 인식 및 학습수준을 나누고 있는데,
* 지식 단계 : 이해를 필요로 하지 않는 사실, 용어, 기본 개념, 대답 등을 숙지하는 단계 ex. 사과의 종류 세가지를 말하시오
* 이해 단계 : 구성, 비교, 번역, 해석, 묘사, 주관념의 진술 등으로 사실이나 관념에 대한 이해를 보여주는 단계 ex. 대구사과와 아오모리사과의 구분되는 특징을 비교를 통해 서술하시오
* 응용 단계 : 획득한 지식, 사실, 기술, 규칙 등을 활용하여 새로운 상황에서 발생한 문제를 해결하는 단계 ex. 비타민 C의 결핍으로 발생하는 질병인 괴혈병을 사과로 예방할 수 있을까?
* 분석 단계 : 정보검증을 통해 각 구성부분들의 연결상태나 인과관계를 파악하여 추론이나 일반화를 위한 근거를 찾는 단계 ex. 사과로 만든 음식을 내는 4가지 방법에 대해 서술하고, 어떠한 방법이 건강 상 이점이 있는지 설명하라. 단, 주장을 뒷받침하는 참고사항을 기재할 것
* 종합 단계 : 다양한 요소들을 조합하여 구조나 패턴을 형성하는 단계 ex. 재료선정을 달리하여 건강에 좋지 않은 사과파이를 건강식으로 바꾸고, 기존의 재료와 바뀐 재료 각각의 건강 상 이점에 대해 논하시오
* 평가 단계 : 정보, 관념의 유효성, 업무의 질 등을 일정한 기준을 통해 판단하여 자신의 의견을 게재하는 단계 ex. 어떤 사과가 파이를 만드는데 최고이며 왜 그런가? 능동적 학습에서는 학습자가 궁극적으로 평가 단계까지 가장 효과적으로 도달하게 만들기 위해 발표, 토론, 의사소통 등을 통해 학생의 수업참여를 유도하고 이를 가능케 하기 위한 방법으로 세미나 형식(소수인원)이 수업 등의 방법이 사용되고 있다.
rdf:langString
L'attivismo pedagogico è un metodo educativo che ebbe origine alla fine del XIX secolo, prevalentemente ad opera del filosofo statunitense John Dewey. L'influenza di Dewey nella , americana ed europea, è stata paragonata a quella di Jean-Jacques Rousseau nell'Ottocento.
rdf:langString
Активное обучение — представляет собой такую организацию и ведение учебного процесса, которая направлена на всемерную активизацию учебно-познавательной деятельности обучающихся посредством широкого, желательно комплексного, использования как педагогических (дидактических), так и организационно-управленческих средств (В. Н. Кругликов, 1998). Активизация обучения может идти как посредством совершенствования форм и методов обучения, так и по пути совершенствования организации и управления или государственной системы образования. Условием достижения серьёзных положительных результатов считается активное участие в процессе активизации как преподавательского, так и управленческого звена вуза и ответственных государственных структур, то есть всех субъектов учебного процесса, и возможно более широкое использование ими различных средств и методов активизации.
rdf:langString
Metodologia ativa de aprendizagem é um processo amplo e possui como principal característica a inserção do aluno/estudante como agente principal responsável pela sua aprendizagem, comprometendo-se com seu aprendizado. A metodologia ativa é uma ferramenta excelente para facilitar o aprendizado de adultos, ou seja, andragogia. Já que na educação de adultos, segundo o pensamento freireano, a aprendizagem é impulsionada pela superação de desafios, a resolução de problemas e a construção de novos conhecimentos a partir daquilo que os indivíduos já conhecem. Atualmente, uma das formas de metodologias ativas mais utilizadas é o ensino híbrido. As tendências pedagógicas têm se modificado ao decorrer dos anos, dessa forma, é possível perceber que as abordagens de ensino não pararam no tempo, mas sim procuraram se adaptar de acordo com o contexto social e histórico, de forma a abrir possibilidades para que a aprendizagem possa ocorrer de maneira cada vez mais proveitosa. A metodologia ativa é, então, uma alternativa ao modelo tradicional de ensino. A abordagem tradicional já existe a alguns séculos, embora nos dias atuais ela ainda seja frequentemente utilizada. Trata-se de um modelo no qual o professor, uma vez centralizado, transmite conhecimentos aos seus alunos, responsáveis por assimilá-los. Ou seja, ela não prioriza a particularidade de cada estudante. Diversos autores já contribuíram com análises que destacaram quais os pontos positivos e negativos dessa pedagogia. Segundo Mizukami (1986), Émile Chartier, por exemplo, foi um “defensor deste tipo de abordagem”, enquanto Paulo Freire a evidencia como uma “educação bancária”. A metodologia ativa se contrapõe ao modelo tradicional quando o transcende e busca compreender um ensino centrado no aluno, estimulando a todo momento a sua participação e colocando o professor como um mediador do processo de ensino-aprendizagem. O processo de educar, devido a múltiplos fatores (como a rapidez na produção de conhecimento, a provisoriedade das verdades construídas no saber científico e, principalmente, da facilidade de acesso à vasta gama de informação) deixou de ser baseado na mera transmissão de conhecimentos. Nesse contexto as metodologias ativas surgem como proposta para focar o processo de ensinar e aprender na busca da participação ativa de todos os envolvidos, centrados na realidade em que estão inseridos.As metodologias ativas "têm se destacado refletindo sobre o papel do professor e do aluno no processo de ensino e aprendizagem, buscando provocar mudanças nas práticas em sala de aula que estão, por muitas vezes, enraizadas no modelo tradicional de ensino". Como enfrentamento ao este modelo tradicional imposto e aceito ao longo do tempo, tem-se lançado mão das metodologias ativas de ensino e aprendizagem, nas quais é dado forte estímulo ao reconhecimento dos problemas do mundo atual (tanto nacional quanto regional), tornando os alunos capazes de intervir e promover as transformações necessárias. O aluno torna-se protagonista no processo de construção de seu conhecimento, sendo responsável pela sua trajetória e pelo alcance de seus objetivos, no qual deve ser capaz de autogerenciar e autogovernar seu processo de formação. Borges e Alencar apresentam metodologias ativas de ensino-aprendizagem que servem como recurso didático base para uma formação crítica e reflexiva, são elas o método PBL (Aprendizagem baseada em Problemas) e os Grupos Operativos. Camargo e Daros (2018) afirmam que as Metodologias Ativas são um conjunto de atividades organizadas, com a presença marcante da intencionalidade educativa, nas quais os estudantes deixam de ser um agente passivo (que apenas escuta) e passam a ser membros ativos no processo de aprendizagem por meio de estratégias pedagógicas que estimulam a apropriação e produção de conhecimento e a análise de problemas. Embora muitos se confundam, a metodologia ativa não implica necessariamente no uso das tecnologias mais recentes e tão pouco pode ser empregada exclusivamente para o uso das mesmas, já que a pedagogia deve reger como os recursos tecnológicos serão utilizados nos processos educativos e não o contrário. Existem diferentes possibilidades de metodologias ativas capazes de promover nos alunos a autonomia. Portanto, cabe aos professores buscarem novos caminhos e metodologias, dentre os quais colocarão os estudantes como protagonistas nos processos de ensino-aprendizagem.
xsd:nonNegativeInteger
39246
