Acmeist poetry
http://dbpedia.org/resource/Acmeist_poetry an entity of type: Thing
El acmeísmo o akmismo fue una corriente literaria poética rusa que surgió en la década de 1910, durante la llamada , en oposición al simbolismo ruso. La denominación, que proviene del griego άκμη, acmé, es decir, "apogeo" o "cumbre", pero también "madurez", fue adoptada por Nikolái Gumiliov y . Anna Ajmátova (1893-1966) y Ósip Mandelshtam (1891-1938) fueron sus poetas más importantes; defienden ante todo la claridad y la sobriedad.
rdf:langString
L'acméisme (en russe : Акмеизм, Akméizm) est un mouvement poétique russe qui a connu son heure de gloire au début des années 1910 sous la direction de Nikolaï Goumilev et Sergueï Gorodetski. Le mot tire son origine du mot grec ἀκμή / akmḗ « acmé », qui signifie « pointe, comble, apogée ». Reprochant aux symbolistes leur goût pour l'incompréhensibilité et pour des rêveries sur d'autres mondes, les artistes de ce mouvement aspirent à l'unité indivisible de la Terre et de l'homme.
rdf:langString
Het acmeïsme (Russisch: акмеизм) was een beweging in de Russische dichtkunst die ontstond in het eerste decennium van de twintigste eeuw. De aanhangers streefden naar eenvoud en helderheid van hun teksten. Ze vermeden metafysische, mystieke en occulte termen ten faveure van aardse en concrete. Het acmeïsme was een reactie op het Russische symbolisme. Het acmeïsme stond ook bekend onder de namen adamisme (адамизм) en clarisme (кларизмом). Een enkele keer werd ook de term neoclassicisme gebruikt.
rdf:langString
アクメイズム（ロシア語: Акмеизм、英語: Acmeism）は、ロシア帝国（現:ロシア）で1910年から1912年にかけて成立した文学流派または。「アクメ」とはギリシア語で頂点を意味する語で、アクメイズムを詩のスタイルとする人をアクメイストと呼んだ。 ロシアの詩人、作家であるニコライ・グミリョフ、が指導者となり、象徴主義から詩の技法を学びつつも、神秘性を否定して明晰な塑像性と古典的調和を追求した。 グミリョフ、クズミンはグミリョフの妻、アンナ・アフマートヴァや同国出身の詩人であるオシップ・マンデリシュターム、セルゲイ・ゴロデツキー、、、らは自らをアダミズムと呼び「詩人の職場（Tsekh poetov）」と称して1909年から1917年まで機関誌『アポロン』を出版した。 しかし十月革命の際にグループを解体し、一部のメンバーは文壇を去ったがアフマトーヴァは文壇に残り、1946年の批判で文壇から去ることを余儀なくされた。
rdf:langString
Akmeism var en modernistisk inriktning inom den ryska poesin, som var som starkast på 1910-talet. Dess främsta företrädare och grundare var Nikolaj Gumiljov. Även författarna Anna Achmatova, som en tid var gift med Gumiljov, och Osip Mandelstam tillhörde akmeismen. Achmatova och Mandelstam har ansetts vara de två främsta ryska 1900-talslyrikerna. Rörelsen, även om var tämligen måttfull, var en reaktion mot symbolismen. Namnet akmeism är taget från det grekiska ordet för höjdpunkt. Bakgrunden till det valet var att rörelsen strävade efter att poetiskt skildra upphöjda upplevelser.
rdf:langString
Акмеї́зм (грец. ακμη — вершина, вищий ступінь чогось) — модерністська течія в російській поезії 10-20-их років XX ст., що разом із футуризмом виникла як реакція на кризу символізму. Органом акмеїстів був журнал «Аполлон» (1909—1917). У 1912 р. поет і перекладач Михайло Лозинський організував у Петербурзі видавництво «Гіперборей», де також друкували свої твори представники акмеїзму.
rdf:langString
L'acmeisme fou un corrent literari rus que va sorgir el 1911, durant l'anomenat Segle d'Argent de la literatura russa, en resposta al simbolisme. Al contrari del simbolisme, l'acmeisme es va obstinar a reemplaçar l'ocultisme, la polisèmia i ambigüitat complicada i el misticisme d'aquell amb la claredat en el llenguatge d'allò que es descrivia. Per tant, en nom de la concreció, s'oposà al simbolisme. El nom es deriva del grec acme que significa cim, apogeu zenit, atès que era justament això al que aspiraven els integrants del grup. També se l'anomena "neoclassicisme", "adamisme" i "clarisme".
rdf:langString
Akméismus (rusky Акмеизм popř. rusky Адамизм; též adamismus, klarismus) byl literární směr v moderní ruské poezii počátku 20. století, odvozený od řeckého slova akmé – tj. vrchol. Tento směr byl vytvořen ruskou skupinou, zvanou Cech básníků (rusky Цех поэтов, 1910–1914), mezi jejíž zástupce patřili např.: , Anna Andrejevna Achmatovová, , Nikolaj Stěpanovič Gumiljov, , Osip Emiljevič Mandelštam, , a jiní. Teoretiky skupiny byli Nikolaj Stěpanovič Gumiljov a Sergej Mitrofanovič Goroděckij. Hnutí bylo opozicí vůči symbolismu a požadovalo jasné básnické pojmenování.
rdf:langString
Acmeism, or the Guild of Poets, was a transient poetic school, which emerged in 1912 in Russia under the leadership of Nikolay Gumilev and Sergei Gorodetsky. Their ideals were compactness of form and clarity of expression. The term was coined after the Greek word άκμη (ákmē), i.e., "the best age of man". Amongst the major acmeist poets, each interpreted acmeism in a different stylistic light, from Akhmatova's intimate poems on topics of love and relationships to Gumilev's narrative verse.
rdf:langString
Akmeismo (el greka: la alta punkto, la pinto) estas arta fluo en rusa poezio, kiu provis liberiĝi de la fluo de simbolisma poezio, kiu dum longa tempo regis precipe la rusan poezion, kaj la eŭropan poezion ĝenerale. Gvidantoj de ĉi tiu fluo, inkluzive de la poeto Nikolaj Gumilov, lia edzino la poeto Anna Aĥmatova kaj la juda poeto Osip Mandelŝtam, kiuj vidis simbolismon kiel mistikismon kaj kritikis ĝin pro tro da obskureco.
rdf:langString
Akmeismus (russisch акмеизм Akmeḯsm; von altgriechisch ἀκμή akme ‚Spitze‘, ‚Reife‘, ‚Höhepunkt einer Entwicklung‘) bezeichnet eine russische Literaturströmung der Moderne zwischen 1910 und 1920. Die Gruppe der Akmeisten bildete sich ab 1911 und wollte mit der Schöpfung einer neuen Ästhetik in Russland die Mystik, die komplizierte Mehrdeutigkeit und den Okkultismus des Symbolismus ablösen. Im Gegensatz zum Symbolismus bemühte sich der Akmeismus um Gegenständlichkeit und Klarheit der Darstellung.
rdf:langString
L'acmeismo è un movimento letterario russo che nato nel 1910 ebbe termine alla fine della seconda guerra mondiale. Il suo nome deriva dal greco acmé (culmine). Nacque in opposizione al simbolismo, sviluppando una diversa tematica e un nuovo stile espressivo fondati sulla chiarezza rappresentativa, sulla concretezza dei contenuti e sullo studio dei valori formali del verso. Per quanto lontana dai vizi dell'accademismo, complessivamente la poesia degli acmeisti, che nei suoi migliori rappresentanti toccò grande dignità, si potrebbe definire neoclassica.
rdf:langString
Akmeizm (od akme, gr. akmḗ „szczyt, wyższy stopień czegoś, pora rozkwitu”; także adamizm, klaryzm) – modernistyczny kierunek w poezji i literaturze rosyjskiej przypadający na lata 1912–1932, odmiana neoklasycyzmu. Wyszedł on od krytyki symbolizmu przeprowadzonej przez młodych twórców z istniejącej w latach 1911–1914 grupy „Cech poetów”. Inicjatorem powstania ruchu był Nikołaj Gumilow, a głównymi jego przedstawicielami byli Osip Mandelsztam, Anna Achmatowa, Michaił Kuzmin, . Głównym organem akmeistów było czasopismo „Apollon”.
rdf:langString
Acmeísmo se refere a um modernista russo que tem origem na palavra grega akme ("cume", "ápice", "fastígio"). Trazia um certo espiritinovismo à poesia, em contrapartida a algumas tendências vanguardistas demolidoras, em prol da linguagem simples, clara e usual. Dois membros importantes deste movimento foram Anna Akhmatova e Osip Mandelstam. Entre os poetas mais importantes do acmeísmo estão Nikolai Gumilev, Osip Mandelstam, Mikhail Kuzmin, Anna Akhmatova e .
rdf:langString
Акмеи́зм (от др.-греч. ἀκμή — «расцвет чего-либо») — поэтическое направление в русской поэзии 1910-х годов. Акмеисты провозглашали материальность, предметность тематики и образов, точность слова. Акмеизм — это культ конкретности, «вещественности» образа, «искусство точно вымеренных и взвешенных слов». Его программа была впервые публично оглашена 19 декабря 1912 года в кабаре «Бродячая собака» в Петербурге. Особенности акмеизма:
rdf:langString
阿克梅派，也称诗人协会，是一个短暂的诗歌学派，1912年在尼古拉·古米廖夫和的领导下成立于俄罗斯。他们主张以形式的紧凑和表达的清晰作为诗学理念。“阿克梅”是在希腊语“άκμη (akme)”的基础上创造出来的，即“人类最好的年龄”。 首先在1910年的一篇文章《关于优美的清晰》中传达了阿克梅派诗歌的创作理念。阿克梅派诗人将他们提倡的“阿波罗式清晰”（Apollonian clarity）与俄罗斯象征主义诗人安德烈·别雷和所倡导的“酒神狂热”（Dionysian frenzy）相对照。相比象征主义者对于“通过符号暗示”的偏爱，他们更倾向“通过图像直接表达”。 奥斯普·曼德斯坦塔姆在他后来的宣言《阿克梅派的早晨》（1913）中将这次运动定义为“对世界文化的向往”。作为一种“新古典主义形式的现代主义”，诗人协会阐明了“诗歌艺术与文化延续”的本质。亚历山大·波普，泰奥菲尔·戈蒂耶，鲁德亚德·吉卜林，和高蹈派诗人均对阿克梅派的形成具有重大影响。
rdf:langString
rdf:langString
Acmeisme
rdf:langString
Akméismus
rdf:langString
Akmeismus
rdf:langString
Acmeist poetry
rdf:langString
Akmeismo
rdf:langString
Acmeísmo
rdf:langString
Acméisme
rdf:langString
Acmeismo
rdf:langString
アクメイズム
rdf:langString
Acmeïsme
rdf:langString
Akmeizm
rdf:langString
Acmeísmo
rdf:langString
Акмеизм
rdf:langString
Akmeism
rdf:langString
阿克梅派
rdf:langString
Акмеїзм
xsd:integer
66428
xsd:integer
1094064596
rdf:langString
L'acmeisme fou un corrent literari rus que va sorgir el 1911, durant l'anomenat Segle d'Argent de la literatura russa, en resposta al simbolisme. Al contrari del simbolisme, l'acmeisme es va obstinar a reemplaçar l'ocultisme, la polisèmia i ambigüitat complicada i el misticisme d'aquell amb la claredat en el llenguatge d'allò que es descrivia. Per tant, en nom de la concreció, s'oposà al simbolisme. El nom es deriva del grec acme que significa cim, apogeu zenit, atès que era justament això al que aspiraven els integrants del grup. També se l'anomena "neoclassicisme", "adamisme" i "clarisme". Els impulsors de l'acmeisme s'agrupaven al voltant del Gremi de Poetes i de la revista Apol·lon. Entre els representants més destacats d'aquest moviment podem citar Óssip Mandelxtam, Anna Akhmàtova, Mikhaïl Kuzmín i Nikolai Gumiliov.
rdf:langString
Akméismus (rusky Акмеизм popř. rusky Адамизм; též adamismus, klarismus) byl literární směr v moderní ruské poezii počátku 20. století, odvozený od řeckého slova akmé – tj. vrchol. Tento směr byl vytvořen ruskou skupinou, zvanou Cech básníků (rusky Цех поэтов, 1910–1914), mezi jejíž zástupce patřili např.: , Anna Andrejevna Achmatovová, , Nikolaj Stěpanovič Gumiljov, , Osip Emiljevič Mandelštam, , a jiní. Teoretiky skupiny byli Nikolaj Stěpanovič Gumiljov a Sergej Mitrofanovič Goroděckij. Hnutí bylo opozicí vůči symbolismu a požadovalo jasné básnické pojmenování. První básnické sbírky tohoto směru byly:
* Nikolaj Stěpanovič Gumiljov: Cesta konkvistadorů (Путь конквистадоров, 1905)
* Anna Andrejevna Achmatovová: Večer (Вечер, 1912)
* Michail Alexandrovič Zenkevič: Prvobytný porfyr (Дикая порфира, 1912)
* Vladimir Ivanovič Narbut: Aleluja (1912)
* Sergej Mitrofanovič Goroděckij: Adam (1913)
rdf:langString
Akmeismus (russisch акмеизм Akmeḯsm; von altgriechisch ἀκμή akme ‚Spitze‘, ‚Reife‘, ‚Höhepunkt einer Entwicklung‘) bezeichnet eine russische Literaturströmung der Moderne zwischen 1910 und 1920. Die Gruppe der Akmeisten bildete sich ab 1911 und wollte mit der Schöpfung einer neuen Ästhetik in Russland die Mystik, die komplizierte Mehrdeutigkeit und den Okkultismus des Symbolismus ablösen. Im Gegensatz zum Symbolismus bemühte sich der Akmeismus um Gegenständlichkeit und Klarheit der Darstellung. Der Name der Gruppe, der beim 3. Treffen in der Wohnung von Anna Achmatowa beschlossen wurde, sollte auf die angestrebte Höchstleistung hindeuten. Die Grundtendenz war die Betonung des Ursprünglich-Irdischen und des Handwerklichen sowie eine Lösung vom Mystischen des Symbolismus. Aus der Sicht der Symbolisten drohte die Konzentration auf das Dingliche den Blick auf den geistigen Urgrund der sichtbaren Welt zu verstellen. Andere Bezeichnungen für die Lyrik des Akmeismus wie „Neoklassizismus“, „Adamismus“ und „Klarismus“ zeigen das Umfeld des Akmeismus. Im Gegensatz zum Futurismus, der ebenfalls als Gegenbewegung zum Symbolismus entstand, war dem Akmeismus nicht an einer revolutionären Änderung der Verstechnik gelegen, eher an einer möglichst ausgewogenen, bewussten und eindeutigen Verwendung der Alltagssprache im dichterischen Bereich. Nikolai Gumiljow, der theoretische Kopf der Gruppe der Akmeisten, versammelte einige andere Künstler wie Sergei Gorodezki, Anna Achmatowa, Ossip Mandelstam u. a. um sich. Zu den wichtigsten Vorläufern gehörten Michail Kusmin und Innokenti Annenski. 1911 gründeten sie die Vereinigung „Dichterzunft“ (russisch Цех поэтов Zech poetow) in St. Petersburg (1914–1924 Petrograd), dem organisatorischen Zentrum der Gruppe. Die seit 1909 erscheinende literarische Zeitschrift „“ wurde zum wichtigsten Publikationsorgan der Gruppe, in dem Gedichte und theoretische Artikel erschienen. Durch den großen Einfluss, den die wichtigsten Vertreter des Akmeismus auf die in der Sowjetunion und in der hatten, blieb der Begriff, im Gegensatz zu „Symbolismus“ oder „Futurismus“, auch zur Einordnung viel später entstandener Lyrik in Gebrauch.
rdf:langString
Acmeism, or the Guild of Poets, was a transient poetic school, which emerged in 1912 in Russia under the leadership of Nikolay Gumilev and Sergei Gorodetsky. Their ideals were compactness of form and clarity of expression. The term was coined after the Greek word άκμη (ákmē), i.e., "the best age of man". The acmeist mood was first announced by Mikhail Kuzmin in his 1910 essay "Concerning Beautiful Clarity". The acmeists contrasted the ideal of Apollonian clarity (hence the name of their journal, Apollon) to "Dionysian frenzy" propagated by the Russian symbolist poets like Bely and Vyacheslav Ivanov. To the Symbolists' preoccupation with "intimations through symbols" they preferred "direct expression through images". In his later manifesto "The Morning of Acmeism" (1913), Osip Mandelstam defined the movement as "a yearning for world culture". As a "neo-classical form of modernism", which essentialized "poetic craft and cultural continuity", the Guild of Poets placed Alexander Pope, Théophile Gautier, Rudyard Kipling, Innokentiy Annensky, and the Parnassian poets among their predecessors. Major poets in this school include Osip Mandelstam, Nikolay Gumilev, Mikhail Kuzmin, Anna Akhmatova, and Georgiy Ivanov. The group originally met in The Stray Dog Cafe, St. Petersburg, then a celebrated meeting place for artists and writers. Mandelstam's collection of poems Stone (1912) is considered the movement's finest accomplishment. Amongst the major acmeist poets, each interpreted acmeism in a different stylistic light, from Akhmatova's intimate poems on topics of love and relationships to Gumilev's narrative verse.
rdf:langString
Akmeismo (el greka: la alta punkto, la pinto) estas arta fluo en rusa poezio, kiu provis liberiĝi de la fluo de simbolisma poezio, kiu dum longa tempo regis precipe la rusan poezion, kaj la eŭropan poezion ĝenerale. Gvidantoj de ĉi tiu fluo, inkluzive de la poeto Nikolaj Gumilov, lia edzino la poeto Anna Aĥmatova kaj la juda poeto Osip Mandelŝtam, kiuj vidis simbolismon kiel mistikismon kaj kritikis ĝin pro tro da obskureco. Ĉi tiu poezio estis karakterizita per rekta kaj modera parolo, emfazante la solan vorton. Ĉar ĉi tiu stilo esprimis, ĉefe, la sentojn de la poeto kiel individuo kaj eĉ unuopula homo, ĝia uzo estis ideologie malpermesita en Rusio post la Oktobra Revolucio kaj dum la rego de la komunismo (la komunistoj celis emfazi la tuton kaj la kolektivon).
rdf:langString
El acmeísmo o akmismo fue una corriente literaria poética rusa que surgió en la década de 1910, durante la llamada , en oposición al simbolismo ruso. La denominación, que proviene del griego άκμη, acmé, es decir, "apogeo" o "cumbre", pero también "madurez", fue adoptada por Nikolái Gumiliov y . Anna Ajmátova (1893-1966) y Ósip Mandelshtam (1891-1938) fueron sus poetas más importantes; defienden ante todo la claridad y la sobriedad.
rdf:langString
L'acméisme (en russe : Акмеизм, Akméizm) est un mouvement poétique russe qui a connu son heure de gloire au début des années 1910 sous la direction de Nikolaï Goumilev et Sergueï Gorodetski. Le mot tire son origine du mot grec ἀκμή / akmḗ « acmé », qui signifie « pointe, comble, apogée ». Reprochant aux symbolistes leur goût pour l'incompréhensibilité et pour des rêveries sur d'autres mondes, les artistes de ce mouvement aspirent à l'unité indivisible de la Terre et de l'homme.
rdf:langString
L'acmeismo è un movimento letterario russo che nato nel 1910 ebbe termine alla fine della seconda guerra mondiale. Il suo nome deriva dal greco acmé (culmine). Nacque in opposizione al simbolismo, sviluppando una diversa tematica e un nuovo stile espressivo fondati sulla chiarezza rappresentativa, sulla concretezza dei contenuti e sullo studio dei valori formali del verso. Per quanto lontana dai vizi dell'accademismo, complessivamente la poesia degli acmeisti, che nei suoi migliori rappresentanti toccò grande dignità, si potrebbe definire neoclassica. Capofila del gruppo fu Nikolaj Stepanovič Gumilëv che con Sergej Mitrofanovič Gorodeckij firmò alla rivista Apollon (1912) il manifesto del movimento; accanto a questi, Anna Achmatova, moglie di Gumilëv, Osip Èmil'evič Mandel'štam e Michail Alekseevič Kuzmin ne furono le personalità più eminenti. L'acmeismo, che non poté tenere il passo con gli avvenimenti determinati dalla rivoluzione russa per l'inadeguatezza delle sue componenti ideologiche, battuto in breccia tra l'altro dal futurismo, rappresenta, ancor più di una scuola, il momento drammatico di una generazione poetica che nella letteratura russa segna il superamento del simbolismo e precede il non meno interessante e complesso capitolo della letteratura dell'emigrazione. L'acmeismo fu legato alla corporazione dei poeti "La Gilda dei poeti" (Цех роэтов, Ceh poètov), nata nel 1911 e orbitante intorno alla rivista Apollon.Il nome del movimento, che vuole significare il punto estremo della lucidità espressiva, si alterna con quello di "adamismo", più propriamente voluto da Gumilëv e inteso a significare l'intento vigoroso e genuino di una coscienza poetica ferma e chiara.
rdf:langString
Het acmeïsme (Russisch: акмеизм) was een beweging in de Russische dichtkunst die ontstond in het eerste decennium van de twintigste eeuw. De aanhangers streefden naar eenvoud en helderheid van hun teksten. Ze vermeden metafysische, mystieke en occulte termen ten faveure van aardse en concrete. Het acmeïsme was een reactie op het Russische symbolisme. Het acmeïsme stond ook bekend onder de namen adamisme (адамизм) en clarisme (кларизмом). Een enkele keer werd ook de term neoclassicisme gebruikt.
rdf:langString
アクメイズム（ロシア語: Акмеизм、英語: Acmeism）は、ロシア帝国（現:ロシア）で1910年から1912年にかけて成立した文学流派または。「アクメ」とはギリシア語で頂点を意味する語で、アクメイズムを詩のスタイルとする人をアクメイストと呼んだ。 ロシアの詩人、作家であるニコライ・グミリョフ、が指導者となり、象徴主義から詩の技法を学びつつも、神秘性を否定して明晰な塑像性と古典的調和を追求した。 グミリョフ、クズミンはグミリョフの妻、アンナ・アフマートヴァや同国出身の詩人であるオシップ・マンデリシュターム、セルゲイ・ゴロデツキー、、、らは自らをアダミズムと呼び「詩人の職場（Tsekh poetov）」と称して1909年から1917年まで機関誌『アポロン』を出版した。 しかし十月革命の際にグループを解体し、一部のメンバーは文壇を去ったがアフマトーヴァは文壇に残り、1946年の批判で文壇から去ることを余儀なくされた。
rdf:langString
Akmeizm (od akme, gr. akmḗ „szczyt, wyższy stopień czegoś, pora rozkwitu”; także adamizm, klaryzm) – modernistyczny kierunek w poezji i literaturze rosyjskiej przypadający na lata 1912–1932, odmiana neoklasycyzmu. Wyszedł on od krytyki symbolizmu przeprowadzonej przez młodych twórców z istniejącej w latach 1911–1914 grupy „Cech poetów”. Inicjatorem powstania ruchu był Nikołaj Gumilow, a głównymi jego przedstawicielami byli Osip Mandelsztam, Anna Achmatowa, Michaił Kuzmin, . Głównym organem akmeistów było czasopismo „Apollon”. Nazwa tego kierunku wywodzi się od greckiego słowa akme oznaczającego szczyt, punkt kulminacyjny. Akmeiści głosili odejście od wieloznaczności w poezji (uważali, że nie można poznać istoty rzeczy) na korzyść opisu realnego świata, rzeczywistości takiej, jaka ona jest, jednocześnie pamiętając o tym, co niepoznawalne, jednakże nie traktując tego jako główny temat. Futuryzmowi i symbolizmowi przeciwstawiali powrót do klasycystycznych wartości i tradycji.
rdf:langString
Akmeism var en modernistisk inriktning inom den ryska poesin, som var som starkast på 1910-talet. Dess främsta företrädare och grundare var Nikolaj Gumiljov. Även författarna Anna Achmatova, som en tid var gift med Gumiljov, och Osip Mandelstam tillhörde akmeismen. Achmatova och Mandelstam har ansetts vara de två främsta ryska 1900-talslyrikerna. Rörelsen, även om var tämligen måttfull, var en reaktion mot symbolismen. Namnet akmeism är taget från det grekiska ordet för höjdpunkt. Bakgrunden till det valet var att rörelsen strävade efter att poetiskt skildra upphöjda upplevelser.
rdf:langString
Акмеи́зм (от др.-греч. ἀκμή — «расцвет чего-либо») — поэтическое направление в русской поэзии 1910-х годов. Акмеисты провозглашали материальность, предметность тематики и образов, точность слова. Акмеизм — это культ конкретности, «вещественности» образа, «искусство точно вымеренных и взвешенных слов». Его программа была впервые публично оглашена 19 декабря 1912 года в кабаре «Бродячая собака» в Петербурге. Становление нового течения тесно связано с деятельностью оппозиционного по отношению к «Академии стиха» объединения «Цех поэтов», центральными фигурами которого были основатели акмеизма Николай Гумилёв, Анна Ахматова, занимавшая пост секретаря «Цеха», и Сергей Городецкий. Современники давали термину и иные толкования, Владимир Пяст видел его истоки в псевдониме Анны Ахматовой, по-латыни звучащем как akmatus, некоторые указывали на его связь с греческим ἀκμή («остриё»). Термин «акмеизм» был предложен в 1912 году Николаем Гумилёвым и Сергеем Городецким, по их мнению, на смену переживающему кризис символизму идёт направление, обобщающее опыт предшественников и выводящее поэта к новым вершинам творческих достижений. Название для литературного течения, по свидетельству Андрея Белого, было выбрано в пылу полемики и не являлось вполне обоснованным, об «акмеизме» и «адамизме» в шутку заговорил Вячеслав Иванов, Николай Гумилёв подхватил случайно брошенные слова и окрестил «акмеистами» группу близких к себе поэтов. Особенности акмеизма: 1.
* Самоценность отдельной вещи и каждого жизненного явления. 2.
* Предназначение искусства — в облагораживании человеческой природы. 3.
* Стремление к художественному преобразованию несовершенных жизненных явлений.
rdf:langString
Acmeísmo se refere a um modernista russo que tem origem na palavra grega akme ("cume", "ápice", "fastígio"). Trazia um certo espiritinovismo à poesia, em contrapartida a algumas tendências vanguardistas demolidoras, em prol da linguagem simples, clara e usual. Dois membros importantes deste movimento foram Anna Akhmatova e Osip Mandelstam. O acmeísmo foi anunciado por Mikhail Kuzmin no seu ensaio Sobre a formosa claridade (1910). Os acmeístas defendiam a claridade apolínea através da sua revista Apollo em contraposição com o delírio dionisíaco propagado pelos poetas simbolistas russos como Andrei Beli ou Viatcheslav Ivanov. Por outras palavras, preferiam "a expressão direta através das imagens" à "intimação através dos símbolos". No seu manifesto, A manhã do acmeísmo (1913), Osip Mandelstam definiu o movimento como "um anseio de cultura mundial", como "uma forma neo-clássica de modernismo com uma "continuidade cultural e do oficio poético", o que permitia situar entre os seus referentes poéticos Alexander Pope, Théophile Gautier, Rudyard Kipling, e os poetas parnasianos. Entre os poetas mais importantes do acmeísmo estão Nikolai Gumilev, Osip Mandelstam, Mikhail Kuzmin, Anna Akhmatova e .
rdf:langString
Акмеї́зм (грец. ακμη — вершина, вищий ступінь чогось) — модерністська течія в російській поезії 10-20-их років XX ст., що разом із футуризмом виникла як реакція на кризу символізму. Органом акмеїстів був журнал «Аполлон» (1909—1917). У 1912 р. поет і перекладач Михайло Лозинський організував у Петербурзі видавництво «Гіперборей», де також друкували свої твори представники акмеїзму.
rdf:langString
阿克梅派，也称诗人协会，是一个短暂的诗歌学派，1912年在尼古拉·古米廖夫和的领导下成立于俄罗斯。他们主张以形式的紧凑和表达的清晰作为诗学理念。“阿克梅”是在希腊语“άκμη (akme)”的基础上创造出来的，即“人类最好的年龄”。 首先在1910年的一篇文章《关于优美的清晰》中传达了阿克梅派诗歌的创作理念。阿克梅派诗人将他们提倡的“阿波罗式清晰”（Apollonian clarity）与俄罗斯象征主义诗人安德烈·别雷和所倡导的“酒神狂热”（Dionysian frenzy）相对照。相比象征主义者对于“通过符号暗示”的偏爱，他们更倾向“通过图像直接表达”。 奥斯普·曼德斯坦塔姆在他后来的宣言《阿克梅派的早晨》（1913）中将这次运动定义为“对世界文化的向往”。作为一种“新古典主义形式的现代主义”，诗人协会阐明了“诗歌艺术与文化延续”的本质。亚历山大·波普，泰奥菲尔·戈蒂耶，鲁德亚德·吉卜林，和高蹈派诗人均对阿克梅派的形成具有重大影响。 阿克梅派的主要诗人包括奥斯普·曼德斯坦塔姆，尼古拉·古米廖夫，，安娜·阿赫玛托娃和。这些诗人原先在圣彼得堡的流浪狗咖啡馆会面，后来转到一家著名的专供艺术家与作家聚会的场所活动。从阿赫玛托娃以“爱与关系”为主题的亲密诗歌到古米列夫的叙事诗，每个阿克梅派诗人都以不同的作品风格阐释了阿克梅派的诗学理念。曼德斯坦塔姆的诗歌集《Stone》（1912）被认为是此次诗歌文学运动中最大的成就。
xsd:nonNegativeInteger
3264