Abrotrichini

rdf:langString Abrotrichini

rdf:langString De Abrotrichini is een geslachtengroep binnen de Sigmodontinae, een onderfamilie van knaagdieren uit de familie Cricetidae. De Abrotrichini omvat ongeveer vijftien soorten in vijf geslachten. De Abrotrichini komen overwegend in het zuiden van de Andes en in de omliggende lager gelegen delen van Chili en Argentinië voor, maar bereiken in het noorden op de altiplano Peru. In het zuiden komen ze ook voor op de steppe van Patagonië en op verschillende eilanden ten zuiden van het Zuid-Amerikaanse vasteland. De oudste fossielen van de geslachtengroep - uitgestorven soorten van stammen uit het Plioceen van Argentinië. De Abrotrichini worden traditioneel in de Akodontini geplaatst, waar ze morfologisch ook sterk op lijken. Vanaf het begin van de jaren '90 van de 20e eeuw bleek echter uit allerlei moleculair onderzoek dat ze een aparte groep vormen. In 1999 kreeg de groep ook de formele naam "Abrotrichini" in een cladistisch onderzoek van Smith en Patton, maar deze naam is ongeldig omdat Smith en Patton de naam conditioneel gaven (ICZN artikel 15.1). In de derde editie van het standaardwerk Mammal Species of the World werden de Abrotrichini dan ook bij gebrek aan een geldige naam nog steeds in de Akodontini geplaatst. Pas in 2007 werd de geslachtengroep formeel en in overeenstemming met de ICZN benoemd door en anderen in een publicatie in . Er is geen uniek morfologisch kenmerk dat de Abrotrichini van andere Sigmodontinae onderscheidt, maar een combinatie van drie kenmerken (de ossa nasalia en het steken over het algemeen tot voor de snijtanden uit; de heeft een gereduceerde vrije bovenkant; de derde kies in de bovenkaak is gereduceerd en ongeveer cilindervormig en bevat een kleine ringvormige groeve) onderscheidt de groep wel. De Abrotrichini zijn kleine tot middelgrote muizen met een lange, zachte vacht, meestal een korte, harige staart, grote sterke voeten met robuuste klauwen en brede, niet gegroefde snijtanden. De dieren hebben 13 ribben, 13 borstwervels, 6 lendenwervels en 18 tot 29 staartwervels. Het bezit van 52 chromosomen werd aanvankelijk gesuggereerd als een onderscheidend kenmerk van de groep, maar dit blijkt niet op te gaan voor en een populatie van Abrothrix olivaceus. De verwantschappen binnen de geslachtengroep zijn als volgt: De geslachtengroep omvat de volgende geslachten en soorten: * Geslacht * Abrothrix andinus (altiplano van Midden-Peru tot Midden-Chili) * Abrothrix hershkovitzi (eilanden in het verre zuiden van Chili) * Abrothrix illuteus (Noordwest-Argentinië) * Abrothrix jelskii (altiplano van Midden-Peru tot Noordwest-Argentinië) * † (Plioceen van Buenos Aires in Argentinië) * Abrothrix lanosus (Zuid-Chili en -Argentinië) * Abrothrix longipilis (Midden- en Zuid-Chili en -Argentinië) * † (Pleistoceen van Buenos Aires in Argentinië) * Abrothrix markhami ( in Chili) * Abrothrix olivaceus (Noord-Chili tot Zuid-Chili en Zuid-Argentinië, inclusief Vuurland en ook buiten de Andes) * Abrothrix sanborni (Zuid-Chili) * Geslacht * Chelemys delfini (Zuid-Chili) * Chelemys macronyx (Zuid-Chili en -Argentinië) * Chelemys megalonyx (Midden-Chili) * Geslacht * Geoxus valdivianus (Midden- en Zuid-Chili en Zuid-Argentinië) * Geslacht * Notiomys edwardsii (Zuid-Argentinië) * Geslacht * Pearsonomys annectens (provincie Valdivia in Chili)