Abimelech

rdf:langString Abimelek (Księga Rodzaju)

rdf:langString Abimelek, Abimelech – król ludów Geraru, ziemi leżącej w południowej Palestynie na południowy wschód od Gazy w kraju Filistynów (księga Rdz 20,1). Abimelek był królem ziem, na które po zagładzie Sodomy przeniósł się Abraham z żoną swoją Sarą. Królowi spodobała się żona Abrahama, który przedstawił ją jako swoją siostrę. Chciał targnąć się na Sarę w celu zaspokojenia swych żądz, wtedy Bóg zesłał na niego ciężką chorobę. Gdy lekarze się poddali, we śnie otrzymał widzenie, by nie wyrządzał krzywdy żonie cudzoziemca. Otrzymał także zapewnienie o łasce Boga, której doświadczy, jeśli zapewni bezpieczeństwo Abrahamowi i Sarze (J. Flawiusz DDIk1XII209). Gdy syn Abrahama, Izaak, wraz z rodziną przybył na ziemie Abimeleka, by uciec przed głodem, jaki zapanował w jego krainie, przyjął go tam król gościnnie, pomny na swą przygodę z Bogiem Abrahama. Widząc jednak, jak Bóg troszczy się o Izaaka, stał się król zawistny wobec swego gościa. Izaak to spostrzegł i odszedł do miejsca zwanego Wąwóz (Wadi Gerar), leżącego niedaleko ziem Gerary. Tam dwukrotnie, podczas kopania studni, zaatakowali go słudzy Abimeleka. Pierwszą studnię nazwali Eskos – walka, drugą Stena – wrogość. Izaak wybudował w końcu trzecią studnię i pomnażał swoje bogactwo rosnąc w siłę. Wtedy Abimelek wystraszył się Izaaka i wysłał swe sługi, by się z nim pojednać, co dzięki szlachetności Izaaka bez problemu mu się udało. Dowódcą jego wojsk był Pikol.