37 mm anti-tank gun M1930 (1-K)

rdf:langString 37 mm armata przeciwpancerna wz. 1930 (1-K)

rdf:langString 37 mm armata przeciwpancerna wz. 1930 (1-K), ros. 37-мм противотанковая пушка образца 1930 года (1-К) – pierwsza radziecka armata przeciwpancerna, używana była w początkowym okresie II wojny światowej. Działo zostało zaprojektowane w niemieckich zakładach Rheinmetall w ramach kontraktu ze Związkiem Radzieckim na dostawę zestawu broni artyleryjskiej: * armaty przeciwpancernej 37 mm * armaty przeciwlotniczej 76 mm * moździerza 152 mm * haubicy 152 mm * działka przeciwlotniczego 20 mm * działka przeciwlotniczego 37 mm Armata bazowała głównie na niemieckiej konstrukcji 3,7 cm PaK 36. W Związku Radzieckim produkcję działa rozpoczęto w 1931, jednak początkowo z powodu braku doświadczenia z produkcją tego typu sprzętu proces przebiegał bardzo powoli i pod względem technicznym był wysoce niedoskonały. Ze 255 sztuk zbudowanych w 1931 żadna armata nie przeszła przez kontrolę jakości, w następnych latach zbudowano około 500 sztuk tej broni po czym zaprzestano produkcji tego działa na rzecz nowocześniejszej 45 mm armaty wz. 1932 (19-K). 1 stycznia 1936 roku Armia Czerwona posiadała 506 dział wz. 1930. Później dostawy dział kalibru 45 mm pozwoliły wycofać działa tego typu z uzbrojenia. Wycofane armaty wz. 1930 zostały zmagazynowane. Armata wz. 1930 była używana przez krótki okres po niemieckim ataku na ZSRR. Była to już wówczas broń przestarzała - o niskiej przebijalności pancerza. Niemniej jednak zdobyte przez Wehrmacht egzemplarze były przez pewien czas używane pod nazwą 3.7cm Pak 158(r) (mogły używać niemieckiej amunicji 37 mm).