2008 Argentine agrarian strike

http://dbpedia.org/resource/2008_Argentine_agrarian_strike

الإضراب الزراعي الأرجنتيني 2008 يشير إلى الصراع بين الحكومة الوطنية الأرجنتينية والكيانات الأربعة التي تمثل قطاع الزراعة. بدأت الأزمة في مارس 2008 عندما اتخذت أربع منظمات لأصحاب العمل في القطاع الزراعي إجراءات مباشرة مثل حواجز الطرق للاحتجاج على قرار حكومة كريستينا فرنانديز دي كيرشنر برفع ضرائب التصدير على فول الصويا وعباد الشمس. شهدت الاضطرابات السياسية اللاحقة عناصر من جبهة النصر الحاكمة تتحدث علنًا ضد الحكومة واستقالة وزير الاقتصاد مارتن لوستو. rdf:langString
The 2008 Argentine agrarian strike refers to the conflict between the Argentine national government and the 4 entities that represented the agriculture sector. The crisis began in March 2008 with four agricultural sector employers organizations taking direct action such as road blocks to protest against the decision of the government of Cristina Fernández de Kirchner to raise export taxes on soybeans and sunflower. The subsequent political upheaval has seen elements of the ruling Front for Victory speak out against the government and the resignation of Economy Minister Martín Lousteau. rdf:langString
La rura lokaŭto kaj blokado de ŝoseoj en Argentino de 2008 estis etenda konflikto pre kiu la kvar organizoj kiuj kunigas la sektoron de entreprenistoj de la produktado agrikultur-brutobreda en Argentino protestis kontraŭ la decido de la registaro por plialtigi la elprenon al la eksportado de sojo kaj sunfloro kaj por establi nefiksan sistemon por tiuj (rezolucio 125/08). Poste, al la konflikto sumiĝis lokaŭto de la transportaj entreprenistoj per blokado de ŝoseoj, kiu akriĝis la situacion kaj la varliveradon de la urboj. rdf:langString
El paro agropecuario, lock out y bloqueo de rutas en Argentina de 2008 fue un extenso conflicto en el que cuatro organizaciones del sector empresario de la producción agro-ganadera en la Argentina (Sociedad Rural Argentina, Confederaciones Rurales Argentinas, CONINAGRO y Federación Agraria Argentina), tomaron medidas de acción directa contra la Resolución n.º 125/2008, dictada por el ministro Martín Lousteau, durante la presidencia de Cristina Fernández de Kirchner, que establecía un sistema móvil para las retenciones impositivas a las exportaciones de soja, el trigo y el maíz. rdf:langString
rdf:langString الإضراب الزراعي الأرجنتيني 2008
rdf:langString 2008 Argentine agrarian strike
rdf:langString Kamparanaj protestoj en Argentino (2008)
rdf:langString Paro agropecuario patronal en Argentina de 2008
xsd:integer 17176894
xsd:integer 1122986591
rdf:langString الإضراب الزراعي الأرجنتيني 2008 يشير إلى الصراع بين الحكومة الوطنية الأرجنتينية والكيانات الأربعة التي تمثل قطاع الزراعة. بدأت الأزمة في مارس 2008 عندما اتخذت أربع منظمات لأصحاب العمل في القطاع الزراعي إجراءات مباشرة مثل حواجز الطرق للاحتجاج على قرار حكومة كريستينا فرنانديز دي كيرشنر برفع ضرائب التصدير على فول الصويا وعباد الشمس. شهدت الاضطرابات السياسية اللاحقة عناصر من جبهة النصر الحاكمة تتحدث علنًا ضد الحكومة واستقالة وزير الاقتصاد مارتن لوستو.
rdf:langString The 2008 Argentine agrarian strike refers to the conflict between the Argentine national government and the 4 entities that represented the agriculture sector. The crisis began in March 2008 with four agricultural sector employers organizations taking direct action such as road blocks to protest against the decision of the government of Cristina Fernández de Kirchner to raise export taxes on soybeans and sunflower. The subsequent political upheaval has seen elements of the ruling Front for Victory speak out against the government and the resignation of Economy Minister Martín Lousteau.
rdf:langString La rura lokaŭto kaj blokado de ŝoseoj en Argentino de 2008 estis etenda konflikto pre kiu la kvar organizoj kiuj kunigas la sektoron de entreprenistoj de la produktado agrikultur-brutobreda en Argentino protestis kontraŭ la decido de la registaro por plialtigi la elprenon al la eksportado de sojo kaj sunfloro kaj por establi nefiksan sistemon por tiuj (rezolucio 125/08). La entreprenista agado etendiĝis dum 129 tagoj, el la 11-a de marto de 2008 ĝia la 18-a de julio samjare, kaj finis per la nuligo de la Rezolucio 125/08 de la Ministerio de Ekonomio kaj Produktado parte de la prezidentino Cristina Fernández de Kirchner. Dum tiu tempo la ruraj entreprenistaj asocioj deklaris serion de decidojn cele al interrompo de kelkaj ekonomiaj agadoj de siaj asociigitoj, same kiel de la interurba transporto kaj de la rura eksportado, realigante partajn lokaŭtojn (lock out), blokadon de ŝoseoj kaj havenoj kaj aliajn praktikojn de rekta agado. Poste, al la konflikto sumiĝis lokaŭto de la transportaj entreprenistoj per blokado de ŝoseoj, kiu akriĝis la situacion kaj la varliveradon de la urboj. La procezo politikiĝis rapide kaj la oficialismo kaj proksimaj sektoroj, kiaj la Federacio Trabajo y Vivienda (Laboro kaj Loĝado) de la (CTA), estrita de , kaj la Asocio Patrinoj de Placo Majo, akuzis la rurajn entreprenistojn, la ekz-prezidenton Eduardo Duhalde kaj la grupo de amaskomunikiloj Clarín je serĉado de la malstabiligo de la registaro cele provoki la falon de la prezidentino Cristina Fernández de Kirchner. Tiuj akuzoj estis malakceptitaj de unu el la estroj de la rurista lokaŭto, nome Alfredo de Angeli, de la Federación Agraria Argentina, kiu certigis, ke la perfortaj praktikoj estis pacaj kaj ke ili ne serĉis malstabiligi la registaron, asertante ankaŭ, ke «la registaro klopodas puĉon ĉar ĝi ne scias kiel ripari la landon».Dum la Unión Cívica Radical neis javi malstabiligajn celojn, Elisa Carrió, estrino de la Coalición Cívica, akuzis la 4an de julio de 2008 la vicprezidenton Julio Cobos, pri fakto formi parton de puĉa konspiro kontraŭ la prezidentino Fernández, kun la eksprezidento Eduardo Duhalde. La konflikto havis unuan eksplodon la 25-a de marto, kiam la ruraj organizoj decidis etendigi la praktikon por sendeterminita daŭro ĝis la registaro «retitu la plialtigon de la elprenoj», kaj la prezidentino Cristina Fernández respondu la decidon asertante ke ŝi ne negocos dum la lokaŭto pludaŭru. La lokaŭto tuŝis la enlandan kaj internacian komercon, ĉefe de nutraĵoj kaj brulaĵoj, kaj la liveradon al la urboj. Dum la daŭro de la lokaŭto okazis amasmanifestacioj kaj deklaroj fare de diversaj sektoroj, kaj favoraj kaj kontraŭaj, same kiel kelkaj perfortaj agadoj fare de simpatiantoj de ambaŭ flankoj. La registaro kaj la kvar organizoj de ruraj entreprenistoj kunsidis fojojn por dialogi, sen alveno al interkonsento. Dum la daŭro de la konflikto la registaro anoncis reformojn al la pridispututa sistemo du fojojn, nome la 31a de marto kaj la 29a de majo, en la unua per decido por repagoj kaj subcencioj al malgrandaj produktistoj kaj en la dua por plimalgrandigi la marĝenajn elprenojn kiuj rilatis al futuraj kontraktoj. La entreprenistaj entoj konsideris, ke ambaŭ reformoj estas nesufiĉaj aŭ maltaŭgaj. Dum la konflikto registriĝis ankaŭ la rezigno de la ministro pri ekonomio nome Martín Lousteau, aŭtoro de la decidoj pridisputitaj fare de la ruristoj. La 17-a de junio la prezidentino Fernández, sendis al la Kongreso (parlamento) projekton de leĝo pri la elprenoj al la eksportado de greno kaj pri la kompensoj al malgrandaj produktistoj, cele la finigon de la konflikto fare de la leĝofara povo. Frumatene de la 17-a de julio, la Argentina Senato, per egal-rezultita voĉdonado kiu devis esti rompita fare de la Vicprezidento de Argentino, malakceptis tiele la projekton de leĝo sendita de la prezidentino, kiu siavece estis antaŭe aprobita post modifoj fare de la Deputitaro. La 18-a de julio la Prezidentino ordonis nuligi la Rezolucion 125/08, post kio unu de la ruristestroj komunikis la finigon de la konflikto. La 3-a de oktobro de 2008 la entreprenistaj asocioj kunvokis novan lokaŭton por ses tagoj kun partaj interrompoj de ŝoseoj kaze de neceso, tiam por reklami la kompletan nuligon de la elprenoj al la eksportado.
rdf:langString El paro agropecuario, lock out y bloqueo de rutas en Argentina de 2008 fue un extenso conflicto en el que cuatro organizaciones del sector empresario de la producción agro-ganadera en la Argentina (Sociedad Rural Argentina, Confederaciones Rurales Argentinas, CONINAGRO y Federación Agraria Argentina), tomaron medidas de acción directa contra la Resolución n.º 125/2008, dictada por el ministro Martín Lousteau, durante la presidencia de Cristina Fernández de Kirchner, que establecía un sistema móvil para las retenciones impositivas a las exportaciones de soja, el trigo y el maíz. La medida patronal se extendió por 129 días, desde el 11 de marzo de 2008 hasta el 18 de julio del mismo año. Al conflicto se le sumó un paro de los empresarios transportistas con bloqueo de rutas, que agravó la situación y el abastecimiento de las ciudades.​ El proceso tuvo una alta politización, el oficialismo, parte de la oposición, periodistas y dirigentes de derechos humanos denunciaron que tenía fines «golpistas», mientras que los organizadores lo negaron.​​​ Durante el conflicto se produjo la renuncia del ministro Lousteau, autor de la Resolución 125, cuestionada por los empresarios rurales, pero también por sectores del gobierno y la oposición.​ Posterior a la renuncia del ministro, el 17 de junio de 2008, la presidenta Fernández de Kirchner, envió al Congreso un proyecto de ley sobre las retenciones a las exportaciones de granos y las compensaciones a los pequeños productores, con el fin de que fuera el Poder Legislativo el que resolviera en definitiva la situación. Luego de ser aprobado por la Cámara de Diputados, el proyecto tuvo una votación empatada en el Senado, razón por la cual debió desempatar el vicepresidente de la Nación, Julio Cobos, quien lo hizo negativamente​ en la madrugada del 17 de julio de 2008. Al día siguiente, la presidenta de la Nación ordenó dejar sin efecto la Resolución 125/08.​​ El 3 de octubre de 2008 las patronales declararon un nuevo paro por seis días con cortes parciales de rutas en caso de ser necesario, esta vez para reclamar la completa anulación de las retenciones a la exportación.​
xsd:nonNegativeInteger 8079

data from the linked data cloud