1952 Ford

rdf:langString Ford 1952

rdf:langString Η σειρά αυτοκινήτων Ford ανανεώθηκε και πάλι για τα τέλη του 1952, αν και παρέμεινε παρόμοια με τα προηγούμενα Ford του 1949, αυτή τη φορά όμως με καμπυλωτό μονοκόμματο παρμπρίζ. Το μοντέλο έλαβε έναν νέο κινητήρα, 6-κύλινδρο σε σειρά, τον «Mileage Maker» με 101 ίππους. Ο 6-κύλινδρος σε σειρά 226 CID (3.7 λίτρων) κινητήρας αντικαταστάθηκε από έναν καινούριο «Mileage Maker» με επικεφαλής βαλβίδες, κυβισμού 215 CID (3.5 λίτρων) και ισχύος 101 hp (75 kW), ενώ ο παλαιός 239 CID (3.9 λίτρων) Flathead V8 παρέμεινε με ισχύ 110 hp (82 kW). Αυτός ο σχεδιασμός θα συνεχιζόταν μέχρι τη σεζόν (model year) του 1954, με έναν επανασχεδιασμό που κυκλοφόρησε το 1955 και τον αντικατέστησε. Οι γραμμές του μοντέλου αναμορφώθηκαν και πάλι, με το βασικό μοντέλο να ονομάζεται «Mainline» και το μεσαίο επίπεδο «Customline». Το κορυφαίο «Crestline» περιελάμβανε το αναδιπλούμενης οροφής (convertible / καμπριολέ) «Sunliner» και το (άκαμπτης οροφής) «Victoria», παράδοση που χρονολογείται από το 1932 με το 2-πορτο coupe Ford Victoria. Το συνεχίστηκε με το «Country Squire». Στο εσωτερικό υπήρχε ένας πίνακας ελέγχου με αισθητική «αεροπορικής πτήσης» και τοποθετήθηκαν νέα πεντάλ κάτω από το ταμπλό. Το βολτόμετρο, ο μετρητής βενζίνης, ο μετρητής θερμοκρασίας και ο δείκτης πίεσης του λαδιού ήταν στάνταρ εξοπλισμός. Το ρολόι και το ραδιόφωνο ήταν στο κέντρο της κεντρικής κονσόλας. Η γρίλια έφερε στο κέντρο της κύκλο που περιβάλλεται από δακτύλιο χρωμίου, καθώς και γωνιακούς δείκτες (φλας) τύπου «εισαγωγής τζετ». Χρησιμοποιήθηκαν νέοι μεντεσέδες στις πόρτες. Τα πεντάλ του φρένου και του συμπλέκτη είχαν πλέον επανασχεδιαστεί. Το μεταξόνιο ήταν σε όλα τα μοντέλα 2.921 χιλιοστά. Το 1953 ήταν η 50ή επέτειος από την ίδρυση της Ford. Τα μεγάλα νέα για το 1953 ήταν η διαθεσιμότητα της υποβοήθησης στα φρένα και στο τιμόνι, τα οποία στο παρελθόν είχαν περιοριστεί στις ακριβότερες θυγατρικές, Mercury και Lincoln. Η σφαίρα της κεντρικής γρίλιας έχασε τον δακτύλιό της και άρχισε να πλαισιώνεται από κατακόρυφες μαύρες ρίγες, ενώ τα γωνιακά φλας ήταν πλέον ορθογώνιας σχεδίασης φώτα και όχι κυκλικά. Όλα τα Ford του 1953 έφεραν ως στάνταρ αναμνηστικά τιμόνια με σχετική διακόσμηση για την 50ή επέτειο της εταιρείας. Ο William Clay Ford έτρεξε στο ράλλυ Ιντιανάπολις 500 με ένα convertible (καμπριολέ) Sunliner με ένα σετ ελαστικών Continental (Coronado kit). Αυτή ήταν επίσης η τελευταία χρονιά με επένδυση πραγματικού ξύλου πάνω στο αμάξωμα του station wagon Country Squire. Προς το τέλος του έτους, η Ford πρόσθεσε το υδραυλικό τιμόνι «Master-Guide» ως έξτρα επιλογή στα αυτοκίνητα με κινητήρες V8. Μια ασυνήθιστη υπηρεσία που παρείχε η Ford ήταν ότι τα κουμπιά προεπιλογής ραδιοφώνου μπορούσαν να είχαν ήδη ρυθμιστεί σε τοπικούς σταθμούς από τον αντιπρόσωπο. Το καλοριφέρ χρεωνόταν με 74 δολάρια επιπλέον.