1936 Winter Olympics medal table

rdf:langString Klasyfikacja medalowa Zimowych Igrzysk Olimpijskich 1936

rdf:langString Klasyfikacja medalowa Zimowych Igrzysk Olimpijskich 1936 – zestawienie państw, reprezentowanych przez narodowe komitety olimpijskie, uszeregowanych pod względem liczby zdobytych medali na IV Zimowych Igrzyskach Olimpijskich w 1936 roku w Garmisch-Partenkirchen. Na igrzyskach w Garmisch-Partenkirchen przeprowadzono 17 konkurencji w 8 dyscyplinach sportowych, czyli o trzy więcej niż podczas poprzednich zimowych igrzysk, które odbyły się w 1932 roku w Lake Placid. Po raz pierwszy medale olimpijskie przyznano w narciarstwie alpejskim (kombinacja kobiet i mężczyzn) oraz w sztafecie biegowej mężczyzn. Rozegrano również zawody pokazowe w patrolu wojskowym i curlingu bawarskim. W igrzyskach olimpijskich wzięło udział 668 sportowców (588 mężczyzn i 80 kobiet) z 28 narodowych reprezentacji. Dla sześciu państw – Australii, Bułgarii, Grecji, Hiszpanii, Liechtensteinu i Turcji – występ w Garmisch-Partenkirchen był debiutem w zimowych igrzyskach olimpijskich. Dla Liechtensteinu był to ponadto pierwszy start olimpijski, zarówno w letnich i zimowych edycjach igrzysk. Medalistami zostali sportowcy z 11 reprezentacji, co oznacza, że 17 państw zakończyło igrzyska z zerowym dorobkiem medalowym. Zwycięstwo w klasyfikacji medalowej odniosła reprezentacja Norwegii z 7 złotymi, 5 srebrnymi i 3 brązowymi medalami. Drugie miejsce zajęła reprezentacja Niemiec z dorobkiem 6 medali (3 złotych i 3 srebrnych), a trzecie Szwecji z 7 medalami (2 złote, 2 srebrne i 3 brązowe). Dla Norwegów, Niemców i Szwedów występ w Garmisch-Partenkirchen był najlepszym startem w zimowych igrzyskach olimpijskich. Niemcy zdobyli pierwsze w historii złote i srebrne medale zimowych igrzysk. Natomiast Norwegowie uzyskali najlepszy wynik medalowy od letnich igrzysk w Paryżu w 1924 roku. Najlepszy zimowy start w igrzyskach olimpijskich zaliczyli również reprezentanci Austrii. De facto najlepszy wynik medalowy w zimowych igrzyskach uzyskali także reprezentanci Wielkiej Brytanii. Zawodnicy z tego kraju zdobyli złoty medal olimpijski w hokeju na lodzie. Był to wówczas pierwszy złoty medal zimowych igrzysk dla Wielkiej Brytanii. Najlepszy start od igrzysk w Chamonix uzyskali reprezentanci Szwajcarii. Reprezentanci Węgier w łyżwiarstwie figurowym – Emília Rotter i László Szollás zdobyli drugi z rzędu brązowy medal olimpijski. Były to jedyne medale dla tego kraju od pierwszych zimowych igrzysk. Występ w Garmisch-Partenkirchen był najsłabszym w historii zimowych igrzysk olimpijskich dla reprezentacji Stanów Zjednoczonych, Kanady i Francji. Amerykanie uzyskali najgorszy wynik medalowy we wszystkich swoich startach olimpijskich, włącznie z letnimi edycjami igrzysk. Dla Kanadyjczyków były to drugie w historii (po letnich igrzyskach w 1924 roku) igrzyska bez złotego medalu, a dla Francuzów trzecie (po letnich igrzyskach w 1904 roku i zimowych w 1924 roku) bez złota i srebra. Multimedalistami igrzysk olimpijskich w Garmisch-Partenkirchen zostało dziewięciu sportowców, spośród których pięciu zdobyło co najmniej jedno złoto. Najbardziej utytułowanym zawodnikiem igrzysk został łyżwiarz szybki Ivar Ballangrud z trzema złotymi i jednym srebrnym medalem. Drugie miejsce w indywidualnej klasyfikacji medalowej zajął narciarz Oddbjørn Hagen, który zdobył trzy medale w biegach narciarskich i kombinacji norweskiej. Stał się w ten sposób został czwartym sportowcem w historii, który podczas jednej edycji zimowych igrzysk olimpijskich wywalczył medale w dwóch dyscyplinach sportu. W rywalizacji solistek w łyżwiarstwie figurowym złoty medal olimpijski po raz trzeci z rzędu wywalczyła Sonja Henie, została w ten sposób pierwszą kobietą z trzema złotami zimowych igrzysk olimpijskich. Zwycięzca konkursu skoków w Garmisch-Partenkirchen, Birger Ruud jako pierwszy w historii obronił tytuł mistrza olimpijskiego w skokach narciarskich.