1935 Philippine presidential election
http://dbpedia.org/resource/1935_Philippine_presidential_election an entity of type: Thing
Op 15 september 1935 werden de Filipijnse verkiezingen van 1935 georganiseerd. Bij deze eerste verkiezingen sinds de inwerkingtreding van de werd gekozen voor een president en vicepresident van het Gemenebest van de Filipijnen. Tevens konden de stemgerechtigden de leden van een nieuw te vormen Nationaal Assemblee kiezen en werden verkiezingen op lokaal niveau gehouden. De eerste presidentsverkiezingen werden gewonnen door Manuel Quezon. Hij versloeg uitdagers Emilio Aguinaldo en Gregorio Aglipay. Sergio Osmeña won de verkiezingen voor vicepresident. De Nacionalista Party, de partij van zowel Quezon als Osmeña, won ook het grootste deel van de zetels in het Nationaal Assemblee.
rdf:langString
The 1935 Philippine presidential and vice presidential elections were held on September 16, 1935. This was the first election since the enactment of the Tydings–McDuffie Act, a law that paved the way for a transitory government, as well as the first nationwide at-large election ever held in the Philippines.
rdf:langString
Las elecciones presidenciales de Filipinas de 1935 tuvieron lugar el 16 de septiembre, junto a las elecciones parlamentarias. Se celebraron en la Mancomunidad Filipina, un protectorado de los Estados Unidos, luego de que el líder nacionalista Manuel L. Quezón consiguiera que se iniciara una transición hacia la independencia que debía durar diez años (1936-1946). Fue, sin embargo, la cuarta elección desde la promulgación de la Ley Tydings-McDuffie que permitiría dicha transición.
rdf:langString
Президентские выборы на Филиппинах 1935 года состоялись 15 сентября 1935 года, одновременно с ними проходили парламентские и местные выборы. Это были первые выборы после вступления в силу закона Тайдингса — Макдаффи 1934 года, согласно которому Филиппины должны были получить независимость от США в 1944 году. Победу на выборах одержал председатель Сената Филиппин Мануэль Кесон, набрав более 67 % голосов, его основными соперниками были революционный деятель Эмилио Агинальдо и епископ Филиппинский Независимой церкви Грегорио Аглипай.
rdf:langString
rdf:langString
1935 Philippine presidential election
rdf:langString
Elecciones presidenciales de Filipinas de 1935
rdf:langString
Filipijnse verkiezingen 1935
rdf:langString
Президентские выборы на Филиппинах (1935)
xsd:integer
3390802
xsd:integer
1112523459
xsd:integer
410
xsd:integer
1919
rdf:langString
Manuel Quezon
xsd:integer
148010
179349
695332
rdf:langString
Sergio Osmeña
rdf:langString
Norberto Nabong
rdf:langString
Raymundo Melliza
rdf:langString
#ddd
rdf:langString
Nacionalista Party
rdf:langString
None
rdf:langString
Philippines
xsd:date
1935-09-16
xsd:integer
1935
xsd:integer
120
xsd:integer
1935
xsd:integer
300
xsd:integer
1941
xsd:integer
1941
rdf:langString
no
rdf:langString
Republican Party
rdf:langString
Nacionalista Party
rdf:langString
National Socialist Party
<perCent>
17.54
14.47
67.99
rdf:langString
Presidential elections in the Philippines#1899
xsd:integer
1899
rdf:langString
President
rdf:langString
Popular vote
rdf:langString
presidential
xsd:integer
600
rdf:langString
The 1935 Philippine presidential and vice presidential elections were held on September 16, 1935. This was the first election since the enactment of the Tydings–McDuffie Act, a law that paved the way for a transitory government, as well as the first nationwide at-large election ever held in the Philippines. Senate President Manuel Luis Quezon won a lopsided victory against former President Emilio Aguinaldo. His election victory was largely due to the weak political machinations of his rivals. Another losing contender was Gregorio Aglipay, founder and supreme bishop of the Iglesia Filipina Indepediente (Philippine Independent Church). Pascual Racuyal, a mechanic by profession, also ran for president as an independent. Quezon's running mate, Senate President Pro Tempore Sergio Osmeña won a more impressive victory as Vice President of the Philippines. He was said to have faced less effective candidates.
rdf:langString
Las elecciones presidenciales de Filipinas de 1935 tuvieron lugar el 16 de septiembre, junto a las elecciones parlamentarias. Se celebraron en la Mancomunidad Filipina, un protectorado de los Estados Unidos, luego de que el líder nacionalista Manuel L. Quezón consiguiera que se iniciara una transición hacia la independencia que debía durar diez años (1936-1946). Fue, sin embargo, la cuarta elección desde la promulgación de la Ley Tydings-McDuffie que permitiría dicha transición. El presidente del Senado Manuel Luis Quezón obtuvo una amplia victoria contra el expresidente Emilio Aguinaldo. Su victoria en las elecciones se debió en gran parte a las maquinaciones políticas débiles de sus rivales. Otro candidato fue Gregorio Aglipay, fundador y obispo supremo de la Iglesia Filipina Independiente. Pascual Racuyal, un mecánico de profesión, también se postuló para presidente como independiente. El compañero de fórmula de Quezón, el Vicepresidente del Senado Sergio Osmeña obtuvo una victoria aún más amplia para ser vicepresidente de Filipinas.
rdf:langString
Op 15 september 1935 werden de Filipijnse verkiezingen van 1935 georganiseerd. Bij deze eerste verkiezingen sinds de inwerkingtreding van de werd gekozen voor een president en vicepresident van het Gemenebest van de Filipijnen. Tevens konden de stemgerechtigden de leden van een nieuw te vormen Nationaal Assemblee kiezen en werden verkiezingen op lokaal niveau gehouden. De eerste presidentsverkiezingen werden gewonnen door Manuel Quezon. Hij versloeg uitdagers Emilio Aguinaldo en Gregorio Aglipay. Sergio Osmeña won de verkiezingen voor vicepresident. De Nacionalista Party, de partij van zowel Quezon als Osmeña, won ook het grootste deel van de zetels in het Nationaal Assemblee.
rdf:langString
Президентские выборы на Филиппинах 1935 года состоялись 15 сентября 1935 года, одновременно с ними проходили парламентские и местные выборы. Это были первые выборы после вступления в силу закона Тайдингса — Макдаффи 1934 года, согласно которому Филиппины должны были получить независимость от США в 1944 году. Победу на выборах одержал председатель Сената Филиппин Мануэль Кесон, набрав более 67 % голосов, его основными соперниками были революционный деятель Эмилио Агинальдо и епископ Филиппинский Независимой церкви Грегорио Аглипай. Одновременно с президентом избирался вице-президент Филиппин, на эту должность был избран Серхио Осменья.
xsd:nonNegativeInteger
22585
xsd:date
1935-09-16
rdf:langString
1935 Philippine presidential election
