18th Infantry Division (Poland)

rdf:langString 18 Dywizja Piechoty (II RP)

rdf:langString 18 Dywizja Piechoty, „Żelazna Dywizja” (18 DP) – wielka jednostka piechoty Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej. Pułki wchodzące w skład 18 Dywizji Piechoty wywodzą swój rodowód z jednostek „Błękitnej Armii” gen. Józefa Hallera. W 1919, w wyniku reorganizacji odrodzonego Wojska Polskiego, Grupę gen. Bonnina przeformowano na 18 Dywizję Piechoty, a z rozwiązywanej Grupy gen. Tranié 18 DP przejęła dwa jej pułki. W skład dywizji weszły: weszły: 42 pp, 144 pp (późniejszy 71 pp), 145 pp (późniejszy 72 pp) i 149 pp (późniejszy 49 pp) oraz 18 pułk artylerii polowej. Dywizja walczyła z bolszewikami na Podolu i nad Uszycą. W czasie polskiej ofensywy na Ukrainie nacierała na południowym skrzydle 6 Armii. Od 26 maja 1920 uczestniczyła w walkach obronnych w okolicach Hajsyna nad rzeką Sob. W czerwcu prowadziła walki odwrotowe, a w lipcu walczyła z powodzeniem z 1 Armią Konną Siemiona Budionnego w rejonie Ostroga, Dubna i Brodów. Zakończyła je 3 sierpnia odbiciem Brodów z rąk bolszewickich.W sierpniu przetransportowana została w rejon Warszawy i weszła w skład 5 Armii gen. Władysława Sikorskiego. W okresie Bitwy Warszawskiej, nad Wkrą, powstrzymywała natarcia bolszewickich oddziałów 3. i 14 Armii. Brała też udział w walkach z 4 Armią i III Korpusem Konnym Gaja. Po bitwie nad Wkrą przydzielona została do składu 3 Armii i walczyła na Wołyniu i Polesiu. Po wojnie polsko-bolszewickiej 18 DP przeszła na etat pokojowy. Liczbę pułków piechoty zredukowano do trzech. W strukturze dywizji znalazły się 33, 42 i 71 pułki piechoty oraz 18 pułk artylerii lekkiej. Sztab dywizji stacjonował w garnizonie Łomża. W okresie kampanii wrześniowej dywizja wchodziła w skład Samodzielnej Grupy Operacyjnej „Narew”. Broniła pozycji obronnych na linii rzeki Narew. Została rozbita w bitwie pod Łętownicą i Andrzejewem.